|
Çevre
ve Şehircilik Bakanlığından:
PLANLI
ALANLAR TİP İMAR YÖNETMELİĞİNDE DEĞİŞİKLİK
YAPILMASINA
DAİR YÖNETMELİK
MADDE
1- 2/11/1985
tarihli ve 18916 mükerrer sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Planlı Alanlar
Tip İmar Yönetmeliğinin 2 nci maddesinin ikinci fıkrası
aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı maddeye aşağıdaki fıkra eklenmiştir.
“Ancak
Bakanlar Kurulu kararı alınan uygulama ve yatırımlarda, bedeli kamu kaynağı
kullanılarak yapılan kamu yatırımlarında öncelikle imar planlarına, imar
planlarında hüküm bulunmadığı hallerde bu Yönetmelik hükümlerine uyulur.”
“Alt
kademe planların, üst kademe planların kesinleştiği tarihten itibaren en
geç bir yıl içinde ilgili idarece üst kademe planlara uygun hale
getirilmesi zorunludur. Aksi halde, üst kademe planları onaylayan kurum ve
kuruluşlar alt kademe planları en geç altı ay içinde üst kademe planlara
uygun hale getirir ve resen onaylar. Alt kademe planlarla üst kademe
planlar arasındaki uyumsuzluğun giderilmesine ilişkin on sekiz aylık süre
içindeki yeni yapı ruhsatı başvuruları, yürürlükte olan uygulama imar
planına göre sonuçlandırılır. Bu sürenin dolduğu tarihe kadar alt kademe
planlar ile üst kademe planlar birbirleriyle uyumlu hale getirilmemişse,
planlar birbiriyle uyumlu hale getirilinceye kadar bu alanlarda yeni yapı
ruhsatı düzenlenmez. Mahkemelerce yürürlüğü durdurulan planlarda yürürlüğün
durdurulduğu süre bu sürelere ilave edilir.”
MADDE
2- Aynı
Yönetmeliğin 3 üncü maddesinin
ikinci fıkrasında yer alan “özürlüler” ibaresi “engelliler” olarak “özürlülerle”
ibaresi “engellilerle” olarak değiştirilmiştir.
MADDE
3- Aynı Yönetmeliğin 7 nci maddesinin
ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde, üçüncü fıkrasında yer alan “özürlülerin”
ibaresi “engellilerin” olarak, “özürlülerle” ibaresi “engellilerle” olarak
değiştirilmiştir.
“Ayrıca, umumi binaların mimari estetik
komisyonunca fonksiyonu ve özelliği gereği farklılık arz ettiğine dair
karar altına alınanları ile sanayi bölgelerindeki yapı ve tesisler, planda
belirlenen veya planda belirlenmemişse bu Yönetmeliğin bina derinlik ve
yükseklikleri hakkındaki kayıtlarına ve bu Yönetmelikte benzer binalar için
yer verilenler dışında kalan iç ölçülere tabi değildir.”
MADDE
4- Aynı Yönetmeliğin 9 uncu maddesinin üçüncü fıkrası aşağıdaki
şekilde değiştirilmiştir.
“Ayrıca
kamuya ait umumi hizmet alanları ile ilgili idarelerin tasarrufu altındaki
yol, otopark, yaya bölgesi gibi yerlerde kamu hizmetinin yürütülebilmesi ve
iletişimin sürdürülebilmesi için gerekli tedbirler ile Bilgi Teknolojileri
ve İletişim Kurumunun uygun görüşü alınmak suretiyle elektronik haberleşme
istasyonu kurulabilir. Özel mülkiyete tabi arsa ve binalarda ise Bilgi
Teknolojileri ve İletişim Kurumunun uygun görüşü ile beş yılda bir
yenilenmek ve 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanununa göre kat maliklerinin muvafakatı alınmak şartıyla ilgili idarelerden ruhsat
alınarak elektronik haberleşme istasyonu kurulabilir. Elektronik haberleşme
istasyonları 5/11/2008 tarihli ve 5809 sayılı Elektronik
Haberleşme Kanunu, 26/9/2011 tarihli ve 655 sayılı Ulaştırma, Denizcilik ve
Haberleşme Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde
Kararname ve ilgili diğer mevzuata göre kuruluş izni verilen alanda ve imar
planı kararı aranmaksızın kurulur. Elektronik haberleşme istasyonlarının
kurulabilmesi için, elektronik haberleşme hizmetinin gerekleri dikkate
alınarak yer seçim belgesinin düzenlenmiş olması, yatayda ve düşeyde
gerekli ve yeterli koruma mesafesinin bırakılması, koruyucu tedbirler
alınması, tasarımının kent ve yapı estetiği ile uyumlu olması zorunludur.
Büyükşehir sınırları içerisinde yer seçim belgesi vermeye ve ücretini
almaya büyükşehir belediyeleri yetkilidir. Ücreti yatırılmasına rağmen
yirmi gün içerisinde verilmeyen yer seçim belgesi verilmiş sayılır.
Uygulamalar Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumunun sorumluluğunda
yürütülür.”
MADDE
5- Aynı Yönetmeliğin 10 uncu maddesinin birinci fıkrası
aşağıdaki şekilde ve ikinci fıkrasında yer alan “özürlülerin” ibaresi
“engellilerin” olarak değiştirilmiştir.
“İlgili
İdare, meclis kararı alarak uygun gördüğü yerlerde yapıların estetiği,
rengi, çatı ve cephe kaplaması ile ilgili kurallar getirmeye, yapıların
inşasında yöresel malzeme kullanılmasına ve yöresel mimarinin dikkate
alınmasına ilişkin zorunluluk getirmeye yetkilidir. Mevzuat gereği
büyükşehir belediyelerine verilen yetkiler saklıdır. İlgili idareler bu
amaçla ilgili kamu kuruluşlarının da katılımıyla, uzmanlardan oluşan mimari
estetik komisyonları kurabilirler. Bu kapsamdaki yapılara proje hazırlama
ve ruhsat düzenleme işlemleri komisyon kararına uygun olarak yürütülür.
Ruhsat veren ilgili idare bünyesinde kurulan mimari estetik komisyonu, yapıların
veya onaylı mimari projelerin özgün fikir ifade edip etmediğine karar
vermeye yetkilidir. Özgün fikir ifade etmeyenlerde ilk müellif dışında
farklı bir müellif tarafından yapılacak değişikliklerde bütün
sorumluluk değişiklik projesini yaptıranlar ve projeyi hazırlayanlarda
olmak üzere idarelerce ayrıca ilk müellifin görüşü aranmaz. Komisyon
tarafından özgün fikir ifade ettiği karar altına alınan yapı veya onaylı
mimari projelerde; eser sözleşmesinde değişiklik yapma izni
verilenler ile eserin bütünlüğünü bozmadığına, estetik görünümünü
değiştirmediğine, teknik, yönetsel amaçlar ve kullanım amacı nedeniyle
zorunlu olduğuna mimari estetik komisyonu tarafından karar verilen
değişiklikler müellifinin izni alınmaksızın yapılabilir. Bu durumda ilk
müellif tarafından talep edilebilecek telif ücreti; ilgili meslek odasınca
belirlenen mimari proje asgari hizmet bedelinin, tamamlanan yapılarda yüzde
yirmisini, inşaatı süren yapılarda yüzde on beşini geçemez. Komisyon beş
uzmandan teşkil eder, salt çoğunlukla toplanır, kararlar oyçokluğu ile
alınır. Komisyonun gündemi ilgili idarece belirlenir. Komisyon başkanı
ilgili idare tarafından atanır.”
MADDE
6- Aynı Yönetmeliğin 12 nci
maddesinin dördüncü fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Uygulama
imar planı değişikliği nedeniyle; parselin durumu, binanın parseldeki
konumu, kat adedi, yapı yaklaşma mesafeleri, KAKS, TAKS veya kullanım
kararı gibi plana ait kararlara aykırı hale düşen yapılar ruhsat eki projelerine
göre tamamlatılır. Bu yapılardan Kanunun 29 uncu maddesindeki süre
nedeniyle ruhsatı hükümsüz hale gelenlerin inşasına devam edilebilmesi için
ilk ruhsat koşullarına göre yeniden ruhsat alınması zorunlu olup, bu yapılara
ilk ruhsat koşullarına uygun olarak yeniden ruhsat düzenlenebileceği gibi
talep halinde tadilatlı olarak yeniden ruhsat düzenlenebilir. Bu yapılar
için kat ilavesinden ayrı ilave inşaat taleplerinde yürürlükteki plandaki
taban alanı kat sayısı ve kat alanı kat sayısına uygunluk koşulu, sadece
kat ilavesi taleplerinde ise yürürlükteki plandaki kat alanı kat sayısına
uygunluk koşulu aranır. Uygulama imar planında mevcut yapılarla ilgili özel
bir hüküm bulunması halinde uygulamalar plan hükümlerine göre yapılır.
Ancak bu alanda, Kanunun 18 inci maddesi uyarınca arazi ve arsa düzenlemesi
yapılması ve yapının bulunduğu parselin hisseli hale gelmesi halinde ilgili
idarece seviye tespiti yapılır. Şuyûnun
giderilmesinde bina bedeli bu tespite göre belirlenir, yapı ruhsatı ve yapı
kullanma izin belgesi düzenlenmesi bina bedelinin tespitinde müktesep hak
oluşturmaz. Yapı ruhsatı veya yapı kullanma izni başvurusunda bulunanlar bu
hükmü dikkate almak zorundadır.”
MADDE
7- Aynı Yönetmeliğin 14 üncü maddesi aşağıdaki şekilde
değiştirilmiştir.
“Madde 14- Kent bölgeleri tanımları
ve alan kullanış şartları:
1.
Çalışma Alanları:
a) Merkezi iş alanı: Nazım imar planlarında yönetim, turizm, sosyal
kültürel ve ticari amaçlı yapılar için ayrılmış kentin merkezinde kalan bölgedir.
Bu bölgede yönetimle ilgili idari tesis alanları, iş
hanı, çarşı, çok katlı mağaza, banka gibi ticaret ve finans tesis alanları,
turizm tesis alanları, sosyal kültürel tesis alanları, ibadet yerleri, park
ve benzeri yeşil alanlar, spor alanları kamuya ve özel sektöre ait eğitim
ve sağlık tesisleri alanları, kamuya ve özel sektöre ait teknik altyapı
tesis alanları ile bu alanlara hizmet verecek benzeri alanlar ayrılır.
b) Sanayi bölgesi: İmar planlarında her türlü sanayi tesisleri için ayrılmış alanlardır.
Bu alanlarda sanayi bölgesine hizmet verecek diğer yapı ve tesisler de
yapılabilir.
2. Sosyal ve kültürel altyapı alanları:
a) Yeşil alanlar: Toplumun yararlanması için ayrılan oyun bahçesi, çocuk bahçesi,
dinlenme, gezinti, piknik, eğlence, rekreasyon ve
kıyı alanları toplamıdır. Metropol ölçekteki fuar, botanik ve hayvan
bahçeleri ile bölgesel parklar bu alanlar kapsamındadır.
aa) Çocuk bahçeleri: Çocukların oyun ve dinlenme ihtiyaçlarını
karşılayacak alanlardır. Bitki örtüsü ile çocukların oyun için gerekli araç
gereçlerinden büfe, havuz, pergole ve genel heladan başka tesis yapılamaz.
ab) Parklar:
İmar planı ile belirlenmek ve mevcut ağaç dokusu dikkate alınarak tabii
zemin veya tesviye edilmiş toprak zemin altında kalmak üzere, ağaçlandırma ve
bitkilendirme için yeterli derinlikte toprak
örtüsü olması ve standartları sağlaması kaydıyla otopark ve havuz ile açık
spor ve oyun alanı, umumi hela, 1 katı, h=4,50 m.’yi ve taban alanı kat sayısı toplamda 0,03’ü
geçmemek, sökülüp takılabilir malzemeden yapılmak kaydıyla; açık çay
bahçesi, büfe, pergole, kameriye, muhtarlık,
güvenlik kulübesi, sporcu soyunma kabinleri, taksi durağı, trafo gibi
tesislerin yapılabildiği, kentte yaşayanların yeşil bitki örtüsü ile
dinlenme ihtiyaçlarının karşılandığı alanlardır.
ac) Piknik ve eğlence (rekreasyon) alanları:
Kentin açık ve yeşil alan ihtiyacı başta olmak üzere, kent içinde ve
çevresinde günü birlik kullanıma yönelik ve imar planı kararı ile
belirlenmiş; eğlence, dinlenme, piknik ihtiyaçlarının karşılanabileceği
lokanta, gazino, kahvehane, çay bahçesi, büfe, otopark gibi kullanımlar
ile, tenis, yüzme, mini golf, otokros gibi her
tür sportif faaliyetlerin yer alabileceği alanlardır. Bu alanda yapılacak
yapıların emsali (0,05) i, kat adedi 2’yi, asma katlı yapılarda (9.30)
m.yi, asma katsız yapılarda (8,30) m.yi geçemez.
b) Spor ve oyun alanları: Spor ve oyun ihtiyacı karşılanmak, spor
faaliyetleri yapılmak üzere imar planı kararı ile kent, bölge veya semt
ölçeğinde ayrılan açık ve kapalı tesis alanlarıdır. Bu alanlarda açık veya
kapalı otoparklar ile seyirci ve sporcuların ihtiyacına yönelik, büfe,
lokanta, pastane, çayhane ve spor faaliyetlerine ilişkin ticari üniteler
yer alabilir.
ba) Stadyum: Uygulama imar planı kararı ile futbol ve benzeri
spor müsabakaları için üzeri açık veya kapalı olarak inşa edilen,
bünyesinde, yapılan spora ve sporculara ilişkin tesislerin yanı sıra açık
ve kapalı otopark, idari, sosyal ve kültürel tesisler ile lokanta, pastane,
çayhane, çarşı, alışveriş birimleri, büfe gibi mekan,
yapı veya tesisler bulunabilen, planla açıkça belirtilmek ve tescile konu
edilmemek kaydıyla stadyum projesi bütünlüğü içerisinde yol ve meydanların
altını da kapsayabilen komplekslerdir.
c) Sosyal ve kültürel tesis alanı: Kütüphane, sergi salonu, müze, sinema ve tiyatro,
kreş, anaokulu, kurs, yurt, çocuk yuvası, yetiştirme yurdu, yaşlı ve
engelli bakımevi, rehabilitasyon merkezi, kadın ve
çocuk sığınma evi, şefkat evleri gibi kullanımlara ayrılan kamuya veya özel
şahıslara ait tesislerin tek başına veya birkaçının bir arada yapılabildiği
alanlardır.
ç) İbadet yeri: İbadet etmek ve dini hizmetlerden faydalanmak amacıyla insanların
toplandığı, dinî tesis ve külliyesinin, dinî tesisin mimarisi ile uyumlu
olmak koşuluyla dinî tesise ait; lojman, kütüphane, aşevi, dinlenme salonu,
yurt ve kurs yapısı ile gasilhane, şadırvan ve hela gibi müştemilatların, açık veya zemin altında
kapalı otoparkın da yapılabildiği alanlardır.
d) Mezarlık alanı: Cenazelerin defnedildiği mezar yerleri, defin izni ve diğer
işlemlerin yürütüldüğü idari tesis binaları, güvenlik odası, bu alana
hizmet veren ziyaretçi bekleme, morg, gasilhane,
ibadet yeri, şadırvan, çeşme, hela ile otopark da
yapılabilen alanlardır.
3. Alan kullanımları:
a) Konut alanı: Yerleşme ve gelişme alanlarında konut kullanımına yönelik olarak
planlanan alanlardır. Ancak, yol boyu ticaret olarak teşekkül etmiş konut
alanlarında bulunan parsellerin zemin kat ve yol seviyesinde veya açığa
çıkan bodrum katlarının yoldan cephe alan mekânlarında, gürültü ve kirlilik
oluşturmayan ve imalâthane niteliğinde olmayan, gayrisıhhi
özellik taşımayan, halkın günlük ihtiyaçlarını karşılamaya yönelik dükkân,
kuaför, terzi, muayenehane, aile sağlığı merkezi, lokanta, pastane,
anaokulu, kreş gibi konut dışı hizmetler verilebilir. Binanın birinci
katında veya bodrum katlarında zemin katta yer alan mekanla
içten bağlantılı olan ve binanın ortak merdivenleri ile ilişkilendirilmeyen
konut dışı piyesler yapılabilir. İlgili idare meclisince yol boyu ticaret
olarak teşekkül ettiği karar altına alınan konut kullanımına ayrılan
parsellerde müstakil olarak yurt, anaokulu, aile sağlığı merkezi, özel
sağlık tesisi, özel eğitim tesisi ve kreş, ticari katlı otopark binaları
yapılabilir. Konut alanlarında kalsa dahi parsellerin konut binası yapılıncaya
kadar açık depolama veya ruhsata tabi bina yapılmaksızın bahçe düzenlemesi
ve peyzajı yapılarak kullandırılmasına ilgili idaresi yetkilidir. Yol boyu
ticaret olarak belirlenenler de dahil konut
alanlarında kalan parsellerin araç giriş çıkışından kaynaklanan trafik
yükünü azaltmak amacıyla ve ilgili idareden geçit hakkı almak koşuluyla
otopark olarak kullanılan bodrum katlarından plan kararı ile kamuya ait yer
altı otoparkına araç giriş çıkışı verilebilir. Konut alanlarında özel
eğitim tesisi, özel sağlık tesisi ve katlı otopark yapılabilmesi için
uygulama imar planında bu amaçla değişiklik yapılarak konut kullanımından
çıkarılması gerekir.
b) Ticaret alanı: İş merkezleri, ofis-büro, çarşı, çok katlı
mağazalar, kamu veya özel katlı otoparklar, alışveriş merkezleri, otel ve
diğer konaklama tesisleri, sinema, tiyatro, müze, kütüphane, sergi salonu
gibi sosyal ve kültürel tesisler, lokanta, restoran, gazino, düğün salonu
gibi eğlenceye yönelik birimler, yönetim binaları, katlı otopark, banka,
finans kurumları, yurt, kurs, dershane, özel eğitim ve özel sağlık
tesisleri gibi ticaret ve hizmetler sektörüne ilişkin yapılar yapılabilen
alanlardır. Ancak bu alanlarda
katlı otopark, özel eğitim veya özel sağlık tesisi yapılabilmesi için
uygulama imar planında bu amaçla değişiklik yapılması yapılarak ticaret
kullanımından çıkarılması gerekir.
c) Ticaret+Konut, Turizm+Ticaret,
Turizm+Ticaret+Konut gibi karma kullanım alanları: Tek başına konut olarak kullanılmamak koşuluyla,
ticaret, turizm+ticaret, ticaret+konut, turizm+ticaret+konut
kullanımlarından sadece birinin veya ikisinin veyahutta
tamamının birlikte yer aldığı alanlardır. Bu alanlarda plandaki kullanım
kararına bağlı olarak konut veya turizm tesisi yapılması halinde yoldan
cephe alan zemin veya bodrum katların ticaret veya hizmetler sektörünün
kullanımında olması ve konut veya turizm tesisi için ayrı bina girişi ve
merdiveni bulunması şartı aranır. Bu alanlarda ayrıca plan kararı
gerekmeden gerçek ve tüzel kişilere veya kamuya ait; yurt, kurs, dershane,
ticari katlı otopark, sosyal ve kültürel tesisler yapılabilir. Ancak bu
alanlarda katlı otopark, özel eğitim veya özel sağlık tesisi yapılabilmesi
için uygulama imar planında bu amaçla değişiklik yapılması yapılarak karma
kullanımdan çıkarılması gerekir. Ticaret+Konut, Turizm+Ticaret+Konut gibi
konut da yapılabilen karma kullanım alanlarında konut veya yüksek nitelikli
konut yapılabilmesi için konutun ihtiyacı olan sosyal ve teknik alt yapı ve
donatı alanlarının konut kullanımının getireceği nüfus yoğunluğu üzerinden
hesap edilerek bu alana hizmet verecek şekilde ayrılmış olması şarttır.
Konutun da yapılabildiği karma kullanım alanlarında uygulama imar planında
alanın veya alandaki yapılaşma hakkının ne kadarının konut kullanımına
ayrılacağının belirlenmediği durumlarda konut kullanımları, alandaki parsellerin
toplam emsalinin %20’sini aşamaz.
ç) Yüksek nitelikli konut (rezidans): En az konut şartlarını sağlayan; resepsiyon,
güvenlik ve günlük temizlik servisi mekanlarının bulunduğu, sağlık
hizmetleri, kuru temizleme, çamaşırhane, taşıma, yemek ve alışveriş servisi
hizmetleri ile spor salonu ve yüzme havuzu gibi hizmetlerin de
verilebildiği birden fazla bağımsız bölümü ihtiva eden konut binalarıdır.
İmar planlarında konut, ticaret+konut, turizm+ticaret+konut olarak belirlenen
bölgelerde yapılabilir.
d) Konaklama (Turizm) tesisleri: Konaklama amacıyla kullanılan, otel, motel, tatil
köyü, pansiyon, kamping, apart otel ve hostel
gibi turizm tesisleridir.
e) Sağlık tesisleri alanı: Hastane, sağlık ocağı, aile sağlık merkezi,
doğumevi, dispanser ve poliklinik, ağız ve diş sağlığı merkezi, fizik
tedavi ve rehabilitasyon merkezi, entegre sağlık kampüsü gibi fonksiyonlarda hizmet veren gerçek veya
tüzel kişilere veya kamuya ait tesisler için uygulama imar planında özel
veya kamu tesisi alanı olduğu belirtilmek suretiyle ayrılan alanlardır.
Özel sağlık tesisi yapılacak alanlar belirlenmeden Sağlık Bakanlığının
taşra teşkilatının uygun görüşü alınır.
f) Eğitim alanı: Okul öncesi, ilk ve orta öğretim ile yüksek
öğretime hizmet vermek üzere kamuya veya gerçek veya tüzel kişilere ait;
eğitim kampüsü, genel, mesleki ve teknik eğitim
fonksiyonlarına ilişkin okul ve okula hizmet veren yurt, yemekhane ve spor
salonu gibi tesisler için uygulama imar planında özel veya kamu tesisi
alanı olduğu belirtilmek suretiyle ayrılan alanlardır. Özel eğitim tesisi yapılacak alanlar belirlenmeden
Milli Eğitim Bakanlığının taşra teşkilatının uygun görüşü alınır.
g) Askeri alanlar: Türk Silahlı Kuvvetlerini oluşturan Kara, Deniz, Hava Kuvvetleri
Komutanlıkları ile Jandarma Genel Komutanlığı ve Sahil Güvenlik
Komutanlığının savunma, harekat, hudut ve sahil
güvenliğine yönelik yapıları, kışla, ordugah, karargah, birlik, karakol,
askerlik şubesi, askeri havaalanları, sosyal, teknik ve lojistik gibi
askeri veya güvenlik amaçlı ihtiyaçlara yönelik tesisler ile Türk Silahlı
Kuvvetlerinin ihtiyacına yönelik idari, eğitim, sağlık, lojman, orduevi
gibi diğer sosyal tesislerin yer aldığı alanlardır.
(1) ve (2) numaralı bentlerde belirtilen
çalışma, sosyal ve kültürel altyapı alanlarında yapılacak tüm yapı, tesis
ve açık alan düzenlemelerinin, engellilerin de ulaşmasını ve kullanmasını
sağlayacak şekilde Türk Standardları Enstitüsü
standartlarına uygun olarak yapılması zorunludur.”
MADDE 8-
Aynı Yönetmeliğin 16 ncı maddesinin birinci
fıkrasının (5) numaralı bendi aşağıdaki şekilde yeniden düzenlenmiş; aynı
fıkranın (1), (2), (3), (4), (11), (18), (19), (24), (25), (26), (31),
(32), (33), (34), (35), (38), (39), (40), (43), (44), (50), (52) ve (55) numaralı
bentleri aşağıdaki şekilde ve (27) numaralı bendindeki “Özürlü” ibaresi
“Engelli” olarak değiştirilmiş, aynı maddeye aşağıdaki bentler eklenmiştir.
“5) Zemin terası: İrtibatlı olduğu katın seviyesini aşmayan, tabi
zeminden veya tesviye edilmiş zeminden itibaren en fazla (1.50) m.
yükseklikte olan, bağımsız bölümlerin parçası veya binanın ortak alanı
olarak kullanılan, döşeme altında kalan kısmı doldurularak kapatılan veya
duvar ile çevrilerek gerektiğinde depo olarak kullanılabilen, parsel sınırlarına
yan ve arka bahçelerde 3.00 m.’den, ön bahçelerde
imar planında veya ilgili idarelerin imar yönetmeliklerinde aksine bir
hüküm yok ise 3.00 m.’den fazla yaklaşmayan
teraslardır.”
“1) Taban alanı: Bahçede yapılan
eklenti ve müştemilatı dahil yapıların tabii zemin
veya tesviye edilmiş zemin üzerinde kalan kısmının parseldeki izdüşümünün
kapladığı alandır. Ana yapının dışında kalan binaya ait arıtma tesisi ve
trafolar, akaryakıt pompaları ve taşıyıcıları hariç olmak üzere kanopiler ve arkatlar, yangın
merdivenleri veya müstakil yangın merdiveni olmayan yapılarda yangın
merdiveni olarak kullanılan bina merdivenlerinden biri, temele kadar inen
toprağa dayalı asansör boşlukları, ışıklıklar, çöp ve atık ayrıştırma
bacaları, tabii zemin veya tesviye edilmiş zemin seviyesindeki veya bu
seviyenin altındaki avlular, iç bahçeler, açık havuzlar, pergola, kameriye,
bağlantılı olduğu bağımsız bölümün veya bulunduğu katın brüt alanının
%10’unu aşmayan üstü açık veya sökülür-takılır hafif malzeme ile örtülü
zemin terasları, bahçe duvarı ve istinat duvarı gibi yapılar, kontrol
kulübeleri, açık otoparklar, tamamen toprağın altında kalan; otopark,
sığınak ve tesisat hacimleri, yakıt depoları, su depoları, su sarnıcı ve
gri su toplama havuzu taban alanına dahil
edilmez.”
“2) Taban alanı kat sayısı (TAKS):
Taban alanının imar parseli alanına oranıdır. Taban alanı kat sayısı, arazi
eğimi nedeniyle tabii veya tesviye edilmiş zeminin üzerinde kalan tüm
bodrum katlar ile zemin kat izdüşümü birlikte değerlendirilerek hesaplanır.
Uygulama imar planında çekme mesafeleri verilip TAKS verilmemiş ise çekme
mesafelerine, bina cephe hatlarına ve ilgili imar yönetmeliklerine göre
uygulama yapılır.”
“3) Yapı inşaat alanı: Işıklıklar ve
avlular hariç olmak üzere, bodrum kat, asma kat ve çatı arasında yer alan mekânlar,
çatı veya kat bahçeleri, çatıda, katta ve zemindeki teraslar, balkonlar,
açık çıkmalar ile binadaki ortak alanları dahil
yapının inşa edilen bütün katlarının alanıdır.”
“4) Kat alanı kat sayısı (KAKS) (Emsal):
Yapının katlar alanı toplamının imar parseli alanına oranından elde edilen
sayıdır. İmar planlarında emsal hesabının, brüt veya net parsele göre
belirleneceğine ilişkin hüküm bulunmaması halinde uygulamalar net imar
parseli alanına göre yapılır. Emsalin brüt alandan belirlenmesi halinde
kamuya ayrılan alanların bedelsiz terk edilmesi şarttır. Kamuya ayrılan
kısımları bedelsiz terk edilmeyen alanlarda parselin brüt alanı üzerinden
emsal hesabı yapılarak ruhsat düzenlenemez. Katlar alanına;
Teras çatılar ve çatı bahçeleri, kanopiler, giriş saçakları, tabii veya tesviye zemine
oturan avlular, sundurma gibi üstü hafif malzeme ile örtülü bir veya birden
fazla kenarı açık olan ve her bir bağımsız bölümle irtibatlı zemin
terasları, binaya bitişik veya ayrık bir veya birden fazla kenarı açık olan
arkatlar, bahçe ve istinat duvarları,
Üstü
sökülür-takılır hafif malzeme ile kenarları rüzgar
kesici cam panellerle kapatılmış olsa dahi açık oturma yerleri, çocuk oyun
alanları, en az bir tarafı açık sundurmalar, açık büfeler, açık yüzme
havuzları, atlama kuleleri, pergolalar ve kameriyeler,
Bu
Yönetmelikte öngörülen asgari sayıda her bir kapıcı dairesinin 75 m2’si,
bekçi odalarının ve kontrol kulübelerinin toplam 9 m2’si,
Mescit,
bina için gerekli minimum sığınak alanının %30 fazlasını geçmeyen sığınak
alanı,
Ticari
amaç içermeyen kreş ve çocuk bakım ünitelerinin toplam katlar alanının
%5’ini aşmamak koşuluyla 750 m²’yi geçmeyen
kısımları,
Yapının
kendi ihtiyacı için bodrum katta yapılan otoparklar ile konut, resmi
kurumlar, eğitim ve sağlık tesisleri, ibadet yerleri, otel, opera, yurt,
müze, kütüphane hariç umumi binaların teraslarında yapılan açık otoparklar,
Ortak
alan olarak ayrılan; asansör boşlukları, yangın merdiveni, yangın güvenlik
hollerinin 6 m2’si ve ışıklıklar,
Çöp,
atık ayrıştırma, hava, tesisat şaft ve bacaları,
Yapı
yüksekliği 60.50 m.’den fazla olan binalar ile
özelliği gereği tesisat katı oluşturulması zorunlu binalarda emsale dahil katlar alanının % 3’ünü geçmemek koşuluyla sadece
tesisat için oluşturulan tesisat katları,
Bina
veya tesise ait olan; kazan dairesi, teshin merkezi, arıtma tesisi, su
sarnıcı, gri su toplama havuzu, yakıt ve su depoları, silolar, trafolar,
jeneratör, kojenerasyon ünitesi, eşanjör ve hidrofor bölümleri,
Bütün cepheleri tamamen toprağın altında ve yapı
yaklaşma sınırı içinde kalan katlarda yer alan ve tek başına bağımsız bölüm
oluşturmayan veya bir bağımsız bölümün eklentisi veya parçası olmayan ve
toplamda katlar alanının % 10’unu ve 3000 m2’yi aşmayacak
şekilde düzenlenen; ortak alan niteliğindeki jimnastik salonu, oyun ve hobi
odaları, yüzme havuzu, sauna gibi sosyal tesis ve spor birimleri,
Bütün
cepheleri tamamen tabii zeminin altında kalan bodrum katlarda yer alan ve
toplamda katlar alanının %5’ini aşmayan ortak alan depolar,
Daha sonradan hafredilerek
açığa çıkması mümkün bulunmayan bina cephelerinde ilave kat görünümüne neden
olmayan bütün cepheleri tamamen tabii zeminin altında kalan bodrum katlarda
yer alan ve tek başına bağımsız bölüm oluşturmayan; konut kullanımlı
bağımsız bölümün bağımsız bölüm bürüt alanının
%20’sini, ticari kullanımlı bağımsız bölümün bağımsız bölüm bürüt alanını aşmayan depo amaçlı eklentiler,
Bulunduğu
katın emsale dahil alanının toplam %20’sini
geçmemek koşuluyla; sökülür-takılır-katlanır cam panellerle kapatılmış
olanlar dâhil olmak üzere balkonlar, açık çıkmalar ile kat bahçe ve
terasları, kış bahçeleri, iç bahçeler, tesisat alanı, yangın güvenlik
koridoru, bina giriş holleri, kat holleri, asansör önü sahanlıkları, kat ve
ara sahanlıkları dahil açık veya kapalı merdivenler,
dahil
edilmez. Özel çevre koruma alanları, kıyı alanları, sit alanları ve orman
alanları gibi korunan alanlara ilişkin planlarda emsal, TAKS, yapı yaklaşma
mesafeleri ve kat adedi belirlenmeden uygulama yapılamaz, ruhsat düzenlenemez.
Korunan alanlar hariç olmak üzere uygulama imar planında
yapılaşma koşulları belirlenmeyen; nüfusu 5.000’in altında kalan
yerleşmelerde TAKS:0.20’yi, kat adedi 2’yi, nüfusu 5.000’den fazla 30.000’
den az olan yerleşmelerde TAKS:0.25’i, kat adedi 3’ü, nüfusu 30.000’den
fazla 50.000’den az olan yerleşmelerde TAKS:0.30’u, kat adedi 4’ü, nüfusu
50.000’den fazla olan yerleşmelerde ise TAKS:0.40’ı, kat adedi 5’i geçemez.
İmar planında TAKS ve KAKS verilmeyen parsellerde 2/8/2013
tarihinden sonra kat adedinin artırılmasına yönelik yapılacak plan değişikliklerinde
bu alanlarda TAKS ve KAKS’ın verilmesi
zorunludur, aksi halde bu parsellerde yapı ruhsatı düzenlenemez. Tamamen
toprağın altında kalması nedeniyle; bu bent uyarınca emsal hesabına konu
edilmeyen mekanlar ile kat adedine konu edilmeyen
katların hiç bir cephesi kazı ve tesviye yapılarak açığa çıkarılamaz. Emsal
hesabına dahil edilmeyen mekanlar proje
değişikliği ile imar planındaki veya yönetmelikle belirlenen emsal değerini
aşacak şekilde emsal hesabına konu alan haline getirilemez, müstakil
bağımsız bölüm haline dönüştürülemez ve kat mülkiyeti tesis edilemez. Bu
alt bentte belirtilen emsal hesabı yapılırken, bağımsız bölüm bürüt alan tespit esaslarına göre işlem yapılır, ancak,
bu hesaba bu bent uyarınca katlar alanına dahil
edilmeyen alanlar, boşluklar dahil edilmez.”
“11) Kat yüksekliği: Binanın herhangi bir katının döşeme
üstünden bir üstteki katının döşeme üstüne kadar olan mesafesidir. Kat
yükseklikleri uygulama imar planında daha fazla belirlenmemiş ise genel
olarak; ticaret bölgelerinde ve zemin kat ticaret olarak belirlenen
yerlerde zemin katlarda 4.50 m., asma katlı zemin
katlarda 5.50 m; diğer katlarda 3.80 m., konut bölgelerinde ise zemin
katlarda 4.00 m., asma katlı zemin katlarda 5.50 m., diğer katlarda 3.50 m.
kabul edilerek uygulama yapılabilir. Bu bentte belirtilen kat yükseklikleri
dikkate alınmadan bina yüksekliği verilen planlarda bu bende göre
değerlendirme yapılıp bina yüksekliği revize edilinceye kadar uygulamalar
bu bentte belirtilen kat yükseklikleri ile plandaki veya planda
belirlenmemişse yönetmelikle belirlenen kat adedinin çarpılması sonucu
bulunan bina yüksekliğine göre gerçekleştirilebilir. Ancak bir adada aynı
yoldan yüz alan parsellerin dörtte üçünün yürürlükteki planın kat adedine
göre yapılaşmış olması halinde mevcut teşekkül dikkate alınır. Tesisat
katının yüksekliği normal kat yüksekliğini aşamaz. Tesisat katı yapılan
60.50 m. yi aşan binalarda tesisat katının 2.00m.
si bina yüksekliğinden sayılmaz. Yapının kat
adedinden sayılmaz. Özellikli olan yapılarda bu hüküm uygulanmayabilir.
Ancak hiçbir koşulda hava mania kriterleri
aşılamaz, planda veya planda belirtilmemişse yönetmelikte belirtilen kat
sayısı, kat yükseklikleri azaltılmak suretiyle arttırılamaz, bu suretle
yapı yoğunluğu artırılamaz.”
“18) Blok nizam: İmar planı veya bu Yönetmelikte cephe uzunluğu, derinliği ve
yüksekliği belirlenmiş tek yapı kitlesinin bir parsel veya dilatasyonla ayrılmak suretiyle birden fazla parsel
üzerine oturduğu bahçeli yapı nizamıdır.”
19) Bitişik nizam: Bir veya birden fazla komşu parsellerdeki binalara bitişik olan
yapı nizamıdır. Bitişik nizam binalarda ortak alandan arka bahçeye çıkış
sağlanır.
“24) Esaslı tadilat: Yapılarda taşıyıcı
unsuru etkileyen veya yapı inşaat alanını veya emsale konu alanını veya taban
alanını veya bağımsız bölüm sayısını veya ortak alanların veya bağımsız
bölümlerin alanını veya kullanım amacını veya ruhsat eki projelerini
değiştiren işlemlerdir. Esaslı tadil, ruhsata tabidir.
25) Yüksek bina: Binanın kot aldığı noktadan itibaren 10 kat veya daha çok katlı
binadır.
26) Ortak alanlar: Binaların giriş ve
kat holleri, ışıklıklar, hava bacaları, saçaklar, tesisat şaftları,
alanları veya katları, açık ve kapalı merdivenler, yangın merdivenleri,
asansörler, kalorifer dairesi, kapıcı dairesi, kömürlük, sığınak ve otopark
gibi ortak kullanıma ayrılan alanlardır.
27) Engelli: Doğuştan veya sonradan
herhangi bir nedenle bedensel, zihinsel, ruhsal, duygusal ve sosyal yeteneklerini
çeşitli derecelerde kaybetmesi nedeniyle normal yaşamın gereklerine uyamama
durumunda olup; bağımsız hareket edebilmesi için yapılarda ve açık
alanlarda özel fiziki düzenlemelere gereksinim duyan kişidir.”
“31) Kırmızı kot: İmar planında
gösterilen yolun gerekli hesaplar yapıldıktan sonra kullanıma hazır halini
ifade eder. İmar planına göre kat adedinin belirlenmesinde bu kot esas
alınır. Kot alınan nokta parselin mahreç aldığı yol esas alınarak veya
binanın köşe kotlarının ortalamasının alınması suretiyle, ilgili idarelerin
imar yönetmelikleri ile veya imar yönetmeliklerinde hüküm bulunmaması
halinde bu Yönetmelikteki esaslara göre belirlenir. Viyadük, köprü gibi
parsele giriş çıkış yapılamayan yerlerden ve parsele bitişik olmayan
yollardan kot alınmaz. Kottan açığa çıkan kat kazanmak ve yapının kat
sayısını artırmak amacıyla kot alınan nokta tespit edilemez. Kot alınan
noktanın tespitinde bölge kat rejiminin aşılmaması, komşu parseller dahil yol cephelerinde sokak siluetinin korunması
esastır. İlgili idarece yol kotuna göre; binanın kot alacağı noktaya ve
arazinin kotlarına ilişkin belgelendirme yapılmadan, tabi zeminde hiçbir
şekilde kazı veya dolgu yapılamaz. Ruhsat veya yapı kullanma izni alınmış
yapılarda ruhsat eki projesine aykırı olarak bodrum katları açığa çıkarmak
üzere kazı ve tesviye yapılamaz. Aksi takdirde İmar Kanununun 40 ve 42 nci maddeleri uyarınca işlem yapılır.
32) Dere kret kotu:
Su taşkın seviyesine esas, dere kenarlarına inşa edilen duvar veya
düzenlenmiş veya yükseltilmiş zeminin üst kotudur. Devlet Su İşleri Genel
Müdürlüğü veya su ve kanalizasyon idareleri tarafından belirlenen su taşkın
riski bulunan parsellerde, iskân edilen katın taban kotu ile bina, otopark
gibi giriş kotları, su seviyesine göre hesaplanan dere kret
kotu seviyesinin en az 1,50 m. üzerinde olmalıdır. Bodrum kat yapılmak
istenmesi halinde hiçbir şekilde bu seviyenin altında otopark giriş-çıkışı,
kapı ve pencere gibi herhangi bir boşluk bırakılamaz ve açılamaz.
33) Ön bahçe: Bina ön cephe hattı ile
parselin ön cephesi arasında kalan parsel bölümleridir. Yoldan yüz alan bütün
bahçeler ön bahçe statüsündedir. Ön bahçe mesafesi imar planında belirlenen
ön cephe hattına veya ön bahçe mesafesine göre, planda belirlenmemişse
idarelerin imar yönetmeliklerine veya imar yönetmeliklerinde hüküm bulunmaması
halinde bu Yönetmelikteki esaslara göre belirlenir. Birden fazla yola
cephesi bulunan parsellerde de bu esaslara uyulur.”
“38)Bina ön cephe uzunluğu: Çıkmalar hariç olmak üzere parselin kot aldığı yol
tarafındaki cephe uzunluğudur.
39) Meydan: Yol, kavşak, bina, park
vs. mimari veya doğal elemanlarla sınırları belirlenmiş ve toplumsal işlevlere
sahip olan üstü kapalı olmayan, alanın özelliği bozulmadan altı özel
mülkiyete konu edilmeksizin ve meydan kullanımı engellenmeksizin otopark ve
diğer amaçlarla katlı olarak kullanılabilen alanlardır.
40) Tesviye zemin: Bu
Yönetmelikte belirtilen esaslara göre ruhsat alınarak kazı veya dolgu
yapılmak suretiyle arsanın doğal yapısının geldiği son durumdur. Bu tesviye
edilen zeminin altında kalan bodrum katların hiç bir cephesi ruhsat eki
projelerine aykırı olarak tekrar kazı ve tesviye yapılarak açığa
çıkarılamaz ve kullanılamaz.”
“43)
Pergola: Bahçede, bina cephelerini değiştirmemek kaydıyla terasta,
hafif yapı malzemelerinden dikme ve sık kirişleme ile yapılan ve üzerine
yeşil bitki örtüsü sardırılan, etrafı açık, gölgelik amaçlı, yapı ruhsatı
olmaksızın inşa edilebilen yapılardır.
44) Bağımsız bölüm bürüt
alanı: Bağımsız bölümün içerisindeki; duvarlar, kolonlar, sıva
payları, merdiven sahanlıkları ve basamakları ile bu merdivenlerin
altlarında kalan yerler ile sadece bağımsız bölüme ait ve bağımsız bölümün
içinden doğrudan bağlantılı olan; balkonlar, çatıda, katta ve zemindeki
teraslar, açık çıkmalar, çatı veya kat bahçeleri dahil
kapladığı alandır. Bu alana; ışıklıklar, galeri boşlukları, bağımsız
bölümün eklentileri ve ortak alanların bağımsız bölüme düşen payları dahil edilmez. Bağımsız bölümün içten bağlantılı olarak
çatı araları dahil birden fazla katta yer alan
mekanlardan oluşması halinde bu katlardaki bağımsız bölüme ait alanlar
birlikte değerlendirilerek bağımsız bölüm brüt alanı bulunur. Bağımsız
bölümün eklentileri ayrıca belirtilmek zorundadır.”
“50)
Çıkma: Binalarda döşemelerin
uzantısı olarak yapılan, parsel sınırları dışına taşmayan, en az bir ucu serbest,
mesnetli olan açık veya kapalı olan derinliği uygulama imar planı veya
yönetmelikle belirlenen yapı elemanlarıdır.”
“52) Kat
bahçesi: Binalarda yeşil bir görünüm elde etmek ve bina içinde yeşil
doku ile iç içe yaşanmasını sağlamak amacıyla, ortak alan veya bağımsız
bölüme ait olmak üzere binanın cephe veya cephelerinde uzunluğu 3 m.’den az olmamak şartı ile her biri en az 10 m² olan,
binanın katlarında yer alan ve aynı zamanda kış bahçesi olarak da kullanılabilen
bahçe düzenlemeleridir.”
“55) Yapı Nizamı: Uygulama imar planı
ile belirlenen ayrık nizam, blok nizam ve bitişik nizamdan biridir. İmar
planında belirlenmeyen hallerde ayrık nizam uygulanır. Bir parselde birden
fazla yapının inşa edilebildiği hallerde imar planı ile serbest nizam
kararı verilen hallerde, komşu parsellerde yer alan ve bu parsele en yakın
yapıların yapı nizamlarına aykırı düşmemek koşuluyla, sadece bir tek nizam
uygulanabileceği gibi her üç nizamdan ikisi veya üçü bir arada karma olarak
uygulanabilir.”
“56) Sosyal mekanlar: Yapı ve tesislerde kullanıcıların, çalışanların
veya müşterilerin yapı ve tesisin genel kullanımı dışında günlük sosyal
ihtiyaçlarının karşılandığı mekanlardır. Alışveriş merkezi ve benzeri
ticari kullanımlı binalarda, işhanı, büro,
yönetim binası gibi umumi ve resmi binalarda, fabrika ve benzeri sanayi tesislerinde,
düğün salonu, lokanta, gazino, sinema, tiyatro, müze, kütüphane ve kongre
merkezi, yurt binaları, spor tesisleri gibi sosyal ve kültürel yapı ve
tesislerde, eğitim yapılarında, hastane ve benzeri sağlık tesislerinde,
havaalanı, liman, terminal, tren garı, metro
istasyonu gibi ulaşım yapı ve tesislerinde, oteller ve benzeri turizm
tesislerinde, kullanıcıların, çalışanların veya müşterilerin ihtiyaçlarının
karşılanması amacıyla mescit, bebek emzirme yeri, çocuk bakım ve oyun
alanı, yetmiş beşten fazla bağımsız bölümü bulunan konut parsellerinde
mescit ve çocuk oyun alanı, milli park, tabiat parkı, bölge parkı, mesire
alanı, piknik alanı, açık spor alanları gibi yerlerde ise mescit, bebek
emzirme yeri ve umumi hela için gerekli mekan ayrılır. Bu mekanların tamamlayıcısı olan; abdest alma mekanları ile
diğer gerekli mekanların, kolay ve erişilebilir bir yerde bu mekanlarla
birlikte yer alması zorunludur.
57) Genel sığınaklar: Halkın korunmasını sağlamak amacıyla kamu
tarafından yapılan sığınak yapılarıdır. Genel sığınaklar; sinema, tiyatro,
eğlence yeri, otopark, garaj, kapalı çarşı ve pasaj gibi yapı ve tesisler
ile park, ağaçlandırılacak alan, rekreasyon, yeşil
ve açık alan, yol ve meydanların altında inşa edilebilir. Ayrıca metrolar ve yeraltında yapılacak sığınak kullanımına da
uygun yapı ve tesislerin genel sığınak olarak kullanılmak üzere tedbir
alınarak inşa edilmeleri esastır. Genel ve özel sığınakların inşa edilmesi
ve kullanılmasında 25/8/1988 tarihli ve 19910
sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Sığınak Yönetmeliğine, otoparkların inşa
edilmesinde 1/7/1993 tarihli ve 21624 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan
Otopark Yönetmeliğine uyulur.
58) Kademe hattı: Uygulama imar planında birden fazla kat adedi veya
bina yüksekliği veya yapı yoğunluğu ya da yapı nizamı yahut da kullanma
kararı verilen imar parselleri ile bu durumdaki yapı adalarında, parselin
veya adanın farklı yapılaşma ve kullanım kararını haiz alanlarının
sınırlarını belirleyen hattır. Kademe hattı belirlenen yerlerde imar
planında aksine bir hüküm yoksa ifraz ve tevhit zorunlu değildir. Ancak
kademe hattı belirlenen imar parsellerindeki ifraz ve tevhit talepleri
kademe hattı dikkate alınarak gerçekleştirilir.
59) İfraz hattı: Parselleri birbirinden ayırmak ve arazi ve arsa
düzenlemesine esas olmak üzere uygulama imar planında yapı adası veya
parsel üzerinde belirtilen hattır.”
MADDE
9- Aynı Yönetmeliğin 18 inci
maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Madde
18-Binalarda;
1) Ön bahçe
ve yol kenarına rastlayan bahçe mesafeleri en az (5.00) m. dir.
2) Yan
bahçe mesafesi en az 3.00 m.dir.
3) Arka
bahçe mesafesi 28 inci maddedeki istisnalar hariç en az (3,00) m.dir.
4) Yan
ve arka bahçe mesafeleri; tabii veya tesviye edilmiş zeminin üzerinde kalan
bodrum katları da dahil, 4’ten fazla katlı binalarda
4 katın üzerindeki her kat için (0.50) m. artırılır.
5) Yan ve
arka bahçe mesafelerinin hesabında dikkate alınacak kat adedi o cephede
kısmen veya tamamen tabii veya tesviye edilmiş zeminin altında kalan katlar
hariç diğer katların toplam yüksekliğinin üçe bölünmesi ile bulunur. (2.50)
m.'yi aşan artık değerler 1 kat adedine tekabül
eder.
Bina
yüksekliği hesabında, arkasında kullanılan hacim oluşturulmamış istinat
duvarları yükseklik hesabına dahil edilmez. Bu
Yönetmelikte yer alan kat adedine bağlı olarak bahçe mesafelerinin (0,50)
m. arttırılmasına ilişkin hükümler yapıda bulunan her katta ayrı ayrı değerlendirme yapılarak da uygulanabilir.
İmar
planında aksine bir açıklama getirilmediği takdirde, binanın tabii zemin
veya tesviye edilmiş zemindeki en düşük kottaki görünen yüksekliği (60,50)
m. veya daha fazla ise; ön, yan ve arka parsel sınırından en az (15,00) m.
çekilmek durumundadır. (60,50) m. yükseklikten sonra artan her kat için ön,
yan ve arka bahçe mesafelerine (0,50) m. ilave edilir. Yüksek yapı, az
katlı bir ana kitle üzerinde yükseliyorsa, parsel sınırı ile ana kitlenin
parsele en yakın noktası arasındaki mesafe 10 metreye kadar düşürülebilir.
Ana kitle yüksekliği dahil yapı yüksekliğinin
(60,50) m. olması durumunda yükselen blok ile parsel sınırı arasındaki
mesafe en az (15,00) m. olup (60,50) m. yükseklikten sonra artan her kat
için bu mesafeye (0,50) m. ilave edilir. Bu maddede ifade edilen ana kitle;
en fazla 5 katlı olup kat adedi binanın en düşük kottaki cephesi esas
alınarak belirlenir. Bir parselde birden fazla (60,50) m. yükseklikte bina
yapılması halinde binalar arasındaki mesafe, (20,00) m. olup, (60,50) m.
yükseklikten sonra ilave her (3,00) m. yükseklik için bu mesafeye (0,50) m.
ilave edilecektir. Bu fıkraya göre fazladan bırakılması gereken çekme
mesafeleri bir veya birkaç kat birlikte etüt edilerek binada kademelenme
yapılmak suretiyle de gerçekleştirilebilir.
Bir
parselde az katlı ana bir kitle üzerinde birden fazla yükselen bloklar
tertiplenmesi halinde, bloklar arasında en az yapının ana kitlesi üzerinde
kalan bölümlerinin yüksekliklerine göre bu Yönetmelikte belirlenen iki bina
arasındaki yan bahçelerin toplamı kadar mesafe bırakılmak zorundadır.”
MADDE
10- Aynı Yönetmeliğin 19 uncu
maddesinin (2) numaralı bendinde yer alan “yapılacak ifrazlar” ibaresinden
sonra gelmek üzere “ile yeni parsel oluşturmamak koşulu ile parsel sınırı
düzeltme işlemleri” ibaresi, (4) numaralı bendinin birinci cümlesinde yer
alan “yapı nizamı” ibaresinden sonra gelmek üzere “veya kullanım kararı”
ibaresi eklenmiştir.
MADDE 11-
Aynı Yönetmeliğin 21 inci maddesinin ikinci fıkrasının ilk cümlesinde yer
alan “(6.50) m. yi, brüt” ibaresi “itibaren iki
katı ve asma katlı binalarda (9.30) m.yi, asma katsız binalarda (8.30) m. yi, yapı” olarak, üçüncü cümlesindeki “çıkarmaz”
ibaresi “çıkamaz” olarak, ikinci ve üçüncü fıkrasındaki “belediye”
ibareleri “ilgili idare” olarak, dördüncü fıkrası aşağıdaki şekilde
değiştirilmiştir.
“Bir
parselde birden fazla muvakkat yapıya izin verilmesi halinde bu yapıların toplam
yapı inşaat alanı 250 m2’den, kat adedi 2’den ve yükseklikleri
asma katlı binalarda (9.30) m.den, asma katsız binalarda (8.30) m.
den fazla olamaz. İmar yoluna mahreci bulunmayan ve komşu parsellerin
yapılaşmış olması nedeniyle tevhid imkanı kalmayan parsellerde irtifakla imar yoluna geçiş
hakkı bulunması şartıyla; bu fıkrada belirtilen ölçülerde muvakkat yapı
yapılabilir. Ancak, bitişiğinde bu parselle tevhidi mümkün olan
yapılaşmamış parseller bulunuyor ise bu parsel diğer parsellerden herhangi
biri ile tevhid edilerek yola cephe
kazandırılmadıkça diğer parsellere de yapı ruhsatı düzenlenemez.”
MADDE
12- Aynı Yönetmeliğin 22 nci maddesinin ikinci fıkrasında yer alan “(6.50)m. yi ve brüt” ibaresi “itibaren iki katı ve asma katlı
binalarda (9.30) m.yi, asma katsız binalarda (8.30) m.yi ve yapı” olarak
değiştirilmiştir.
MADDE 13 –
Aynı Yönetmeliğin 24 üncü maddesinin birinci paragrafının ikinci cümlesinde
yer alan “Kentsel dönüşüm ve gelişme alanları” ibaresi, “Gelişme alanları
ile kentsel dönüşüm ve gelişim alanları” olarak değiştirilmiştir.
MADDE
14- Aynı Yönetmeliğin 25 inci
maddesinin birinci fıkrasının üçüncü cümlesi ile ikinci fıkrası yürürlükten
kaldırılmış, üçüncü fıkrasında yer alan “tapu idareleri” ibaresinden sonra
gelmek üzere “aynı kullanım kararını haiz” ibaresi eklenmiştir.
MADDE
15- Aynı Yönetmeliğin 26 ncı maddesinin yedinci fıkrasının ikinci cümlesi
aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Bina
girişlerinde engellilere yönelik ön bahçede parsel sınırına kadar giriş
rampası yapılabilir veya merdivene bitişik dar kenarı en az (0,90) m ve
alanı en az (1,20) m² engelli asansörü yeri bırakılır veya mekanik platform
yapılır.”
MADDE
16- Aynı Yönetmeliğin 27 nci maddesinin ikinci cümlesinde yer alan “kurulları”
ibaresi “komisyonları” olarak değiştirilmiştir.
MADDE
17- Aynı Yönetmeliğin 28 inci
maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Ancak;
1. Formülün
kullanılması sonucunda bina derinliği (7,00) m. ve daha az çıkan
parsellerde, arka bahçe mesafesi (2,00) m.’ye
düşürülebilir. Uygulama imar planında aksine bir hüküm bulunmuyorsa bina
derinliğinin (7,00) m. den az çıkması ruhsat düzenlemesine engel değildir.
2. Köşe
başına rastlayan parsellerde yapı derinliği parselin yüz aldığı yollar
üzerindeki komşu parsellere verilecek derinliklere göre belirlenir.
3. İmar planlarında ticaret bölgesi olarak
belirlenen yapı adalarında yapılacak binaların zemin katları, adanın yapı
nizamına bağlı olarak, bodrumları ile birlikte ön bahçe mesafelerine
tecavüz etmemek, yan ve arka bahçe sınırına (3.00) m.den fazla yaklaşmamak
kaydıyla, 27 nci maddede belirtilen bina cephe
ölçülerine ve bu maddede belirtilen bina derinliği hesabına tabi olmaksızın
yapılabilir. Ancak, bu
parsellerde bodrum kat ve zemin katın toplam yüksekliği, arka komşu
sınırında tabii veya tesviye edilmiş zeminden itibaren asma katlı binalarda
(9.30) m.yi, diğer binalarda (8.30) m. yi
geçemez. Uygulama imar planı kararı gereği ticaretin yanısıra
konut da yapılabilen parsellerde, ticaretle birlikte konut yapılmasının
talebi halinde bu hüküm uygulanmaz.
4. H/2 arka
bahçe mesafesini temin etmek şartı ile bina derinliğini (40.00) m. ye
çıkarmaya ilgili idare yetkilidir
5. Ayrık
yapı nizamında, köşe başından başka iki yola cephesi bulunan parsellerde
taban alanı kat sayısı % 40 dahilinde kalmak kaydı
ile bina derinliği için azami (40.00) m. şartı aranmaz.
6. Ayrık
veya blok nizam olan yerlerde, imar planında açıkça belirlenmemiş ise taban
alanı katsayısı %40’ı geçemez.
7. Bu madde
kapsamında yapılan bina derinliği hesabında çıkan küsuratlı sonuçlar metre
olarak bir üst tam sayıya tamamlanır. Ancak hiçbir şekilde arka bahçe
mesafesi bu maddede belirtilen en az ölçülerin altına düşürülemez.”
MADDE
18- Aynı Yönetmeliğin 29 uncu
maddesinin birinci fıkrasının (1) numaralı bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“1) İmar
planlarında kat adetleri belirtilmemiş yerlerde bina yükseklikleri ve
bunlara tekabül eden kat adetleri aşağıda gösterilen miktarları aşmamak
üzere tespit olunur. İmar planına göre genişliği:
(7,00) m.'ye kadar olan yollarda: Bina kat adedi bodrum hariç
2'den fazla,
(7,00)
m. ve daha geniş yollarda: Bina kat adedi bodrum hariç 3'den fazla,
(10,00)
m. ve daha geniş yollarda: Bina kat adedi bodrum hariç 4’den fazla,
(12,00)
m. ve daha geniş yollarda: Bina kat adedi bodrum hariç 5’den fazla,
(15,00)
m. ve daha geniş yollarda: Bina kat adedi bodrum hariç 6’dan fazla,
(18,00)
m. ve daha geniş yollarda: Bina kat adedi bodrum hariç 7'den fazla,
(20,00)
m. ve daha geniş yollarda: Bina kat adedi bodrum hariç 8’den fazla,
(25,00)
m. ve daha geniş yollarda: Bina kat adedi bodrum hariç10’dan fazla,
(30,00)
m. ve daha geniş yollarda: Bina kat adedi bodrum hariç 12'den fazla,
(35,00)
m. ve daha geniş yollarda: Bina kat adedi bodrum hariç 14'den fazla,
(40,00)
m. ve daha geniş yollarda: Bina kat adedi bodrum hariç 16’dan fazla,
(50,00)
m. ve daha geniş yollarda: Bina kat adedi bodrum hariç 18'den fazla,
olamaz.
Ancak (10,00) m. ve daha geniş yollarda 3,00 m.’den
fazla ön bahçe mesafesi bulunan parsellerde fazladan her 2 m.’lik ön bahçe mesafesi için kat adedine 1 kat ilave
yapılabilir. Kat adetleri binanın kot aldığı noktaya göre hesaplanır. Ancak
artan kat yüksekliğinden faydalanılmak suretiyle binanın hiç bir cephesinde
bodrum katlar hariç kat sayısı artırılamaz. İmar planlarında gösterilen
bina yüksekliklerinin veya kat adetlerinin birbirlerine tahvillerinde veya
neye tekabül ettiklerinin tespitinde de bu esaslar ile binanın kot aldığı
noktaya en fazla (1.00) m. eklenmek suretiyle belirlenen subasman seviyesi dikkate alınır.”
MADDE
19- Aynı Yönetmeliğin 30 uncu
maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Madde
30- Binalara kot verilmesinde
aşağıdaki esaslara uyulur:
1) Yoldan kotlandırma:
a) Genel
olarak binaların cephe aldığı yolun tretuvar
seviyesinden (bordür taşı üst seviyesinden) kot verilir.
b)Tretuvar seviyesi, kırmızı kota göre belirlenen yol
seviyesinin (0.18) m. üstü olarak kabul edilir.
c) Henüz
oluşmamış yollarda kot talebi halinde bordür üst seviyesi, ilgili idare
tarafından hazırlanan projesine göre en geç 3 gün içinde belirlenir.
ç) Binalara kot verilirken parselin kot aldığı yol cephesinin bina
köşeleri hizasındaki en yüksek tretuvar
seviyesi röper kabul edilir.
d)
Parselin kot aldığı yol cephesinin köşe kotları arasında (3.50) m. veya
daha fazla kot farkı bulunması halinde, binanın oturacağı alan
kademelendirilmek ve her kademenin orta noktasına rastlayan bordür taşı üst
seviyesi (± 0.00) kabul edilmek suretiyle kot belirlenir. Ancak her
kademenin kendi hizasındaki en düşük bordür kotundan itibaren yüksekliği en
çok (1.75) m. olmak zorundadır. Kademelendirme kot aldığı noktaya göre
olması gerekli saçak seviyesi dikkate alınarak üst katlardan da yapılabilir.
e)
Bitişik nizama tabi olup, farklı kat adedi ve farklı kotları haiz yollara
cepheli köşe başı parsellerde, yolların kat rejimini bozmamak üzere en az 6
metrede bir kademelendirme yapılır.
f)
Kademeli kotlandırmada her kademe, cephe boyunca (6.00) m.den aşağı olamaz.
Son kademenin (6.00) m.den az olması durumunda bir önceki kademe seviyesine
uyulur. Ayrıca her kademedeki bina bölümü kendi (± 0.00) kotuna göre, imar
planı ile belirlenen saçak seviyesini geçemez.
g)Tabii
zemin kotu yol kotu altında olan parsellerde, binalara verilecek azami kot
parselin cephe aldığı yol hizasındaki en yüksek tretuvar
seviyesidir.
2) Tabii zeminden kotlandırma:
a)
Arazinin meyilli olması durumunda, parselin tabii zemini yoldan yüksek ve
ön bahçe mesafesi (10.00) m. veya daha fazla veya parselin tabii zemini
yoldan aşağıda ve ön bahçe mesafesi (15.00) m. veya daha fazla ise tabii
zeminden kot verilir.
b) Yola
göre yüksek olan parsellerde, tabi zemin kotu, o parseller için bordür
seviyesinden verilecek kotu (3.00) m. den fazla geçemez.
c) Bir
yola cepheli veya birden fazla yola cepheli olup, üzerinde birden fazla
yapı yapılması mümkün olan parsellerde kot, her binanın köşe kotlarının
aritmetik ortalaması alınarak bulunur. Ancak, yola nazaran (3.00) m. yüksek
olan parsellerde, tabii zemin kotu ilgili idarenin imar birimince yapı
adasının tamamının bu madde hükümleri çerçevesinde etüdü ve bunun ilgili
idare encümenince kabulü ile yapılır.
3)
Köşe başı parsellerde kotlandırma:
a) Köşe
başı parsellerde kot, yolların farklı genişlikte olduğu durumda geniş
yoldan ve parsel orta noktası hizasındaki bordür taşı üst seviyesinden
verilir.
b)
Yolların aynı genişlikte olduğu, yollar arasındaki kot farkının en çok
(1.50) m. olduğu durumlarda yolların kesiştiği tretuvar
üst seviyesinden kot verilir.
c) Aynı
genişlikte yolların kesişmesi sonucu meydana gelen ve yollar arasında 1,50
m.den fazla kot farkı bulunan, ön cephesi, uygulama imar planında
işaretlenmeyen köşe başı parsellerde, kotu yüksek olan parsel cephesinin
aritmetik ortalaması esas alınarak +0.00 kotu belirlenir. Röper noktası ve parselin yol cephesine rastlayan köşe
kotları arasında 3,50 m. veya daha fazla kot farkı olması durumunda (1)
numaralı bent hükümleri doğrultusunda kademe yapılır.
4) Köşe
başından başka iki yola cephesi olan parsellere, cephe aldığı yoldan bu
maddenin yukarıdaki bentlerine uygun olarak kot verilir.
5) İkili
veya üçlü blok teşkil eden binaların her birisine yukarıdaki bentlere göre
ayrı ayrı kot verilir.
6) Bu
maddeye göre yapılan kotlandırma sonucu kot alınan nokta ile diğer yollar
arasında kot farkı olması halinde binada en az (6.00) m. kademe yapılarak
komşu parselde veya yolda bulunan diğer binaların yükseklik seviyesine ve
kademelendirmeye uygun hale getirilecek şekilde projelendirilir.
Bir
parselde birden fazla yapı yapıldığında her yapı için ayrı olarak
yukarıdaki bentlere uygun kot verilir.
Tabii
zeminden kotlandırma, ancak ilgili belediyenin imar birimince, yapı
adasının tamamının etüdü ve bunun ilgili belediye encümenince kabulü ile
uygulanır.
Kot
alınan noktanın tespitinde bölge kat rejiminin aşılmaması, komşu parseller dahil yol cephelerinde sokak siluetinin korunması
esastır.”
MADDE
20- Aynı Yönetmeliğin 31 inci
maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Madde
31- Zemin kat taban seviyeleri,
binaların kot aldığı cephesinde (±0.00) kotunun altına düşemez ve (+1.00)
kotunun üzerine çıkamaz. Ancak her koşulda azami bina yüksekliği aşılamaz.
Su taşkın riski bulunduğu Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü veya Su ve
Kanalizasyon İdaresi tarafından belirlenen parsellerde, iskân edilen katın
taban kotu ile bina, otopark gibi giriş-çıkış kotlarının, su seviyesine
esas dere kret kotunun en az 1,50 m. üzerinde
olması zorunludur. Tereddüde düşülen konularda Devlet Su İşleri Genel
Müdürlüğü veya ilgili Su ve Kanalizasyon İdaresinin görüşüne göre uygulama
yapılır. Tesviye işlemlerinde aşağıdaki şartlara uyulur.
1) Ön bahçelerin tesviyesi
a)
Yoldan kot alan parsellerde; %15 den daha az eğimli bir yola cephesi
bulunan parsellerin yol cephesinde, parsel sınırı ile bina cephesi arasında
kalan kısımlar komşu parsel sınırına kadar yol eğimine göre kaldırım
seviyesinde tesviye edilir.
b)
%15'den fazla eğimli, merdivenli veya kademeli bir yola cephesi bulunan
parsellerde, parsel sınırı ile bina cephesi arasında kalan kısım, yaya
kaldırımı ile uyumlu olmak ve kademeler arasında en çok (0.15) m. kot farkı
olmak üzere tesviye edilir.
c) Bina
yol cephe hatları ile yollar arasında kalan bahçeler yola doğru en fazla %2
meyil verilerek tesviye edilir.
ç) Köşe
başı parsellerin yol cepheleri bina cephe hattı boyunca, komşu parsel
sınırına kadar yaya kaldırımı eğimince tesviye edilir.
2) Arka bahçelerin tesviyesi
a)Tabii
zemini (±0.00) kotunun üstündeki arka bahçe zemininin bu kota kadar
kazılması esastır. Ancak, kayalık zeminlerde veya parsel arka sınırındaki
ortalama tabii zeminin (+2.00) kotundan yukarıda olması halinde, gerekli
önlemler alınarak bina arka cephesinden itibaren (3.00) m.'lik
şeridin tesviyesi ile yetinilir.
b) Tabii
zemin kotu (±0.00) kotunun altında kalan arka bahçelerde bina köşelerinden
en düşük kottakinin seviyesinin en fazla (0.50) m. altına kadar kazı
yapılabilir. Ancak hiçbir şekilde parselin arka köşelerinden en düşük olana
ait kotun altına inilemez.
c) Arka
bahçenin bina dışındaki diğer kısımlarında arazinin doğal eğimine uygun
olarak tesviye yapılabileceği gibi teraslama da yapılabilir. Ayrıca, arka
bahçelerde (2.00) m.'den fazla olmamak ve (±0.00)
kotunu geçmemek koşuluyla dolgu yapılabilir.
3) Yan bahçelerin tesviyesi
a)
(±0.00) kotunu aşan yan bahçelerde, zeminin bu kota kadar kazılması
esastır. (±0.00) kotunun altındaki yan bahçeler, arka bahçe tesviye kotunun
altına inilmemek suretiyle kazı yapılabilir ve tesviye edilebilir. Tabii
zemini arka bahçe tesviye kotunun da altında kalan yan bahçeler arka bahçe
tesviye kotuna kadar doldurulur.
4)
Tesviyede dikkat edilecek hususlar
a) Arka
bahçe tesviye kotu seviyesinde tesviye edilerek bina ön bahçe hizası ile
kot farkı oluşan parsellerde ön bahçe ile bağlantıyı sağlayan merdiven ve
rampa yapılması zorunludur.
b)
Binaların yan ve arka bahçelerinde kazı ve tesviye yapılması hallerinde
binalarda ve komşu parsellerde yer alan binalarda herhangi bir zarar
oluşmaması bakımından projesine uygun olarak istinat duvarı da dahil gerekli tüm önlemler alınır.”
MADDE
21- Aynı Yönetmeliğin 34 üncü
maddesinin birinci cümlesinde yer alan “kurulu” ibaresi “komisyonu” olarak,
“olunur” ibaresi “edilebilir” olarak değiştirilmiş, ikinci cümlesinde yer
alan “yan ve arka bahçelerde bu Yönetmelikle belirlenen çıkma mesafelerini
ve” ibaresi yürürlükten kaldırılmıştır.
MADDE
22- Aynı Yönetmeliğin 35 inci
maddesinin birinci fıkrasının dördüncü cümlesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiş
ve fıkraya aşağıdaki cümle eklenmiştir.
“Mahya yüksekliği 5,00 m’yi geçemez.”
“Teras çatılarda 1,20 m. parapet
yapılabilir.”
MADDE
23- Aynı Yönetmeliğin 36 ncı maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Madde
36- Binalarda taban alanı dışında
kendi bahçe hudutları dışına taşmamak şartı ile binanın her cephesinde açık
ve kapalı çıkma yapılabilir. Ancak:
A - Kapalı Çıkmalar;
1)
Parsellerin yol cephelerinde parsel sınırları içerisinde kalmak koşuluyla
yapı yaklaşma sınırından itibaren en fazla (1.50) m. taşacak şekilde çıkma
yapılabilir.
2) Arka ve
yan bahçe mesafelerine, parsel sınırlarına (3.00) m.'den
fazla yaklaşmamak kaydı ile, (1.50) m. taşabilir.
3) Bina
tabanı zeminde yapı yaklaşma sınırlarından daha içeri çekilerek 1. ve 2.
fıkralardaki mesafelere tecavüz etmemek şartı ile istenilen ölçülerde
yapılabilir.
B - Açık Çıkmalar;
1)
Parsellerin yol cephelerinde parsel sınırları içerisinde kalmak koşuluyla
yapı yaklaşma sınırından itibaren en fazla (1.50) m. taşacak şekilde çıkma
yapılabilir.
2) Arka ve
yan bahçe mesafelerine, parsel sınırlarına (3.00) m.'den
fazla yaklaşmamak kaydı ile, (1.50) m. taşabilir.
3) Bina
tabanı zeminde yapı yaklaşma sınırlarından daha içeri çekilerek 1. ve 2.
fıkralardaki mesafelere tecavüz etmemek şartı ile istenilen ölçülerde
yapılabilir.
4) Bitişik
nizamda bitişik olduğu komşu sınırına (2.00) m.'den
fazla yaklaşamaz.
Açık ve
kapalı çıkmaların tabii zeminden veya tesviye edilmiş zeminden çıkma
altına kadar en yakın şakûli mesafesi en az
(2.40) m. olacaktır.
Zemin
katta kendi parsel hududu dışına taşmayan, hangi katta yapılırsa yapılsın
(0.20) m.'yi geçmeyen motif çıkmalar yapılabilir.
Bahçe içinde yapılacak üstü açık teras ve zemin kat giriş merdivenleri ile
bina cephesinden itibaren genişliği (2.50) m.'yi
geçmemek, tretuar dışına taşmamak ve en alçak
noktası tretuar kotundan en az (2.50) m. yükseklikte
yapılacak giriş saçakları çıkma değildir.”
MADDE
24- Aynı Yönetmeliğin 38 inci
maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Madde 38- Her müstakil konutta en
az;
Dar
Kenarı Alanı
1 oturma odası 3.00m. 12.00m2
1 yatak odası veya nişi 2.40m. 8.00m2
1 mutfak veya yemek pişirme yeri 1.50m. 3.30m2
1 banyo veya yıkanma yeri 1.20m. 3.00m2
1 hela 1.00m. 1.20m2
bulunur.
3 veya daha az odalı konutlarda yıkanma yeri ile hela
aynı yerde düzenlenebilir.
Hol ve koridor genişlikleri (1.10) m.den az olamaz.
Yukarıda belirtilen bu piyesler ile koridor ölçüleri engellilerin de
kullanımını sağlayacak standartlara uygun olmalıdır.”
MADDE
25- Aynı Yönetmeliğin 40 ıncı maddesi başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde
değiştirilmiştir.
“Akaryakıt, Şarj ve Servis İstasyonları
Madde
40- İmar planlarında akaryakıt istasyonu olarak belirlenen alanlarda
istasyonlar arası mesafe ve diğer kriterlerle
ilgili mevzuata uyulması şartıyla; akaryakıt ve servis istasyonları, CNG otogaz istasyonları, LPG otogaz
istasyonları, hidrojen üretim ve dolum istasyonları yapılabilir. Yapı
yüksekliği 2 katı geçmemek şartıyla; bünyelerinde kullanıcıların asgari
ihtiyaçlarını karşılayacak oto-market, çay ocağı, büfe, oto elektrik,
lastikçi, yıkama yağlama gibi fonksiyonlar yer alabilir.
Yakıt
tankı ve borulama sistemlerinin bakım, tadilat
veya onarımlarının, TSE standartları ve ilgili kurumların görüşü
doğrultusunda yapılması zorunludur.
Elektrik
enerjisi ile çalışan araçların şarj edilmeleri için, ilgili elektrik
kurumunun, olumlu görüşü ile otoparklar, akaryakıt istasyonları veya diğer
uygun yerlerde elektrikli araç şarj yeri yapılabilir.”
MADDE
26- Aynı Yönetmeliğin 41 inci
maddesinin üçüncü fıkrasının ikinci cümlesinde yer alan “özürlülerin”
ibaresi “engellilerin” olarak değiştirilmiş ve aynı maddeye aşağıdaki fıkra
eklenmiştir.
“Bitişik
ve blok nizama tabi binalarda komşu parsel sınırı üzerindeki bitişik
duvarlarda pencere ve kapı açılamaz. Balkon ve hela
kapıları (0.80) m.’ye düşürülebilir.”
MADDE
27- Aynı Yönetmeliğin 42 nci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Çay Ocakları
Madde 42 -
Büro, işhanı, alışveriş merkezi, pasaj gibi
ticari binalarla, sanayi tesislerinde; kullanma alanı en az 3,00 m² olmak,
0,45x0,45 m ebadında hava bacasıyla havalandırılmak, bir ateş bacasıyla irtibatlandırılmak kaydıyla çay ocakları bağımsız bölüm
olarak düzenlenebilir. Çay ocaklarının nizamı ışıklıktan veya doğrudan ışık
ve hava alması halinde hava bacasına gerek yoktur.”
MADDE
28- Aynı Yönetmeliğin 43 üncü
maddesindeki “özürlülerle” ibaresi “engellilerle” olarak, aynı maddenin (b)
bendinde yer alan “(0.28)” ibareleri “(0.27)” olarak, “(0.15)” ibaresi
“(0.10)” olarak değiştirilmiştir.
MADDE
29- Aynı Yönetmeliğin 44 üncü
maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Madde 44- Fırınlar; unlu gıda
mamulleri üretilen yerlerdir. Fırınlar; sanayi, küçük sanayi, organize
sanayi, konut dışı çalışma alanları ile ticaret bölgelerinde ve zemin katı
ticaret olarak belirlenen yerlerde ve zemin katları ticaret olarak teşekkül
etmiş konut bölgelerinde yapılabilir. Katkılı pide, kebap, simit fırınları
ve geleneksel tandır ocakları, zemin katı işyeri olarak kullanılan
binalarda yapılabilir.
Fırınların
tanziminde;
a)
Mevcut binalarda fırın ve tandır yapılması durumunda, 634 sayılı Kat
Mülkiyeti Kanunu hükümlerine uyulur.
b)
Projesinde sınıfı belirtilmelidir.
c) Duvar
ve döşemelerinde ısı ve ses yalıtımı uygulanır. Binanın taşıyıcı sisteminin
ve fırınla ilgisi olmayan diğer bağımsız bölümlerin ısı değişiminden
olumsuz etkilenmemesi için proje müelliflerince veya bu konunun uzmanı
teknik elemanlarca hazırlanan rapora göre gerekli tedbir alınır.
ç)
Mekanik tesisat projelerinde, kanalizasyon bağlantısına, her türlü böcek ve
kemirgen girişini önlemek için çekvalf konulur.
d) Baca
ölçülerinin hesaplanması, bacaların bina iç duvarlarında tesis edilmesi ve
filtre takılması şartı aranır.
e)
Trafik açısından ilgili birimin görüşü alınmalıdır.
f)
Tesisin ihtiyacı olan otopark kendi parselinde karşılanır.
g) 10/8/2005 tarihli ve 25902 sayılı Resmi Gazetede
yayımlanan İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatlarına İlişkin Yönetmelik
hükümlerine uyulur.
h)Türk Standardları Enstitüsü standartlarına uyulur.
ı)
Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik hükümleri uyarınca
gerekli tedbirler alınır.
aksi
halde ruhsat düzenlenemez.”
MADDE
30- Aynı Yönetmeliğin 47 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinin beşinci
paragrafının ikinci cümlesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Dörtten fazla katı ve 20’den fazla
bağımsız bölümü olan konut binalarında, evsel atıkların yerinde
ayrıştırılmasını teminen 0.60x0.60 m2 asgari
ölçüsünde atık ayrıştırma bacası için yer ayrılır.”
MADDE
31- Aynı Yönetmeliğin 49 uncu
maddesindeki, “özürlünün” ibaresi “engellinin” olarak, “özürlülerin”
ibaresi “engellilerin” olarak değiştirilmiştir.
MADDE
32- Aynı Yönetmeliğin 50 nci maddesinin (a) bendinin ikinci paragrafı aşağıdaki
şekilde değiştirilmiştir.
“Yarısı
kadınlar, yarısı erkekler için olmak üzere; işhanı,
büro, alışveriş merkezi, çarşı, pasaj ve mağaza gibi binalar ile otel ve
benzerleri binalarda her 25 kişi için, en az birer adet, resmî binalar ile
sinema, tiyatro gibi umumî binalarda ise her 50 kişi için en az birer adet hela yapılması zorunludur. Bu yapılarda engellilerin
erişiminin sağlanmasına yönelik tedbirler alınarak en az 1 kadın, 1 erkek
olmak üzere engellilerin kullanımına ve standardına uygun hela ayrılır. İbadet yerleri, şehirlerarası yollarda yer
alan dinlenme tesisleri, meydan ve park gibi yerlerde yapılacak umumî helaların en az yarısının, diğer yapılarda ise en az
üçte birinin alaturka hela taşlı olması sağlanır. Helalarda
yeterli sayıda pisuar ve lavabo bulundurulur. Resmi binalar, işyeri, büro,
fabrika gibi yerlerde çalışan sayısı, mağaza, alışveriş merkezi, çarşı,
pasaj gibi yerlerde tahmini müşteri sayısı, lokanta, sinema, tiyatro gibi
yerlerde oturma sayısı, otel ve benzeri konaklama tesislerinde yatak sayısı
ve bu hesaplamalara dahil olarak ziyaretçi
sayıları ve diğer farklı özellikler dikkate alınarak yeterli hela ayrılır.
Birden fazla kullanımı haiz binalarda her kullanım için yukarıdaki kriterlere göre ayrı ayrı
değerlendirme yapılır. Uluslararası kurallara tabi yapılarda uluslararası
kuralların gerektirdiği sayıda hela yapılması
zorunludur.”
MADDE
33- Aynı Yönetmeliğin 51 inci
maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Katı
yakıt kullanan sobalı binaların bodrum veya zemin katlarında veya ortak
alan niteliğini haiz olmak ve eklenti ihdas etmemek kaydıyla bahçelerinde
her daire için en az (5.00) m2, en fazla (10.00) m2 odunluk, kömürlük veya
depolama yeri ayrılması zorunludur.”
MADDE
34- Aynı Yönetmeliğin 52 nci maddesinin birinci fıkrasının (a), (b) ve (c)
bentleri ile ikinci fıkrasının (b) bendi aşağıdaki şekilde, (c) bendinin
ikinci cümlesinde yer alan “0,90 cm” ibaresi “(0.90) m.” olarak
değiştirilmiştir.
“a)
Konut kullanımlı olup bağımsız bölüm sayısı 30’dan fazla olan ve katı yakıt
kullanan kaloriferli veya kalorifersiz binalar için bir adet kapıcı dairesi
yapılması zorunludur. Birden fazla yapı bulunan ve toplam bağımsız bölüm
sayısı 30’dan fazla olan parsellerde de bu hüküm uygulanır, ancak bağımsız
bölüm sayısının 75’i aşması halinde ikinci bir kapıcı dairesi yapılır.
Ayrıca, birden fazla yapının bulunduğu parsellerde 60’dan fazla bağımsız
bölümü olan her bir bina için mutlaka ayrı bir kapıcı dairesi yapılır.
b) Yakıt
olarak akaryakıt veya doğalgaz kullanılan konut kullanımlı binalar için
bağımsız bölüm sayısının 50’den fazla olması halinde bir, 150’den fazla
olması halinde 2 kapıcı dairesi yapılması zorunludur. İlave her 150 daire
için ek bir kapıcı dairesi yapılır.
c) Sıraevler düzeninde, ayrık, ikiz nizamda tek bağımsız
bölümlü 1’den fazla müstakil konut binası bulunan parsellerde kapıcı
dairesi yapılması mecburiyeti aranmaz.”
“b) Taşkın
riski taşıyan alanlarda kalan binalarda düzenlenecek kapıcı dairelerinin
kapı ve pencere boşluklarının alt seviyesi hesaplanan dere kret kotunun en az 1,50 m. üzerinde olmak zorundadır.”
MADDE
35- Aynı Yönetmeliğin 56 ncı maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde
değiştirilmiştir.
“Şantiye
binaları, yapı ruhsatı alınan parsellerde yapılabilir. Şantiye binası için
ayrıca yapı ruhsat aranmaz. Ancak şantiye binasının inşaat tamamlandıktan
sonra kullanılabilmesi için, şantiye binasına plan ve mevzuat kapsamında
yapı ruhsatı ve yapı kullanma izni düzenlenmesi şarttır. Aksi halde şantiye
binası yıktırılmadan esas binaya yapı kullanma izni düzenlenemez.”
MADDE
36- Aynı Yönetmeliğin 57 nci maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde
değiştirilmiş, dördüncü fıkrasının (a) bendinin (1) numaralı alt bendine
aşağıdaki cümleler, sekizinci fıkrasının birinci cümlesine “halinde” ibaresinden
sonra gelmek üzere “basılı olarak ve ayrıca Bakanlıkça belirlenecek esaslar
dahilinde iki takım halinde elektronik ortamda”
ibaresi, ondördüncü fıkrasının beşinci
cümlesinden sonra gelmek üzere aşağıdaki cümleler eklenmiştir.
“İlgili
idare başvuru tarihinden itibaren imar durum belgesi ve onaylı jeolojik ve jeoteknik etüt raporunun bir örneğini en geç iki iş
günü; yol kotu tutanağı ve kanal kotu tutanağını en geç beş iş günü içinde
verir. Kanal kotu tutanağı idare dışında ayrı bir su ve kanalizasyon
idaresi tarafından düzenleniyor ise, bu süre üç iş günüdür. Bu belgelerin
bu süreler içinde verilmemesi halinde gerekçesinin, başvuru sahibine aynı
süreler içinde yazılı olarak bildirilmesi zorunludur. Kanal kotu tutanağı
düzenlenmemesi ruhsat verilmesine engel değildir. Ancak idarece yapılacak
temel üstü vizesinde bu belgenin idareye verilmesi ve kanalizasyon
bağlantısına dair projenin bu tutanağa göre hazırlanması zorunludur. Aksi
halde yapının inşasının devamına izin verilmez. Parsel malik veya maliklerinin
ruhsat ve eki onaylı projelere muvafakati alınmaksızın yapı ruhsatı
düzenlenemez, onaylı projelerde tadilat yapılamaz. Yapı ruhsat ve eki
projelere uygun olarak tamamlandığında yapı kullanma izni düzenlenmesi
aşamasında veya süre uzatımına yönelik ruhsat işlemlerinde ayrıca bütün
maliklerin muvafakati aranmaz. Sözleşmesine ve mevzuata uygun olarak devam
eden inşaatlarda maliklerin tamamı başvurmadıkça ruhsat iptal edilemez.
Maliklerin birinin ya da birkaçının değişmesi halinde de bu kurala uyulur.”
“Parsel alanının,
parseldeki her bir binanın emsale konu alan büyüklüğünün, parseldeki tüm
binaların toplam emsale konu alan büyüklüğünün, yapı inşaat alanının,
toplam yapı inşaat alanının, binanın ve binaların taban alanının ve taban
alanı katsayısının, kat alanı katsayısının (emsal), parsel üzerindeki
yapıların blok numaralarının, bloklardaki bağımsız bölüm numaralarının, her
bağımsız bölümün; bağımsız bölüm net alanının, eklenti net alanının,
bağımsız bölüm bürüt alanının, eklenti bürüt alanının, bağımsız bölüm genel bürüt alanının, bağımsız bölüm toplam bürüt alanının ruhsat eki onaylı mimari projede, imar
planındaki kat adedine esas kot alınan noktaya ilişkin bilgilerin, bina
derinliğinin, çıkma izdüşümleri ve yapı yaklaşma mesafelerinin, tabii zemin
ve tesviye edilmiş zemine ilişkin kotların, bina ve yapı yükseklik ve
kotlarının ise hem mimari projede hem de aplikasyon projesinde, bu
Yönetmeliğin 16 ncı maddesindeki tanımlara, imar
planına ve tapu kayıtlarına uygun olarak gösterilmesi zorunludur.”
“Etüt ve projeler; idare ve ilgili
kanunlarında açıkça belirtilen yetkili kuruluşlar dışında meslek odaları dahil başka bir kurum veya kuruluşun vize veya onayına
tabi tutulamaz, tutulması istenemez. Vize veya onay yaptırılmaması ve benzeri
nedenlerle müellifler veya bunlara ait kuruluşların büro tescilleri iptal
edilemez veya yenilenmesi hiçbir şekilde geciktirilemez. Müelliflerden bu
hükmü ortadan kaldıracak şekilde taahhütname talep edilemez. Kamu yapıları
dışında avan proje onaylanmasına ilişkin zorunluluk
getirilemez. Bu yönde meclis kararı alınamaz, plan notu getirilemez ve bu
doğrultuda uygulama yapılamaz. Kamu yapılarında avan
proje onaylandıktan sonra uygulama projelerinin ilgili idarelerince
onaylanması istenemez.”
MADDE
37- Aynı Yönetmeliğin 59 uncu
maddesinin birinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı maddeye
aşağıdaki fıkra eklenmiştir.
“Kanun ve diğer mevzuat kapsamında Bakanlığa görev
olarak verilen yapı ruhsatı, yapı kullanma izni, işyeri açma ve çalışma
ruhsatı, imar durum belgesi, kanal ve yol kotu tutanaklarını düzenleme,
yapı malzemelerinin piyasa gözetimi ve denetimine ilişkin faaliyetler ve bu
faaliyetlere ilişkin idari yaptırımları gerçekleştirme ve uygulama işleri
Bakanlık taşra teşkilatı olan Müdürlüklerce, afet riski altındaki alanların
dönüştürülmesine ilişkin mevzuat kapsamında gerektiğinde kat mülkiyeti
tesisi, tescili, imar hakkı transferi, yapı ruhsatı ve yapı kullanma izni
verilmesi işlemleri ise Altyapı ve Kentsel Dönüşüm Müdürlüklerince,
Bakanlık adına yürütülür.”
“Bakanlık;
ilgili idareler, kamu kurum ve kuruluşları ile gerçek ve tüzel kişiler
tarafından yapılan veya onaylanan mekansal
planları, harita ve parselasyon planlarını, etüt ve projeleri, yapı ruhsatı
ve yapı kullanma izin belgelerini, enerji kimlik belgelerini incelemeye,
varsa tespit edilen mevzuata aykırılıkları süre vererek verilen süre içinde
düzeltmek üzere ilgili idarelere veya kamu kurum ve kuruluşlarına
bildirmeye yetkilidir. İlgililer tarafından bu belgelerdeki mevzuata
aykırılıklar Bakanlıkça belirtildiği şekilde giderilerek Kanuna uygun hale
getirilmezse Bakanlık bu belgelerdeki aykırılıkları gidererek mevzuata
uygun hale getirmeye yönelik değişiklik yapmaya ve onaylamaya yetkilidir.
Bakanlık yapı ruhsatı alınarak inşa edilen yapıları ve bu yapılarda
kullanılan yapı malzemelerini standartlara uygunluk bakımından denetlemeye
yetkilidir. Bakanlıkça yapılan denetim sonucunda ruhsat ve eklerine aykırı
olduğu veya standartlara aykırı yapı malzemesi kullanıldığı tespit olunan
yapılar, Kanunun 32 nci maddesi kapsamında işlem
tesis edilmek üzere ve süre verilerek ilgili idareye bildirilir. İlgili idarelerce, verilen süre içinde yapı tatil tutanağı
tanzim edilmez ve yapı mühürlenmez ise veya Kanunda belirtilen süre içinde
yapı mevzuata uygun hale getirilmez ise Bakanlık mevzuata aykırı yapılar
hakkında Kanunun 32 nci maddesine göre işlem
tesis etmek suretiyle, yapı tatil tutanağı tanzim etmeye, mühürlemeye,
yıkım kararı almaya ve yıkımın valiliklerce gerçekleştirilmesini sağlamaya,
ilgililer hakkında Kanunun 42 nci maddesine göre
idari yaptırım kararı vermeye ve idari müeyyideleri uygulamaya yetkilidir. Bu
görevlerden, yapı tatil tutanağı tanzim etme, mühürleme ve yıkım kararına
ilişkin rapor düzenleme işleri ile denetlemeye ilişkin görevler, Bakanlığın
merkez ve taşra teşkilatında, denetçi belgesini haiz personel tarafından
gerçekleştirilir. İlgililer Bakanlık denetçileri tarafından istenilen her
türlü bilgi ve belgeyi, istenilen süre içerisinde vermek zorundadırlar.”
MADDE
38- Aynı Yönetmeliğin 61 inci
maddesinin üçüncü cümlesi yürürlükten kaldırılmıştır.
MADDE
39- Aynı Yönetmeliğin 62 nci maddesinin üçüncü fıkrası aşağıdaki şekilde
değiştirilmiştir.
“Tadilat
projeleri de ilgili idarece mühürlenip imzalanır.”
MADDE
40- Aynı Yönetmeliğin 64 üncü
maddesinin birinci fıkrasının dördüncü ve beşinci cümleleri yürürlükten
kaldırılmış ve aynı maddeye aşağıdaki fıkralar eklenmiştir.
“Mücavir
alan dışında kalan ve yapı inşaat alanı 1000 m2’den az olan binalar hariç
diğer binalarda binanın enerji performansını değiştirecek her türlü
tadilatın sonunda binanın enerji performansını ortaya koyan enerji kimlik
belgesinin yeniden düzenlenmesi zorunludur. Enerji kimlik belgesi
düzenlenmemiş binalarda yapılacak tadilatlarda ve ruhsata tabi olmasına
rağmen ruhsat alınmaksızın inşa edilen yapılara Kanunun 32 nci maddesi kapsamındaki ruhsat ve yapı kullanma izni
işlemlerinde de enerji kimlik belgesi düzenlenmesi şarttır.”
“Merkezi
ısıtma sistemine sahip binaların ısıtma tesisatı projelerinde termostatik vanalar, oda termostatları ve sıcaklık sensörleri gibi merkezi veya lokal
ısı veya sıcaklık kontrol cihazları ile projenin gereğine göre ısı
sayaçları veya ısı ölçer gibi ısınma maliyetlerinin ısı kullanım miktarına
bağlı olarak paylaşımını sağlayan sistemlere yer verilmesi zorunlu olup,
buna aykırı olarak hazırlanan projeler ilgili mercilerce onaylanmaz, yapı
ruhsatı ve yapı kullanma izni verilmez. Bu sistemlerin
tesis edilmediği merkezi ısıtma sistemine sahip mevcut binalarda 57 nci madde kapsamında ilgili mühendislerce; binanın tesisatlarının
ve enerji performansının, bu sistemin kurulmasına uygun olup olmadığına ve
fen ve sağlık kurallarına uygunluğuna dair rapor düzenlenmeden uygun hale
getirilmesine ve bu sistemin kurulmasına ilişkin tesisat projeleri
hazırlanarak ilgili idarelerce onaylanmadan bu amaçla yapılacak tadilat
ruhsatı talepleri karşılanmaz. Bireysel ısınma sisteminden merkezi
ısıtma sistemine dönüştürülen binalarda da bu hüküm uygulanır. Bu işlerin
yaptırılmasında 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu hükümleri çerçevesinde bina
veya toplu yapı kat malikleri kurulu yetkili ve sorumludur.”
MADDE
41- Aynı Yönetmeliğin Geçici 1, 2,
3 ve 4 üncü maddeleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiş
ve aynı Yönetmeliğe aşağıdaki geçici maddeler eklenmiştir.
“Geçici
Madde 1- Mevzuat değişikliği veya yapıdaki kat veya alan artışları
nedeniyle asansör yapılması zorunlu mevcut yapılara ilişkin ilave veya
tadilat ruhsatı taleplerinde bina içinde yapılacak tadilatlarla asansör
tesis edilememesi halinde engellilerin de erişiminin sağlanabilmesi için
ön, yan ve arka bahçe mesafeleri içinde parsel sınırına en az (1.50) m.
mesafe bırakmak kaydıyla asgari ölçülerde panoramik asansör veya ulaşılacak
katın yüksekliğinin uygun olması halinde mekanik platform yapılabilir.”
“Geçici
Madde 2- Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten önce ruhsat alınmış
ve yasal süresi içerisinde henüz başlanmamış veya başlanıp ruhsat müddeti
devam eden veya ruhsatı hükümsüz hale gelen inşaatlar ile yapı kullanma
izin belgeli mevcut yapılara ilişkin ruhsat başvurularında; ilgilisinin
talebi halinde can ve mal güvenliği ile enerji verimliliğine ilişkin
tedbirler alınmış olmak koşuluyla bu Yönetmeliğin lehte olan hükümleri
uygulanır.”
“Geçici
Madde 3- Bu Yönetmeliğin 59 uncu maddesinde sayılan yapı tatil tutanağı
tanzim etme, mühürleme ve yıkım kararına ilişkin rapor düzenleme işi ile
imar denetimine ilişkin diğer görevler, yeni bir düzenleme ile yetkilendirme
yapılıncaya kadar, Bakanlık Oluru ile “Bakanlık Denetçisi” olarak
yetkilendirilip belge verilen ve en az 3 yıl mesleki deneyimi olan
Bakanlığın merkez ve taşra teşkilatında görevli yeterli sayıda; mimar,
mühendis, şehir plancısı unvanlı personel ile üniversitelerin en az 4
yıllık hukuk fakültelerinden mezun personel tarafından Bakanlıkça belirlenen
usul ve esaslar doğrultusunda yerine getirilir.”
“Geçici Madde 4- 1/6/2013
tarihinden önceki mevzuata göre ve mevzuatına uygun olarak kısmen veya tamamen
yapılaşması teşekkül etmiş imar adalarında açık ve kapalı çıkmalar ile
binaların yola olan uzaklıkları mevcut teşekküle göre belirlenir. Yan bahçe
mesafeleri ve açık ve kapalı çıkma ölçüleri parselin sağında ve solunda
bulunan mevcut binaların yan bahçe mesafesine ve bu mesafe içinde yapılan
açık ve kapalı çıkmalara uygun olarak verilir. Arka bahçe mesafeleri ve bu
mesafe içinde yapılacak açık ve kapalı çıkmalar; bitişik nizam yapı
adalarında mevcut teşekküle, ayrık nizam yapı adalarında ise bitişiğindeki
komşu parsellerin yapılaşmasına uygun olarak belirlenir. Kotlandırma ve
arka bahçelerin tesviyesi komşu parsellerdeki uygulamalara göre yapılır. Bu
imar adalarında yapı yaklaşma mesafeleri ve açık ve kapalı çıkma ölçülerini
imar durumu belgesinde belirlemeye ilgili idaresi yetkilidir.”
“Geçici Madde 5- Kamu kurum ve
kuruluşlarınca bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce ihale kararı veya
ihale tarihi alınmış veya ihalesi yapılmış olan ancak ruhsat düzenlenmemiş
yapıların ruhsatı düzenleyen idareye bildirilmesi halinde bu yapıların
ruhsat işlemleri 1/6/2013 tarihinden önce
yürürlükte olan mevzuata göre sonuçlandırılır. Binalarda enerji
verimliliğine ilişkin yapılacak uygulamalar ile binalarda yangın
tedbirlerine ilişkin uygulamalarda da ihale kararının veya ihale tarihinin
alındığı veya ihalenin yapıldığı tarihte yürürlükte olan mevzuata göre
ruhsat düzenlenir.”
“Geçici Madde 6- 1/6/2013
tarihinden önce yapı ruhsatı almak için yapılan müracaatlar ile bu tarihten
en fazla bir yıl önce olmak üzere belirli parsellere yönelik olarak; yıkım
ruhsatı başvurusunda bulunmak veya riskli yapı tespiti yaptırmak üzere
başvurulmak veya noter tasdikli inşaat sözleşmesi yapılmak veya yeni inşaat
yapmak üzere ifraz, tevhit, ihdas, yola terk işlemi için başvurulan veya
imar durum belgesi almak üzere başvuru yapılmış ise bu parsellere ilişkin
yapı ruhsatı müracaatları 1/6/2013 tarihinden itibaren en geç bir yıl
içinde sonuçlandırılmak kaydıyla 1/6/2013 tarihinden önce yürürlükte olan
mevzuata ve talep edilmesi halinde bu Yönetmeliğin lehte olan hükümlerine
göre neticelendirilir.”
“Geçici Madde 7- Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihe kadar mücbir sebeplerle
başvuru yapamamış olanların 1/6/2013 tarihinden
itibaren en geç bir yıl içinde yapı ruhsatı almak için yaptıkları ve
yapacakları müracaatlar; bu Yönetmeliğin tanımlarına, genel hükümlerine ve
ruhsata ilişkin hükümlerine aynen uyulmak suretiyle sonuçlandırılmak
kaydıyla ilgili idarelerin imar yönetmeliklerinin 1/6/2013 tarihinden önce
yürürlükte bulunan diğer hükümlerinin lehte olanlarına göre
neticelendirilir.”
“Geçici Madde 8- Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihe kadar 1/6/2013
tarihinden sonra yürürlükte olan mevzuata göre yapılan müracaatlar bu
maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce tabi olduğu mevzuatın lehte olan
hükümlerine göre sonuçlandırılır.”
“Geçici Madde 9- Bu Yönetmeliğin 2 nci maddesinin dördüncü
fıkrasının uygulamasına ilişkin süreler, üst kademe planları 2/8/2013 tarihinden önce onaylanmış planlarda 1/1/2014
tarihinden itibaren başlar.”
MADDE
42- Bu Yönetmelik yayımı tarihinde
yürürlüğe girer.
MADDE
43- Bu Yönetmelik hükümlerini
Çevre ve Şehircilik Bakanı yürütür.
|
|
Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete’nin
|
|
Tarihi
|
Sayısı
|
|
2/11/1985
|
18916 (Mükerrer)
|
|
Yönetmelikte Değişiklik Yapan Yönetmeliklerin Yayımlandığı
Resmî Gazetelerin
|
|
Tarihi
|
Sayısı
|
|
1.
|
12/8/1987
|
19542
|
|
2.
|
4/12/1987
|
19654
|
|
3.
|
6/8/1997
|
23072
|
|
4.
|
2/9/1999
|
23804
|
|
5.
|
13/7/2000
|
24108
|
|
6.
|
19/8/2008
|
26972
|
|
7.
|
11/9/2008
|
26994
|
|
8.
|
26/11/2011
|
28124
|
|
9.
|
3/4/2012
|
28253
|
|
10.
|
14/4/2012
|
28264
|
|
11.
|
1/6/2013
|
28664
|
|