|
Çevre ve Şehircilik Bakanlığından:
SERA GAZI EMİSYONLARININ İZLENMESİ VE RAPORLANMASI
HAKKINDA
TEBLİĞDE DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR TEBLİĞ
MADDE 1 – 22/7/2014 tarihli ve 29068 sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan Sera Gazı Emisyonlarının İzlenmesi ve Raporlanması Hakkında
Tebliğin 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a), (c), (ç), (e), (f), (g),
(ğ), (h), (ı), (i), (p), (y), (z), (aa), (cc), (çç) (ff), (ğğ), (ii) ve
(nn) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı fıkraya aşağıdaki
bentler eklenmiştir.
“a) Azami izin verilebilir hata: Sanayi ve
Teknoloji Bakanlığınca yayımlanmış olan yasal metrolojik kontrole ilişkin
ulusal mevzuatta belirtilen izin verilen ölçüm hatasını,”
“c) Belirsizlik: Yüzde olarak ifade edilen,
sistematik ve rastgele faktörlerin etkilerini de içerecek şekilde, değerlerin
dağılımındaki olası bir asimetriyi dikkate alarak ve elde edilen değerlerin
%95’ini kapsayan ortalama değerin çevresindeki güven aralığını tanımlayan,
belirli bir miktara makul ölçüde atfedilebilecek değerlerin dağılımını
karakterize eden büyüklük tayininin sonuçları ile ilişkili parametreyi,
ç) Biyokütle: Tarım, ormancılık, balıkçılık ve su
ürünleri yetiştiriciliği dahil olmak üzere ilgili işletmelerden kaynaklanan
biyolojik kökenli ürünler, atıklar ve kalıntıların biyolojik olarak
ayrışabilen bölümlerini (bitkisel ve hayvani maddeler dahil), sanayi ve
belediye atıklarının biyolojik olarak ayrışabilen kısımlarını ve biyosıvıları
ve biyoyakıtları,”
“e) CO2 (eşd): Yönetmeliğin EK-2’sinde
listelenen CO2 dışındaki sera gazının CO2’nin küresel
ısınma potansiyeli üzerinden eşdeğer olarak ifade edilen değeri,
f) Dâhili CO2: Bir kaynak akışının
parçası olan CO2’yi,
g) Dahili risk: Yıllık emisyon raporundaki bir
parametrenin, herhangi bir kontrol faaliyetinin etkisi dikkate alınmadan
önce, tek başına veya diğer yanlış bildirimlerle bir arada oluşabilecek
önemli hatalara duyarlılığını,
ğ) Doğrulama: İşletmeci tarafından hazırlanan sera
gazı emisyon raporunun, 2/12/2017 tarihli ve 30258 sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan Sera Gazı Emisyon Raporlarının Doğrulanması ve Doğrulayıcı
Kuruluşların Akreditasyonu Tebliği kapsamında doğrulanması amacıyla
belirlenen ilkeler çerçevesinde, doğrulayıcı kuruluş tarafından yapılan tüm
iş ve işlemleri,
h) Doğrulayıcı kuruluş: Doğrulama işleminin tüm
aşamalarını yürütmek üzere akredite edilmiş kurum veya kuruluşu,
ı) Doğruluk: Ölçüm sonuçları ile belli bir miktarın
gerçek değeri veya uluslararası kabul edilmiş ve izlenebilir kalibrasyon
malzemeleri ve metotları ile belirlenen, rastgele ve sistematik faktörlerin
dikkate alındığı referans değer arasındaki yakınlığı,
i) Dönüşüm faktörü: Atmosfere CO2 olarak
salınan karbonun, emisyon gerçekleşmeden önce kaynak akışında bulunan
toplam karbona oranını (kaynak akışından atmosfere salınan CO, CO2’nin
molar eşdeğeri olarak alınır),”
“p) İkame veri: İşletmenin, uygulanabilir izleme
yönteminde gerekli faaliyet verisini veya hesaplama faktörlerini üretmek
mümkün olmadığı durumlarda raporlamanın eksiksiz yapılabilmesi amacı ile
faaliyet verisinin veya hesaplama faktörlerinin yerine kullandığı, kabul
edilmiş kaynaklardan elde edilmiş veya deneysel olarak doğrulanmış
verileri,”
“y) Kontrol riski: Sera gazı emisyon raporundaki
bir parametrenin, kontrol sistemi tarafından belirli bir zamanda önlenmemiş
veya tespit edilerek düzeltilmemiş, tek başına veya diğer hatalı
bildirimlerle bir arada önemli hatalı bildirim oluşturmaya yatkınlığı,
z) Lot: Temsil edilebilir şekilde örneklenmiş ve
karakterize edilmiş ve tek seferde veya belirli bir zaman diliminde sürekli
olarak nakledilen yakıt ve malzeme miktarını,
aa) Net kalorifik değer (NKD): Bir yakıt veya
malzemenin standart koşullar altında oksijen ile tam yanması sonucunda,
oluşan suyun buharlaşma ısısı hariç tutularak, ısı olarak açığa çıkan net
enerji miktarını,”
“cc) Ölçüm sistemi: Faaliyet verisi, karbon
içeriği, kalorifik değer veya sera gazı emisyonlarının emisyon faktörü gibi
değişkenlerin belirlenmesi için kullanılan, ölçüm aletlerinin ve diğer
ekipmanların (örnekleme ve veri işleme ekipmanı gibi) bütününü,
çç) Ön emisyon faktörü: Emisyon faktörünü elde
etmek için fosil karbon oranı ile çarpılmadan önce, bir yakıt veya
malzemenin, biyokütle oranının ve fosil karbon oranının karbon içeriğine
dayalı varsayılan toplam emisyon faktörünü,”
“ff) Sera gazı emisyonu: Kızıl ötesi radyasyon emen
ve yeniden salan, hem tabii ve hem de beşeri kaynaklı olabilen ve bu
Tebliğin EK-2’sindeki listede belirtilen gazları ve gaz benzeri diğer atmosfer
bileşenlerinin atmosefere verilmesini,”
“ğğ) Sürekli emisyon ölçümü: Doğrudan baca içinden
numune alınarak, baca yakınındaki veya baca içindeki bir ölçüm cihazı
kullanılarak, periyodik ölçümler vasıtasıyla bir niceliği belirlemek için
gerçekleştirilen işlemler bütününü,”
“ii) Ton CO2(eşd): Metrik ton CO2
veya CO2(eşd)’yi,”
“nn) Yükseltgenme faktörü: Yanma sonucunda
karbondioksite yükseltgenen karbonun, yakıt içerisindeki toplam karbona
olan oranını (atmosfere salınan CO,
CO2’nin molar eşdeğeri olarak alınır),”
“oo) İşletmeci: Bu Tebliğin EK-1’inde yer alan
faaliyeti yürüten veya tesisi işleten ve mülkiyet hakkı, kiralama veya
diğer hukukî yollarla kullanma hakkına sahip bulunan sorumlu gerçek kişiler
ve özel hukuk tüzel kişileri ile kamu kurum ve kuruluşlarını,
öö) İzleme Planı: Veri toplama ve işleme
faaliyetleri ile izleme metodolojisinin detaylı, eksiksiz ve şeffaf olarak
içeren belgeyi,
pp) Makul olmayan maliyet: İşletme tarafından
hesaplama faktörlerinin analize dayalı yöntemler ile tespit edilmesi için
gerekli maliyetin, elde edilecek olan veri kalitesindeki iyileşme ile
kıyaslanması sonucunda makul olmadığı sonucuna varılmasınına sebep olan
eşiği,
rr) Sertifikalı Referans Malzeme: Bir ölçüm
sürecinde amaçlanan kullanımına uyacak şekilde oluşturulmuş, bir veya daha
fazla belirtilen özelliklere göre izlenebilir, yeterince homojen ve kararlı
malzemeyi,
ss) Transfer edilen CO2: Tesiste oluşan
fakat uzun süreli jeolojik depolanması amacıyla yakalanması, taşınması ve
depolanması sebebiyle emisyonu gerçekleşmeyen karbondioksiti,”
ifade eder.
MADDE 2 – Aynı Tebliğin 10 uncu maddesine aşağıdaki fıkralar
eklenmiştir.
“(3) İşletme bir takvim yılı içerisinde 30 gün
ve/veya daha az çalışmış ise buna ilişkin bağlı bulunduğu Çevre ve
Şehircilik İl Müdürlüğünden aldığı onaylı belgeyi Bakanlığa sunmak
koşuluyla doğrulama sözleşmesindeki doğrulama süresini asgari olarak düşük
emisyonlu tesisler için belirlenmiş süreler üzerinden belirler. Bu madde
kapsamındaki tesis düşük emisyonlu tesis ise doğrulama sözleşmesindeki
asgari doğrulama süresi asgari saha ziyareti süresi 1 adam-günden az
olmamak kaydıyla en az 2 adam-gün olarak belirlenir.
(4) Kapatılan işletmeler; kapatıldıktan sonra en
geç 2 ay içinde, o yılın doğrulanmış emisyon raporlarını Bakanlığa sunmakla
yükümlüdürler.
(5) Bakanlık tarafından bu Tebliğ hükümlerinin
uygulanmasına ilişkin rehber dokümanlar yayımlanır.”
MADDE 3 – Aynı Tebliğin 11 inci maddesinin birinci
fıkrasının (a) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“a) Hesaplama temelli yöntem için her bir büyük ve
küçük kaynak akışı ve emisyon kaynağı için faaliyet verilerinin
belirsizliğinin ve hesaplama faktörlerinin bu Tebliğin EK-2 ve EK-3’ünde
tanımlanmış ve uygulanan kademelere uyumlu olduğuna; ölçüm temelli yöntem için her bir emisyon
kaynağının bu Tebliğin EK-7’sinde tanımlanmış ve uygulanan kademelerdeki
belirsizlik eşikleri ile uyumlu olduğuna ilişkin bilgi ve belgeleri,”
MADDE 4 – Aynı Tebliğin 13 üncü maddesinin ikinci fıkrası
aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı maddeye aşağıdaki fıkra eklenmiştir.
“(2) İşletme, aşağıda belirtilen herhangi bir
durumun ortaya çıkması halinde izleme planını günceller:
a) Emisyonların belirlenmesinde daha yüksek
doğruluğu sağlamak üzere, yeni tip ölçüm cihazlarının, örnekleme ve analiz
yöntemlerinin kullanımına veya diğer sebeplere bağlı olarak verilerin elde
edilme şeklinin değişmesi.
b) Daha önce uygulanmış izleme yöntemi ile elde
edilen verinin yanlış olduğunun tespit edilmesi.
c) Raporlanmış verinin doğruluğunun artması.
ç) Doğrulama raporunda izleme planının
geliştirilmesine yönelik önerilere bağlı olarak değişiklik gerekmesi.
d) İzleme planında yer alan hesaplama faktörü için
varsayılan değerde değişiklik olması.
e) Önemsiz kaynak akışlarının eklenmesi.”
“(3) Yapılan değişiklik toplam emisyon miktarına
%5’ten daha az oranda etki ediyor ise Bakanlığın onayı gerekmeksizin izleme
planını 30 gün içerisinde elektronik sistem üzerinden günceller.”
MADDE 5 – Aynı Tebliğin 14 üncü maddesi aşağıdaki şekilde
değiştirilmiştir.
“MADDE 14 –
(1) Bu maddenin ikinci fıkrası kapsamında izleme planındaki herhangi bir
önemli değişiklik Bakanlığın onayına tabidir. Bu değişiklikler en geç 30
gün içerisinde Bakanlığa bildirilir. Bakanlık bildirim tarihinden itibaren
60 gün içerisinde İzleme Planını değerlendirir.
(2) İzleme planındaki önemli değişiklikler
aşağıdaki hususları içerir:
a) Yeni faaliyetler nedeniyle veya izleme planına
henüz dahil edilmemiş ve toplam emisyon miktarına %5’ten daha yüksek oranda
etki eden yeni yakıtların veya malzemelerin kullanımı ile yeni emisyonların
oluşması.
b) İzleme planının, Yönetmeliğin ve bu Tebliğin
gereksinimleri ile uyumlu olmaması halinde Bakanlığın işletmeden izleme
planını değiştirmesini talep etmesi.
c) İzleme yönteminde veya Sera Gazı Emisyon
Raporlarının Doğrulanması ve Doğrulayıcı Kuruluşların Akreditasyonu
Tebliğinin 21 inci maddesi gereğince önemlilik seviyesinde farklılığa neden
olacak şekilde tesis kategorisinde değişiklikler olması.
ç) İşletmenin, düşük emisyonlu tesis olarak
değerlendirilmesi ile ilgili değişiklikler olması.
d) Emisyon kaynaklarında değişiklikler olması.
e) Emisyonları hesaplamak için kullanılan
yöntemlerde değişiklik olması.
f) Uygulanan kademede değişiklik olması.
g) Büyük ve küçük kaynak akışlarının eklenmesi.
ğ) İzleme yönteminde değişikliğe neden olacak şekilde,
mevcut büyük, küçük veya önemsiz kaynak akışları sınıflandırmasında
değişiklik olması.
h) Emisyon verileri üzerinde doğrudan bir etkisi
olan yeni yöntemlerin kullanılması veya örnekleme, analiz, kalibrasyona
yönelik yöntemlerde değişiklik olması.”
MADDE 6 – Aynı Tebliğin 15 inci maddesinin birinci ve ikinci
fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“(1) İşletme, 14 üncü maddenin birinci fıkrası
kapsamındaki onayın alınmasından önce, orijinal izleme planına uygun
izlemenin eksik emisyon verisine sebep olacağı hallerde değiştirilmiş
izleme planını kullanarak izleme ve raporlamayı yapar. İşletme bütün izleme
ve raporlamayı, hem güncellenmiş hem de orijinal planı kullanarak, gerekli
tüm bilgi ve belgelerle beraber eş zamanlı yürütür.
(2) 14 üncü maddenin birinci fıkrası kapsamındaki
onayın alınmasından sonra, işletme geçerlilik tarihinden itibaren bu izleme
planındaki veriyi kullanır ve buna göre bütün izlemeyi ve raporlamayı
yürütür.”
MADDE 7 – Aynı Tebliğin 16 ncı maddesi başlığı ile birlikte
aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Teknik
olarak uygulanabilirlik ve makul olmayan maliyetler
MADDE 16
– (1) İşletme, izleme yönteminin
teknik olarak uygulanmasının mümkün olmadığı durumlarda teknik olarak
uygulanabilirliğini, yeni yöntemin gereksinimlerini karşılayacak kapasiteye
sahip olup olmadığını, yöntemin bu Tebliğin hükümleri kapsamında zamanında
uygulandığını ve gerekli tekniklerin ve teknolojilerin uygunluğuna göre
değerlendirir.
(2) Alternatif bir yöntemin uygulandığı raporlama
döneminde söz konusu değişikliğe ilişkin teknik ayrıntıları içeren belgeler
tesis tarafından hazır bulundurulur. Teklif edilen alternatif yöntem
Bakanlığın uygun görüşü alındıktan sonra işletme tarafından uygulanır.
Doğrulama sırasında uygunluğunun değerlendirilmesi için tesis bu belgeleri
doğrulayıcı kuruluşa sunar.
(3) İşletme hesaplama faktörlerinin elde
edilmesinde analize dayalı bir yöntemin uygulanmasının makul olmayan bir
maliyete yol açacağını iddia ettiği durumlarda, 4 üncü ve 5 inci fıkraları
hükümleri çerçevesinde değerlendirme yapar.
(4) Bir izleme dönemi boyunca uygulanması gereken
kademenin analiz maliyetlerinin tesisin bir yıllık asgari doğrulama
maliyetinin 1,5 katından fazla olması makul olmayan maliyet olarak
değerlendirilir.
(5) Makul olmayan maliyet belirlenirken öncelikle
Bakanlığın yayınlamış olduğu asgari analiz fiyatları baz alınarak, yoksa
Türk Standartları Enstitüsünün ve/veya akredite uluslararası
laboratuvarların asgari fiyatları baz alınmak suretiyle makul olmayan
maliyet hesaplanır. Bu hesap yapılırken bu Tebliğin EK-6’sında verilen
asgari analiz sıklıkları esas alınır.”
MADDE 8 – Aynı Tebliğin 17 nci maddesi başlığı ile birlikte
aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Tesislerin,
kaynak akışlarının ve emisyon kaynaklarının sınıflandırılması
MADDE 17
– (1) Her bir işletme,
emisyonların izlenmesi ve kademelere yönelik asgari gereksinimlerin belirlenmesi
için ikinci fıkraya göre kendi tesisinin, geçerli olan durumlarda üçüncü
fıkraya göre her bir kaynak akışının ve dördüncü fıkraya göre her bir
emisyon kaynağının kategorisini belirler.
(2) İşletme, her bir tesisini aşağıdaki
kategorilere göre sınıflandırır:
a) Kategori A: Biyokütleden kaynaklanan CO2
hariç, transfer edilen CO2 dahil, kurulu kapasitesine göre ihtiyatlı
olarak hesaplanmış yıllık emisyonu 50.000 ton CO2(eşd)’ye eşit
veya daha az olan tesis,
b) Kategori B: Biyokütleden kaynaklanan CO2
hariç, transfer edilen CO2 dahil, kurulu kapasitesine göre ihtiyatlı
olarak hesaplanmış yıllık emisyonu 50.000 ton CO2(eşd)’den fazla
ve 500.000 ton CO2(eşd)’ye eşit veya daha az olan tesis,
c) Kategori C: Biyokütleden kaynaklanan CO2
hariç, transfer edilen CO2 dahil, kurulu kapasitesine göre ihtiyatlı
olarak hesaplanmış yıllık emisyonu 500.000 ton CO2(eşd)’den
fazla olan tesis.
(3) İşletme, her bir kaynak akışını aşağıdaki
kategorilere göre sınıflandırır. İşletme, bu sınıflandırmayı her bir kaynak
akışını, transfer edilen CO2’i dahil ederek, hesaplama temelli
yöntemler ile hesaplanan bütün kaynak akışlarının neden olduğu fosil CO2
ve CO2(eşd) emisyonlarının ve ölçüm temelli yöntemler ile
izlenen bütün emisyon kaynaklarından çıkan emisyonların mutlak değerlerinin
toplamı ile karşılaştırarak yapar.
a) Küçük
Kaynak Akışı: Mutlak değer olarak hangisi daha yüksekse, işletme tarafından
seçilen kaynak akışlarının emisyonlara olan katkısının toplamı yılda 5.000
ton fosil CO2’den daha düşük veya yılda 100.000 ton toplam fosil
CO2’i aşmamak kaydıyla toplam emisyonların %10’undan daha düşük
olması durumunda,
b) Önemsiz Kaynak Akışı: Mutlak değer olarak
hangisi daha yüksekse, işletme tarafından seçilen kaynak akışlarının
emisyonlara olan katkısının toplamı yılda 1.000 ton fosil CO2’den
daha düşük veya yılda 20.000 ton toplam fosil CO2’i aşmamak
kaydıyla toplam emisyonların %2’sinden daha düşük olması durumunda,
c) Büyük Kaynak Akışı: Kaynak akışlarının (a) ve
(b) bentleri kapsamındaki kategoriler içinde sınıflandırılmadığı durumda.
(4) İşletme, ölçüm temelli yöntemin uygulandığı her
bir emisyon kaynağını aşağıdaki kategorilere göre sınıflandırır:
a) Küçük Emisyon Kaynağı: Yılda 5000 ton fosil CO2(eşd)
veya mutlak değer olarak hangisi daha yüksekse, yılda en fazla 100.000
fosil CO2(eşd) tona
kadar, tesisin toplam emisyonlarının %10’undan az olan kaynak.
b) Büyük Emisyon Kaynağı: Küçük emisyon kaynağı
olarak tanımlanmamış kaynak.
(5) Bu madde kapsamında yapılacak olan ihtiyatlı
emisyon tahminlerinde, tesisin kapasite raporunda yer alan vardiya sayısı
veya geçmiş 5 yıl içerisinde fiili olarak gerçekleştirilen en fazla vardiya
sayısı, hangisi daha yüksek emisyonlara sebep oluyor ise dikkate alınır.”
MADDE 9 – Aynı Tebliğin 21 inci maddesinin birinci fıkrası
aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“(1) Bakanlık tarafından onaylanmış izleme planının
teknik sebepler nedeniyle geçici olarak uygulanamadığı durumda, işletme
izleme planında onaylanmış kademenin uygulanmasına yönelik olarak koşullar
düzelene kadar erişilebilir en yüksek kademeyi veya kademe uygulanamıyorsa
asgari yöntemi uygular. İşletme, Bakanlığın onayladığı izleme planında
belirtilen kademenin acil olarak yeniden uygulanması için gerekli bütün
önlemleri alır.”
MADDE 10
– Aynı Tebliğin 23 üncü maddesinin
birinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“(1) Kütle denge yönteminde, işletme, bu Tebliğin
EK-2’sinde üçüncü bölümde yer alan yöntemi uygulayarak kütle dengesinin
sınırlarına giren veya kütle dengesi sınırlarını terk eden malzeme miktarı
ile ilgili yakıtın veya malzemenin karbon içeriğinin dahil olduğu faaliyet
verisini, malzemenin karbon içeriğini ve 3,664 tCO2/tC değerini
çarparak kütle dengesinde yer alan her bir kaynak akışına karşılık gelen CO2
miktarını hesaplar.”
MADDE 11
– Aynı Tebliğin 24 üncü maddesine
aşağıdaki fıkra eklenmiştir.
“(6) Hesaplama faktörlerinin elde edilmesi için
uygulanacak kademelerin seçilmesinde makul olmayan maliyetlerin
değerlendirilmesine ilişkin kurallar Bakanlık tarafından belirlenir.”
MADDE 12
– Aynı Tebliğin 26 ncı maddesinin
dördüncü fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“(4) Bakanlık, işletmeye tesiste kendi kontrolü
altındaki ölçüm sistemlerine dayanan ölçüm sonuçlarını kullanmasına ancak
kullanılan ölçüm cihazlarının metrolojik kontrole ilişkin mevzuata uygun
olduğuna dair belge sunduğunda izin verir. Bu durumda üçüncü fıkrada yer
alan hükümler uygulanmaz. Bu amaçla, ilgili ölçüm için metrolojik kontrole
ilişkin mevzuatta yer alan azami izin verilebilir hata, ilave belge
sunulmadan belirsizlik değeri olarak kullanılır.”
MADDE 13
– Aynı Tebliğin 32 nci maddesi
aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“MADDE 32 –
(1) İşletme, hesaplama faktörlerinin belirlenmesine yönelik analizler için
analitik yöntemle ilgili standartlara göre akredite laboratuvarları
kullanır.
(2) Tesise ait akredite olmayan laboratuvarların
şartları Bakanlık tarafından belirlenir. Bu laboratuvarlar ayrıca 1/1/2022
tarihinden itibaren her yıl en az bir kez TS EN 17025 standardından ilgili
parametreden akredite bir laboratuvar ile sonuçlarını karşılaştırır ve
ölçümler açısından en az % 80 oranında yakın sonuç elde edilir.
(3) Kullanılan analiz yöntemine ilişkin
karşılaştırma yapılacak herhangi bir akredite laboratuvar bulunmaması
durumunda, analiz yöntemi sertifikalı referans malzeme ile doğrulanarak,
karşılaştırma gerekliliği yerine getirilir.”
MADDE 14
– Aynı Tebliğin 33 üncü maddesinin
ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“(2) Asgari analiz sıklıklarının elverişli olmadığı
veya aşağıdaki durumlardan birinin işletme tarafından kanıtlandığı hallerde
Bakanlık bu Tebliğin EK-6’sında listelenenlerden farklı bir analiz sıklığı
kullanılmasına izin verebilir;
a) Geçmiş veriye dayanarak, mevcut raporlama
döneminden bir önceki raporlama dönemine ait analitik değerleri de içeren,
söz konusu yakıt veya malzemenin analitik değerlerindeki sapmanın, faaliyet
verisinin belirlenmesi ile bağlantılı belirsizlik değerinin 1/3’ünü
geçmediği koşullarda,
b) Halihazırda uygulanan analiz sıklığının makul
olmayan maliyete yol açtığı durumlarda işletmenin yılın yalnızca bir
kısmında çalıştığı veya lotlar halinde sevk edilen yakıt veya malzemenin
bir takvim yılından daha uzun sürede tüketildiği durumlarda, analizlere
ilişkin (a) fıkrasında verilen belirsizlik hesaplaması ile
karşılaştırılabilir sonuçlar içeren, daha az sıklıkları içeren uygun bir
takvim uygulanabilir.”
MADDE 15
– Aynı Tebliğin 36 ncı maddesinin
dördüncü fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“(4) Karışık yakıtların veya malzemelerin biyokütle
oranının %97’ye eşit veya daha yüksek olduğu durumlarda veya yakıt veya
malzemenin fosil oranından kaynaklı emisyon miktarına bağlı olarak, kaynak
akışının önemsiz kaynak akışı olarak nitelendiği durumlarda, faaliyet
verisini ve ilgili hesaplama faktörlerini belirlemek için, enerji denge
yöntemini dahil ederek asgari yöntem kullanılabilir.”
MADDE 16
– Aynı Tebliğin 37 nci maddesi
aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“MADDE 37 –
(1) İşletme, karışık yakıt ve malzemeler için, biyokütle yokmuş gibi kabul
ederek fosil oranı %100 olarak hesaplayabilir veya bu Tebliğin EK-2’sinde
tanımlanan kademeleri uygulayarak ikinci fıkraya göre biyokütle oranını
hesaplar.
(2) Kademe seviyesinin gerekliliklerine bağlı
olarak, işletme, biyokütle oranını belirlemek için analiz yapar; ancak,
birinci fıkranın uygulanması teknik olarak uygulanabilir değilse veya makul
olmayan bir maliyete yol açıyorsa, işletme biyokütlenin belirlenmesi için
alternatif bir tahmin metodunu kullanabilir. Tanımlanmış ve izlenebilir
girdi akışları ile bir üretim prosesi kaynaklı yakıtlar ve malzemeler için
işletme, sürece giren ve çıkan fosil ve biyokütle karbonunun kütle dengesi
üzerine bu tahmini dayandırır.”
MADDE 17
– Aynı Tebliğin 40 ıncı maddesi
aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“MADDE 40 –
(1) Bütün ölçümler, TS EN 14181 standardı hükümleri uyarınca yürütülür.
İşletme, sürekli emisyon ölçüm sistemlerinin (SEÖS) TS EN 15259 standardına
uygun olarak belirlenmiş bacadaki yeri, kalibrasyonu, ölçümü, kalite
güvencesi ve kalite kontrolünü de dâhil ederek sürekli ölçüm sisteminin
bütün yönlerini dikkate alır.”
MADDE 18
– Aynı Tebliğin 45 inci maddesinin
ikinci ve sekizinci fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“(2) Birinci fıkra kapsamında, bir tesis aşağıdaki
koşullardan en az birini sağlaması halinde düşük emisyona sahip tesis
olarak değerlendirilir:
a) Biyokütleden kaynaklanan CO2 hariç ve
transfer edilen CO2 dahil, mevcut izleme döneminden önceki 5 izleme
dönemi süresince doğrulanmış emisyon raporundaki yıllık emisyonları 25000
ton CO2(eşd)’den az olan kategori A tesis.
b) (a) bendi kapsamındaki ortalama yıllık emisyon
hesaplarının mevcut olmaması veya tesisin sınırlarındaki değişiklikler veya
tesisin işletim koşullarındaki değişiklikler nedeniyle geçerli olmaması
halinde, biyokütleden kaynaklanan CO2 hariç ve transfer edilen
CO2 dâhil, ihtiyatlı tahmin yöntemine göre gelecek beş yıl için
yıllık emisyonları 25000 ton CO2(eşd)’den az olan kategori A
tesis.”
“(8) Düşük emisyona sahip ve basitleştirilmiş
izleme planı uygulayan bir tesis, herhangi bir takvim yılında ikinci fıkra
kapsamında belirtilen eşikleri aştığında, işletme bu durumu ivedilikle
Bakanlığa bildirir ve 14 üncü maddenin ikinci fıkrası kapsamında yer alan
izleme planına ilişkin değişiklikleri Bakanlığa sunar. Ancak, işletmenin
ikinci fıkrada belirtilen eşiğin geçmişteki beş raporlama dönemi içinde
aşılmadığına ve gelecekteki raporlama dönemi içinde de aşılmayacağına dair
belgeleri Bakanlığa sunması şartı ile Bakanlık söz konusu işletmenin
basitleştirilmiş izlemeye devam etmesine izin verir.”
MADDE 19
– Aynı Tebliğin 55 inci maddesi
aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“MADDE 55 –
(1) İşletme, 48 inci madde kapsamındaki veri akış faaliyetlerinden veya 49
uncu madde kapsamındaki kontrol faaliyetlerinden bir veya daha fazlasını
hizmet alımı ile gerçekleştirdiğinde aşağıdaki işleri yürütür:
a) Bu Tebliğ kapsamında hizmet alımı ile
gerçekleştirilen veri akış faaliyetlerinin ve kontrol faaliyetlerinin kalitesinin
kontrol edilmesi.
b) Hizmet alımı ile gerçekleştirilen faaliyetlerde
kullanılan yöntemler ve bu faaliyetlerin çıktıları için uygun
gerekliliklerin belirlenmesi ve kalitesinin kontrol edilmesi.
c) Hizmet alımı ile gerçekleştirilen faaliyetlerin,
49 uncu madde kapsamındaki risk değerlendirmesinde belirlenen dâhili riskler
ve kontrol risklerine karşılık olarak yürütülmesinin sağlanması.”
MADDE 20
– Aynı Tebliğin 56 ncı maddesi
başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Veri
boşluklarının giderilmesi
MADDE 56
– (1) Bir tesisin emisyonlarının
belirlenmesi ile ilgili verinin kayıp olduğu durumlarda, işletme ilgili
zaman dönemi ve kayıp parametre için ihtiyatlı ikame verisinin belirlenmesi
amacıyla uygun bir tahmin yöntemi kullanır. İşletme, tahmin yöntemi için
yazılı bir prosedür oluşturur ve 13 üncü madde kapsamında izleme planını
günceller.”
MADDE 21
– Aynı Tebliğin 59 uncu maddesinin
birinci ve dördüncü fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“(1) İşletme, uygulanan izleme yönteminin
geliştirilebilme potansiyelini düzenli olarak kontrol eder. Tesis, ikinci
veya üçüncü fıkralar kapsamındaki bilgiyi içeren bir iyileştirme raporunu,
tesisin kategorisine göre aşağıda belirtilen tarihlerde Bakanlığa sunar:
a) Kategori A tesisi için, her dört senede bir 30
Haziran,
b) Kategori B tesisi için, her iki senede bir 30
Haziran,
c) Kategori C tesisi için, her sene 30 Haziran.”
“(4) Yönetmelik ile doğrulama ve akreditasyona
ilişkin mevzuat kapsamında oluşturulan doğrulama raporunda önemli
uyumsuzluklar veya öneriler varsa, işletme, doğrulayıcı kuruluş tarafından doğrulama
raporunun yayımlandığı yılın 30 Haziran tarihinde iyileştirme raporunu
Bakanlığa sunar. Bu raporda, işletme, uyumsuzlukları nasıl ve ne zaman
düzelttiğini veya düzeltmeyi planladığını ve tavsiye edilen iyileştirmeleri
nasıl ve ne zaman uygulayacağını açıklar. Uygun olan durumlarda, bu fıkra
kapsamında sunulacak rapor, birinci fıkra kapsamında sunulacak olan rapor
ile birleştirilebilir.”
MADDE 22
– Aynı Tebliğin 60 ıncı maddesinin
birinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“(1) Yıllık toplam emisyonlar ton CO2
veya ton CO2(eşd) cinsinde bir üst tam sayıya yuvarlanarak
raporlanır.”
MADDE 23
– Aynı Tebliğin 4, 17, 19, 22, 23,
24, 34, 36, 38, 39, 41, 45, 46 ve 47 nci maddelerinde yer alan “CO2”
ibareleri “CO2” olarak değiştirilmiştir.
MADDE 24
– Aynı Tebliğin geçici 1 inci
maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“GEÇİCİ
MADDE 1 – (1) Değişiklik yapılan maddeler sebebiyle izleme planlarının
güncellenmesi gereken işletmeler bu Tebliğ hükümlerine uygun olarak
güncellenen ve 1/1/2022 tarihinden itibaren geçerli olacak izleme
planlarını onaylanmak üzere en geç 31/10/2021 tarihine kadar Bakanlığa
gönderir.”
MADDE 25
– Aynı Tebliğin EK-2, EK-3, EK-4,
EK-6, EK-7, EK-8 ve EK-9’u ekteki şekilde değiştirilmiştir.
MADDE 26
– Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe
girer.
MADDE 27
– Bu Tebliğ hükümlerini Çevre ve
Şehircilik Bakanı yürütür.
|
Tebliğin Yayımlandığı Resmî Gazete’nin
|
|
Tarihi
|
Sayısı
|
|
22/7/2014
|
29068
|
Eki için tıklayınız.
|