|
Çevre ve Şehircilik Bakanlığından:
KIYI KANUNUNUN
UYGULANMASINA DAİR YÖNETMELİKTE
DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR YÖNETMELİK
MADDE 1 – 3/8/1990 tarihli ve 20594 sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan Kıyı Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 4 üncü maddesinde
yer alan “Kıyı Kenar Çizgisi” tanımının son paragrafı, “Kısmi Yapılaşma”
tanımının (c) ve (d) bentleri ile “Liman”, “Balıkçı Barınağı”, “Sosyal ve
Teknik Altyapı” tanımları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş; “Tekne İmal ve
Bakım Yeri” tanımında yer alan “Ulaştırma, Denizcilik ve Haberleşme
Bakanlığınca” ibaresi “Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığınca” olarak
değiştirilmiş; aynı maddeye “Barınak”, “Tonoz Sistemleri”, “Rekreatif
Amaçlı İskele” tanımları eklenmiştir.
“Tabiî ve sun’î göller ile akarsuların, Devlet Su
İşleri Genel Müdürlüğünce veya başka kurumlarca taşkın seddi veya taşkın
seddi niteliğinde taşkın koruma yapısı yapılmış ya da henüz yapılmamış
olmakla birlikte sınırları haritalar üzerinde gösterilerek Devlet Su İşleri
Genel Müdürlüğünce uygun görülen taşkın seddinin bu bölümlerinde kıyı kenar
çizgisi taşkın seddinin veya taşkın seddi niteliğindeki taşkın koruma
yapısının kara tarafındaki toprakla kesiştiği sınırdan tespit edilir.”
“c) 2634 sayılı Turizm Teşvik Kanununa tabi
alanlarda; bu Kanun kapsamında 11 Temmuz 1992 tarihinden önce onaylanmış
turizm amaçlı uygulama imar planlarının, kıyı kenar çizgisinden itibaren
kara yönünde 100 metrelik bandı içerisinde kalan kesimindeki imar
adalarının yüzde ellisinden fazlasında, (a) bendindeki tanıma uygun yapılaşma
olması durumudur. Aksi halde (a) bendi hükümleri geçerlidir.
d) 2634 sayılı Turizm Teşvik Kanununa tabi
alanlarda; turizm dışı kullanımlara yönelik olarak hazırlanmış ve 11 Temmuz
1992 tarihinden önce onaylanmış uygulama imar planlarının ilgi ve kapsamına
göre (a) veya (b) bentlerindeki tanımlara uygun yapılaşmış olması
durumudur.”
“Liman: Gemilerin
personel, yolcu indirip-bindirme, yükleme-boşaltma, bağlama, barınma ve
beklemelerine elverişli yeterli su derinliğine sahip, teknik ve sosyal
altyapı tesisleri, yönetim, destek, bakım-onarım ve depolama birimleri
bulunan tabii veya suni olarak rüzgâr ve deniz tesirlerinden korunmuş kıyı
yapılarıdır.”
“Balıkçı
Barınağı: Balıkçı teknelerine hizmet vermek amacıyla dalgakıranla
korunmuş, yöre balıkçılarının ihtiyacına yetecek kadar havuz ve geri sahaya
sahip, bağlama rıhtımları ve iskeleleri ile suyu, elektriği, ağ kurutma
sahası, çekek yeri, emsali kara alanının %2’sini, yüksekliği 6,50 metreyi
(2 katı) aşmayan; sosyal ve teknik altyapı tesisleri ve takılıp sökülebilir
elemanlarla inşa edilen yönetim birimi, deniz ürünlerine geçici depolama ve
satış üniteleri bulunan kıyı yapılarıdır.”
“Sosyal ve
Teknik Altyapı Tesisleri: Kıyıda yapılması zorunlu olan yapı ve
tesislere hizmet veren ve kıyının kamu yararına kullanılmasını sağlayan,
dalgakıran, kontrol kulesi, deniz feneri, trafo, su deposu, çekek rampası,
biyolojik ve kimyevî arıtma sistemi, atık kabul tesisi, elektrik, su,
sağlık ünitesi, PTT, Faks, TV teçhizatı, yağ ve çöp toplama konteynerleri,
yangın şebekesi veya itfaiye tesisi, lift sistemi, saniter üniteleri,
otopark, yaya yolları, meydan, ibadet yeri, yeşil alan, çocuk bahçesi ve
park ve benzeri altyapı tesisleri ile deniz araçları ve gümrüklü sahalarda
deniz taşımacılığında kullanılan deniz ve kara taşıtlarına hizmet vermek
üzere akaryakıt ikmal imkanı veren sistem veya ünitedir.”
“Barınak: Münhasıran
kamusal hizmetlerde kullanılan gemiler, gezinti (tenezzüh) gemileri,
turistik amaçlı olta balıkçılığı gemileri ile boyu 15m.den küçük özel
teknelerin barınmaları veya geçici olarak konaklamaları maksadıyla yeterli
su alanı ve derinliğe sahip, emsali kara alanının %5’ini, tek katlı
yapılması halinde yüksekliği 4,50m.yi, asma kat yapılması halinde
yüksekliği 5,50m.yi aşmayan yönetim birimlerini içeren kıyı yapısıdır.”
“Tonoz
Sistemleri: Korunaklı deniz alanlarında, doğal koy ve ada çevreleri
gibi alanlarda kıyıya fiziki bağlantısı olmayan yüzer iskelelerin ve/veya
şamandıraların deniz dibine atılan tonoz veya kazık ile sabitlenmesi ile
özel tekne ve yatların emniyetli bağlama ve barınma ihtiyacının
karşılanması amacıyla kurulan, tekli veya çoklu bağlama imkânı sunabilen
sistemlere sahip tesistir.”
“Rekreatif
Amaçlı İskele: Kıyının kayalık karakter gösterdiği ya da kıyının kumluk
veya çakıllık olmasına rağmen niteliği gereği su alanından başka türlü
faydalanılmasının mümkün olmadığı zorunlu hallerde yapılan, yolcu ve yük
indirme-bindirme ve yanaşma yapılmayan, denize girme, güneşlenme, amatör su
sporları gibi faaliyetleri içeren ve genişliği 3m.yi geçmeyen, platform
niteliği taşımayan, usul ve esasları, 2634 sayılı Kanun kapsamındaki
alanlarda Kültür ve Turizm Bakanlığı ve Bakanlık tarafından müştereken,
diğer alanlarda ise Bakanlıkça belirlenen, imar planına konu edilmeyen kıyı
yapılarıdır.”
MADDE 2 –
Aynı Yönetmeliğin 9 uncu
maddesinin altıncı fıkrasının (ç) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve
aynı fıkraya aşağıdaki bent eklenmiştir.
“ç) Yargı organlarınca kıyı kenar çizgisinin iptali
ya da yargı organlarınca ikinci bir kıyı kenar çizgisinin tespit edilmesi
durumunda, mükerrer kıyı kenar çizgilerine mahal verilmemesi için;
mükerrerliğe konu olan alanda Valilik Kıyı Kenar Çizgisi Tespit
Komisyonlarınca incelenerek yeni bir tespit yapılması,”
“e) Tabii ve suni göl kıyı kesimlerinde maksimum su
kotunun Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğünce veya mahkeme kararları uyarınca
değiştirilmesi,”
MADDE 3 –
Aynı Yönetmeliğin üçüncü bölüm
başlığında yer alan “Kıyıda” ibaresinden sonra gelmek üzere “, Denizde”
ibaresi eklenmiş; 12 nci maddesinin başlığında yer alan “Kıyıda”
ibaresinden sonra gelmek üzere “ve Denizde” ibaresi eklenmiş, aynı maddenin
ikinci fıkrasında yer alan “Turizm Bakanlığı’nca” ibaresi “Kültür ve Turizm
Bakanlığı’nca” olarak değiştirilmiştir.
MADDE 4 –
Aynı Yönetmeliğin 13 üncü
maddesinin başlığında yer alan “Kıyıda” ibaresinden sonra gelmek üzere “ve
Denizde” ibaresi eklenmiş, aynı maddenin birinci fıkrasının (a), (b), (c)
bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı fıkraya aşağıdaki bentler
ile aynı maddeye birinci fıkradan sonra gelmek üzere aşağıdaki fıkra
eklenmiştir.
“a) Kıyının kamu yararına kullanımına ve kıyıyı
korumak amacına yönelik altyapı ve tesisler: İskele, liman, barınak,
yanaşma yeri, dolfen, şamandıra, rıhtım, dalgakıran, köprü, menfez, istinat
duvarı, fener, çekek yeri, kayıkhane, tuzla, dalyan, tasfiye ve pompaj istasyonları.
b) Faaliyetlerinin özelliği gereği kıyıdan
başka yerde yapılmaları mümkün olmayan yapı ve tesisler: Tersane, gemi
söküm yeri, tekne imal yeri, su ürünlerini üretim ve yetiştirme tesisleri,
denize iniş rampaları, yat limanı, kruvaziyer liman, balıkçı barınağı ve
çekek yeri, Sahil Güvenlik Komutanlığı bağlısı gemi/bot karakolları ve
destek birimleri.
c) Kıyılarda ayrıca uygulama imar planı
yapılmadan; rekreatif amaçlı iskele, tonoz sistemleri, aralarında en az 150
metre mesafe olmak kaydı ile 6 m2’yi geçmeyen büfe ve kirletici etkisi olmayan
fosseptik yapımını gerektirmeyen seyyar tuvalet ile sabit olmayan duş,
gölgelik ve soyunma kabini.”
“d) Enerji iletim ve dağıtım hatları, boru hatları,
diğer iletim hatları.
e) Yaya, yürüyüş ve bisiklet yolları, park, çocuk
bahçesi, oyun alanları, açık spor alanları, meydan, tematik bahçeler gibi
açık alan kullanımları ile toplam emsali alanın %5’ini ve yüksekliği cami
hariç 6,50m.yi aşmayan; yeme içme yeri, büfe, çay bahçesi, sergi üniteleri,
millet kıraathanesi, cami, mescit, tuvalet, duş, sağlık üniteleri (acil
yardım ve benzeri) ve idare binalarını içeren millet bahçesi.”
“Birinci fıkranın (c) bendine konu tonoz sistemleri
ve rekreatif amaçlı iskeleler imar planına konu edilmez. Rekreatif amaçlı
iskelelere ilişkin usul ve esaslar 2634 sayılı Kanun kapsamındaki alanlarda
Kültür ve Turizm Bakanlığı ile Bakanlık tarafından müştereken, diğer
alanlarda Bakanlıkça; tonoz sistemlerine ilişkin usul ve esaslar ise Bakanlık
ve Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığınca birlikte belirlenir.”
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 14 üncü maddesinin üçüncü
fıkrasının (e) bendinde yer alan “Turizm Bakanlığı’nca” ibaresi “Kültür ve
Turizm Bakanlığı’nca” olarak değiştirilmiştir.
MADDE 6 –
Aynı Yönetmeliğin 15 inci maddesi
başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Kıyıda,
Denizde ve Doldurma ve Kurutma Yoluyla Kazanılan Arazilerde Yapı Ruhsatı
Madde 15
- Kıyıda, doldurma ve kurutma
yoluyla kazanılan araziler üzerinde yapılacak olan ve bu Yönetmeliğin 13
üncü maddesi ile 14 üncü maddesinin üçüncü fıkrasının (e) bendinde sayılan
yapı ve tesislere yapı ruhsatı verilebilmesi için Bakanlıktan gerekli iznin
alınması zorunludur.
Bakanlıkça bu iznin verilebilmesi için yatırımcı
kişi veya kuruluşça yatırıma ilişkin;
- Onaylı uygulama imar planının,
- Dolgu veya kurutma alanına ait uygulama
projesinin ilgili idare tarafından onaylandığına dair yazının,
- 2634 sayılı Turizm Teşvik Kanununa tabi alanlarda
yer alan yapılar için Kültür ve Turizm Bakanlığından alınacak yatırım
belgesinin,
Bakanlığa verilmesi şarttır.
Yapı ruhsatı verilmesi için Bakanlıkça kiralama,
irtifak hakkı tesisi, kullanma izni veya tahsis işleminin yapılmış olması
şarttır. Bu belgeler tapu yerine geçecek belgeler olarak kabul edilir.
İnşaat ruhsatı işlemleri 3194 sayılı İmar Kanununun ilgili hükümlerine göre
yürütülür.”
MADDE 7 –
Aynı Yönetmeliğin 17 nci
maddesinin beşinci ve on ikinci fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“2634 sayılı Turizmi Teşvik Kanununa tabi
alanlardan sahil şeridini kapsayanlarda uygulama imar planları, aynı
Kanunun 7 nci maddesi uyarınca düzenlenip onaylanarak yürürlüğe girer.”
“Kara alanı ise; dalgakıranlar da dâhil olmak
üzere, doldurma ve kurutma yoluyla kazanılan araziler ile kıyıda ve sahil
şeritlerinde kıyı yapılarının kullandığı toplam alanı ifade eder.”
MADDE 8 –
Aynı Yönetmeliğin 20 nci
maddesinde yer alan “yasal süreler içinde” ibaresinden sonra gelmek üzere “belediye
ve mücavir alan sınırları içerisinde belediyesince, dışında il özel
idaresince” ibaresi eklenmiştir.
MADDE 9 –
Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan
“7-Dicle Nehri” ve “8-Fırat Nehri” tanımları aşağıdaki şekilde
değiştirilmiştir.
“7- Dicle
Nehri:
a) Dicle Nehri ana kolunun Bismil İlçesi ile
Türkiye-Suriye Irak sınırı arasındaki kesimi.
b) Batman kolunun Sinan köy kavşağı ile Dicle Nehri
ana kolu kavşağı arasındaki kesimi.
c) Botan kolunun Büyükdere (Hizan Deresi) kavşağı
ile Dicle Nehri ana kolu kavşağı arasındaki kesimi.
8- Fırat
Nehri:
a) Ana kolun Keban Barajı ile Türkiye-Suriye sınırı
arasındaki kesimi.
b) Karasu kolunun Kemah İlçesi merkezi ile Keban
Barajı Gölü arasındaki kesimi.
c) Murat kolunun Muş'un kuzeyindeki Karasu Deresi
ile birleştiği nokta ile Keban Barajı Gölü arasındaki kesimi.”
MADDE 10 –
Bu Yönetmelik yayımı tarihinde
yürürlüğe girer.
MADDE 11 –
Bu Yönetmelik hükümlerini Çevre ve
Şehircilik Bakanı yürütür.
|