|
Çevre ve Orman
Bakanlığından:
KOKUYA SEBEP OLAN EMİSYONLARIN KONTROLÜ YÖNETMELİĞİ
BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu
Yönetmeliğin amacı, kokuya sebep olan emisyonların kontrolüne ve
azaltılmasına yönelik idari ve teknik usul ve esasları düzenlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, koku şikâyetine neden olan
faaliyetlerden ileri gelen koku sorunlarının belirlenmesi ve çözümü ile
ilgili işlemleri ve yaptırımları kapsar.
(2)
Bu Yönetmelik, açık ortam hariç olmak üzere iş sağlığı ve güvenliği
mevzuatı kapsamına giren işyeri iç ortam havasına uygulanmaz.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 9/8/1983 tarihli ve 2872 sayılı
Çevre Kanununun Ek 9 uncu maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;
a)
Alansal veya yaygın koku kaynağı: Çoğunlukla alan kaynak tanımına giren,
boyutları belli olan fakat atık hava debisi belli olmayan, çöplükler,
lagünler, gübre yayılan alanlar, havalandırması olmayan kompost yığınları
gibi kaynakları,
b)
Algılama eşiği: Kokular için algılama eşiği, bir birey veya bir grup insan
için saptanabilen, koku veren maddeye maruz kalanların %50’sinin kokuyu
ayırt edebildiği konsantrasyonu,
c)
Avrupa referans koku kütlesi: Bir Avrupa koku birimi için referans olarak
alınan sertifikalandırılmış maddenin tanımlanmış bir kütlesini (Bir Avrupa
referans koku kütlesi için referans olarak alınan madde 123 mikrogram
n-butanol (CAS-Nr.71-36-3)’dur. Bu madde standard koşullardaki 1 m3
nötral hava içine buharlaştırıldığında meydana gelen konsantrasyon 0,040
mikromol/mol olur.),
ç)
Bakanlık: Çevre ve Orman Bakanlığını,
d)
Dış ortamdaki koku: Dış ortamda
bulunan kokulu gazların yarattığı etkiyi,
e)
Dış ortamdaki koku alanı: Bir veya birden fazla kaynaktan yayılan koku
emisyonlarının etkilediği alanı,
f)
Dış ortamdaki koku değerlendirme alanı: Dış ortamda koku ölçümü ve
değerlendirilmesi için Dış Ortam Havasındaki Koku Konsantrasyonunun Ölçümü
Kılavuzunda verilen esaslara göre tanımlanan alanı,
g)
İşletme: Mevzuata uygun faaliyet göstermesinin sağlanmasından işletmeci
ve/veya tesis sahibi sorumlu olmak üzere tesislerin bütününü,
ğ)
Koku: İnsanda koku alma duyusunu harekete geçiren ve kokunun algılanmasına
neden olan uçucu maddelerin yarattığı etkiyi,
h)
Koku birimi (KB)/Avrupa koku birimi: Bir kokulu madde, standart
koşullardaki 1 m3 nötral hava içine buharlaştırılarak
karıştırıldığında panelin algılama eşiğindeki fizyolojik tepkisinin, aynı
koşullarda bir birimlik Avrupa referans koku kütlesinin yine 1 m3
nötral hava içine buharlaştırılarak karıştırıldığında ortaya çıkan tepkiye
eşit olması halindeki kokulu madde miktarını,
ı)
Koku debisi (qkoku): Birim zamanda birim alandan yayılan kokulu
madde miktarını,
i)
Koku emisyonu: Noktasal veya alansal bir kaynaktan havaya atılan veya
yayılan kokulu gazları,
j)
Koku eşiği: 1 KB/m3 olarak ifade edilen kokulu maddenin eşik
konsantrasyonu, koku alma duyusu normal olan insanların %50’sinin kokuyu
algıladığı konsantrasyonu,
k)
Kokulu gaz: Kokulu maddeler içeren gazı,
l)
Kokulu gaz örneği: Numune hacmi ve numune alma prosedürü, kokulu gazı ve
debisini temsil edecek şekilde olan, konsantrasyonu ölçülecek ve
değerlendirme yapılacak kokulu gazdan usulüne göre alınan bir hacimsel miktarı,
m)
Kokunun hedonik tonu: Kokunun insanlar için hoş, nahoş veya nötr olduğunu,
n)
Koku konsantrasyonu: KB/m3 olarak ifade edilen ve standart
koşullardaki 1 m3 gaz içinde kaç adet KB bulunduğunu,
o)
Kokulu saat: Alan ölçümleri sırasında, bir saatlik bir ölçüm süresi içinde
elde edilen kokulu zaman yüzdesi %10 veya daha fazla ise ölçümün yapıldığı
saati,
ö)
Kokulu saat yüzdesi: Alan ölçümleri sırasında, her ölçüm noktasında yapılan
ölçümlerde, o noktada elde edilen kokulu saat sayısının, o noktada yapılan
toplam ölçüm sayısına oranının 100 ile çarpılmasını,
p)
Koku seviyesi: Koku konsantrasyonunun logaritmik olarak ifadesini,
r)
Koku şiddeti: Koku konsantrasyonuna bağlı olarak koku hücrelerinin uyarılma
şiddetini gösteren ölçüyü,
s)
Kokulu zaman yüzdesi, koku frekansı: Alan ölçümleri sırasında her ölçüm
noktasında yapılan ölçümlerde, kokunun algılanabildiği ölçüm sayısının o
ölçüm noktasında 10 dakika içinde yapılan toplam 60 adet ölçme oranının 100
ile çarpılmasını,
ş)
Lider panelist: Koku konsantrasyonunun Olfaktometre ile ölçülmesi
sırasında, farklı oranlarda seyreltilmiş kokulu gaz örneklerinin
panelistlere sunulmasını idare eden kişiyi,
t)
Noktasal koku kaynağı: Kokulu atık gazları sabit bir kaynaktan, bir
havalandırma kanalı veya bir baca yardımı ile havaya atan kaynakları,
u)
Olfaktometre: Kokulu bir gaz numunesinin belirli oranlarda nötral hava ile
seyreltilerek koku konsantrasyonun ölçüldüğü, farklı oranlarda seyreltilmiş
kokulu gaz örneklerinin, ölçüm için kullanılan panelistlere koklatılarak
koku konsantrasyonunun tayin edildiği cihazı,
ü)
Panel: Koku konsantrasyonunun Olfaktometre ile ölçülmesi sırasında, farklı
oranlarda seyreltilmiş kokulu gaz örneklerinin sunulduğu, dört adet
panelistten ve bir adet liderden oluşan panelistler grubunu,
v)
Panelist: Koku konsantrasyonunun Olfaktometre ile ölçülmesi sırasında,
farklı oranlarda seyreltilmiş kokulu gaz örneklerinin koklatıldığı denek
kişileri,
y)
Standard koşullar: 25 santigrat derece (οC) ve 1 atmosfer (atm)
basıncı,
z)
Temiz (nötral) hava: Olfaktometrik ölçümlerde kokulu gazın seyreltilmesi ve
panelistler için referans hava olarak kullanılan, içinde kokuya neden
olacak herhangi bir madde bulunmayan sıcaklığı, basıncı ve nem oranı belli
olan havayı,
aa)
Yetkili merci: Bakanlık ve Bakanlığın 2872 sayılı Çevre Kanununun 12 nci
maddesi uyarınca yetkisini devrettiği kuruluşları
ifade
eder.
(2)
Bu Yönetmeliğin uygulanmasında, koku emisyonlarının ve dış ortamdaki koku
seviyesinin ölçülmesi ve değerlendirilmesine ilişkin terimler, formüller ve
birimlerin listesi EK-1’de gösterilmiştir.
İKİNCİ BÖLÜM
Genel Hükümler
Görev, yetki ve sorumluluk
MADDE 5 – (1) Bu Yönetmeliğin uygulanmasından Bakanlık ve
Bakanlığın 2872 sayılı Çevre Kanununun 12 nci maddesi uyarınca yetkisini
devrettiği kuruluşlar sorumludur.
Koku oluşturan işletme/tesisleri kuran
ve işletenlerin yükümlülükleri
MADDE 6 – (1) Koku emisyonuna sebep olan faaliyetleri
yürütenler; bu faaliyetlerin kurulmaları ve işletilmeleri sırasında:
a)
İşletmenin kamuya ve çevreye olan zararlı etkilerini teknolojik seviyeye
uygun olarak azaltmak için bu Yönetmelikte belirtilen teknik şartlara uyar.
b)
Şikâyet olması halinde, 7 nci ve 8 inci maddede belirtilen esaslar
çerçevesinde kokulu emisyonlarını ve dış ortamdaki koku seviyesini
ölçtürür.
c)
Bu Yönetmelikte belirtilen emisyon ve dış ortam sınır değerlerini aşmaz.
ç)
17/7/2008 tarihli ve 26939 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Çevresel Etki
Değerlendirmesi Yönetmeliği kapsamında, işletmelerin Çevresel Etki
Değerlendirmesi işlemleri sürecinde bu Yönetmelik açısından da değerlendirilmesi,
işletmelerin yer seçimi, meskun yerlerle arasındaki uzaklık ve etrafında
oluşturulacak sağlık koruma bandı, kullanılacak hammadde ve üretim
teknikleri ve arıtım teknolojisi yönlerinden çevrede koku emisyonu
oluşturmayacak ve/veya azaltacak şekilde ve bu Yönetmelikte belirtilen
teknik şartları da göz önüne alarak kurulmasını sağlar.
d)
Çevre mevzuatı kapsamında izinlerini alır.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Koku Sınır Değerleri
Dış ortamdaki koku sınır değerleri
MADDE 7 – (1) Koku emisyonunun belirlenmesinde, dış ortam
havasında yapılan koku ölçümleri ile bulunan koku seviyesi esas alınır. Bu
çerçevede;
a)
Kokunun yoğun hissedildiği ayları kapsayacak şekilde en az üç ay süreli
olarak yapılan alan çalışması sonunda bulunan toplam Kokulu Saat Yüzdesi, yerleşim
alanlarında %15’i ve sanayi bölgelerinde %20’yi aşmıyorsa, dış ortamdaki koku sınırının sağlandığı
kabul edilir. İşletme/tesis çalışma şeklinden dolayı kokuya üç aydan kısa süreyle
neden oluyorsa, işletme/tesis etrafındaki koku değerlendirme alanında bu
süreyi içine alacak şekilde seçilen en az üç ay boyunca sürekli olarak
ölçüm yapılır. Ölçüm sonuçları yukarıda belirtilen esaslara göre
değerlendirilir.
b)
Hedonik tonu olumlu veya iyi olan kokular için, yukarıda verilen sınır
değerler iki ile çarpılarak kullanılır. Kokunun hedonik tonunun olumlu veya
iyi, nötr veya kötü olduğu konusunda panelistlerle anlaşma sağlanamazsa,
yörede yaşayan toplumda koku ile ilgili olarak EK-2’de yer alan Koku
Şikâyet Ön Değerlendirme Formunda yer alan bilgilere göre karar verilir.
Emisyon sınır değerleri
MADDE 8 – (1) Bir işletmenin tam kapasite ile çalıştığı
koşullarda, koku emisyonuna neden olan kaynaktan değişik zamanlarda, gün ve
saatlerde alınan ve işletme/tesisin koku emisyonunu temsil eden en az üç
kokulu gaz örneğinin Olfaktometrik olarak ölçülmüş koku
konsantrasyonlarının geometrik ortalaması;
a)
1000 KB/m3 veya daha az ise, işletme/tesiste kaynakta koku
giderimi konusunda herhangi bir işlem yapılmaz.
b)
1000-10.000 KB/m3 aralığında ise, çevrede koku şikâyetinin olup
olmadığı gözetilerek dış ortam havasında koku ölçümlerinin yaptırılmasına
yetkili merci tarafından karar verilir. Bu çalışma sonunda elde edilen
kokulu saat yüzdesinin 7 nci madde de verilen sınır değerleri sağlaması
gereklidir.
c)
10.000 KB/m3 den büyük ise,
bu durumda yetkili merci işletme/tesiste kaynakta koku önleme
tekniklerinin ve yöntemlerinin kullanılmasına karar verir.
(2)
Koku problemine neden olan işletme/tesislerin sorumluları, koku emisyonunu
gidermek üzere önlem aldıktan sonra koku kaynağındaki emisyonu yeniden
ölçtürür. Ölçüm sonuçları 1000 KB/m3 veya daha az ise bu Yönetmeliğe
uyulduğu ve alınan önlemlerin başarılı olduğu kabul edilir. Ölçüm sonuçları
1000 KB/m3 den fazla ise, o kaynağın etkisi ile oluştuğu
kanıtlanmış olan dış ortamdaki koku seviyesi, 7 nci madde ile uyumlu hâle
gelinceye kadar kaynakta alınan önlemler iyileştirilir.
(3)
Bir işletmede birden fazla koku kaynağı olan tesis varsa, bu durumda her
bir kaynaktaki koku debisi (qkoku) bulunup, işletmenin tümü için
toplandıktan sonra, bütün kaynaklardan çıkan kokulu gaz hacimsel debileri
(Q) toplamına bölünerek ortalama koku konsantrasyonu belirlenir. Bu şekilde
bulunan ortalama koku konsantrasyonu birinci fıkranın (a), (b) ve (c)
bentlerine göre değerlendirilir. Aynı türden kokulu gaz salan birden fazla
tesis varsa bunların şikâyet konusu koku olayındaki sorumluluk payları 12
nci maddede belirtilen dağılım modeli yardımıyla belirlenir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Kokuya Neden Olan Emisyonların ve Dış Ortamdaki
Koku Seviyesinin Ölçülmesi,
Ölçüm Sonuçlarının Değerlendirme Kriterleri ile
İlgili Usul ve Esaslar
Emisyonların ölçülmesi ve
değerlendirilmesi
MADDE 9 – (1) Koku kaynağından çıkan gazların KB/m3
cinsinden konsantrasyonu Olfaktometri yöntemi ile tayin edilir. Bu yöntemin
kullanılmasında, Koku Emisyonu Ölçüm Kılavuzunda belirtilen esaslar
uygulanır.
Dış ortamdaki koku seviyesinin
ölçülmesi ve değerlendirilmesi
MADDE 10 – (1) Koku kaynağından dış ortama yayılan kokunun
seviyesi, konsantrasyonu alan ölçümleri ile tespit edilir. Alan
ölçümlerinin yapılmasında Dış Ortamdaki Koku Seviyesi Ölçüm Kılavuzunda
belirtilen esaslar uygulanır.
(2)
Koku giderimi/azaltma ile ilgili olarak alınan önlemlerin yeterli olup
olmadığının belirlenmesinde; bu maddeye göre yaptırılan alan ölçümleri için
belirlenen grid noktalarındaki koku konsantrasyonları, kaynakta ölçülen
emisyon seviyesini baz alarak geçerliliği bilimsel olarak kanıtlanmış koku
dağılım modelleri yardımı ile de hesaplanır. Yaptırılan alan ölçümleri
ve/veya koku dağılım modelleri ile bulunan dış ortam koku
konsantrasyonlarının, 7 nci maddede belirtilen esasları sağladığı takdirde,
alınan önlemler yeterli kabul edilir. Esaslar sağlanamadığı takdirde 7 nci
maddede belirtilen esaslar sağlanıncaya kadar alınan önlemlere devam edilir.
BEŞİNCİ BÖLÜM
Şikâyetlerin Değerlendirilmesi
Şikâyetin yapılması ve değerlendirme
MADDE 11 – (1) Şikâyete neden olan koku/kokular aşağıdaki
esaslara göre şikâyet edilir ve yetkili mercice değerlendirilir.
a)
Şikâyetçi, yetkili mercie dilekçe ile başvurur.
b)
Yetkili merci, şikâyet mahallinde ön değerlendirme yaptırır. Bu ön
değerlendirme, koku konusunda eğitim görmüş, çevre denetimi hakkındaki
mevzuatta yer alan denetim görevlisi kriterlerini sağlayan ve yetkili merci
tarafından görevlendirilen en az iki kişi tarafından yapılır.
c)
Yetkili merci tarafından görevlendirilen kişiler şikâyet mahallindeki tüm
olası koku kaynaklarını belirler.
ç)
Koku kaynakları çevresinde araştırma yapılarak koku problemine katkıda
bulunabilecek başka kaynakların var olup olmadığı ve koku önlemlerinin
alınıp alınmadığı tespit edilir.
d)
Kaynakla ilgili diğer bilgiler de toplanarak şikâyet mahallinde, EK-2’de
yer alan Koku Şikâyet Ön Değerlendirme Formu doldurulur.
e)
Şikâyetin, bu Yönetmelik kapsamında tanımlanan koku probleminden
kaynaklanmadığının anlaşılması halinde, şikâyet yetkili merci tarafından
sonlandırılır.
f)
Şikâyetin, bu Yönetmelik kapsamında tanımlanan koku probleminden
kaynaklandığının tespit edilmesi halinde, şikâyet konusu olan kaynakta, en
fazla yükte çalışılırken en az iki ay süre ile incelemeler yapılır. Bu
durumda; kokuya neden olan işletme /tesislerden proses bilgileri hakkında
ayrıntılı bilgi talep edilir. İşletme/tesislerden alınacak dokümanlarda;
1)
İşletme/tesisin endüstriyel ve ticari sırları varsa işletme
sahibinin/işletmecinin talebi üzerine bu bilgiler umuma ifşa edilemez.
2)
Bilimsel araştırmalarda kullanılmak üzere ve bilim kuruluşları tarafından
talep edilmesi halinde, işletmeye ait endüstriyel ve ticari sırları dışında
kalan bilgiler ve ölçüm sonuçları, işletmenin sahibi/işleticisi tarafından
işletme/tesise ait dosyada yer alan bilgilerin kullanılmasında kesin bir
yasaklama getirilmediği takdirde, bilgiyi talep eden kurum/kuruluş
tarafından, işletmenin sahibi veya işleticisinden yazılı onay alınmak
kaydıyla işletmenin ismi belirtilmeksizin, yetkili merci tarafından
görevlendirilen personel denetiminde bilgilerin arşivlendiği bina dışına
çıkarılmadan ve kopyalanarak çoğaltılmaksızın incelemeye açılabilir.
g)
Ölçüm yapmaya yetkili kuruluşlar tarafından;
1)
İşletme/tesislerin prosesinde veya işletme/tesis sınırları içinde kokuya
neden olabilecek kaynaklar belirlenir ve değerlendirilir.
2)
Emisyon kaynaklarından numune alma yöntemleri ve yerleri belirlenir.
3)
Koku kaynaklarının şikâyet noktasına olan uzaklığı belirlenir.
4)
Koku kaynaklarının yerleşik olduğu mahallin kentsel, kırsal, ticari veya
endüstriyel bölge olup olmadığı belirlenir.
5)
İşletme/tesis içinde belirlenmiş olan koku kaynaklarında, 9 uncu ve 16 ncı maddelere göre örnekleme
yapılarak, Olfaktometrik ölçümler gerçekleştirilir ve koku
konsantrasyonları belirlenerek EK-3’te yer alan Koku Emisyon Raporu
formatına uygun olarak Emisyon Raporu hazırlanır.
ğ)
Raporda yapılan değerlendirmeler doğrultusunda 8 inci maddede belirtilen
sınır değerlere göre işletmeyi oluşturan işletme/tesislerden koku
problemini giderici gerekli tedbirlerin alınması istenir.
h)
Alınan tedbirlerin etkinliği ölçümlerle belirlenir.
ı)
Şikâyetlerin devamı halinde, şikâyet mahalline kaynaktan gelen koku etkisinin
ve dış ortamdaki koku konsantrasyonunun belirlenmesi amacıyla, geçerliliği
bilimsel olarak kanıtlanmış koku dağılım modelleri kullanılır. Koku ile
ilgili matematiksel modellerin çok kısa ortalama alma süreleri ile
kullanımı esastır; bu ortalama alma süreleri üç dakikayı geçemez. Modelin
en az gündüz ve gece saatlerindeki birer saati temsil edecek veri türetmesi
gereklidir. Bu durumda yörede gece ve gündüz birer saatlik sürelerle ve
seçilen aynı kısa ortalama alma sürelerinde rüzgâr yön ve hızlarını ölçerek
modeli çalıştırmak esastır. Bu çalışmanın sonuçlarına göre işletme/tesisten
koku giderici ek tedbirler alması istenir.
i)
Şikâyetlerin bu durumda da devamı halinde şikâyet bölgesinde 10 uncu ve 16
ncı maddelere göre dış ortamdaki koku seviyesi ölçümleri gerçekleştirilerek
işletme/tesisten kaynaklanan kokunun şikâyet alanındaki etkisi ölçülür. Bu
işlemler sırasında;
1)
Dış ortamdaki koku seviyeleri belirlenir.
2)
EK-4’de yer alan Dış Ortamdaki Koku Seviyesi Raporu Formatına uygun olarak
Dış Ortamdaki Koku Seviyesi Raporu hazırlanır.
3)
Raporda yapılan değerlendirmeler doğrultusunda 7 nci maddede belirtilen
sınır değerler aşılıyorsa işletmeden ek tedbirler alınması istenir.
4)
Alınan ek tedbirlere yönelik rapor tesis tarafından yetkili mercie sunulur.
5)
Yetkili merci tarafından EK-5’te yer alan Şikâyet Sonuçlandırma Formu
hazırlanır. Şikâyet Sonuçlandırma Formu dikkate alınarak şikâyet konusu
devam ettirilir ya da sonlandırılır. 7 nci maddede belirtilen esaslar
sağlanmadıkça şikâyet sonlandırılmaz.
j)
Emisyon ve dış ortamdaki koku seviyesi ölçümleri, rapor hazırlanması, ek
tedbirlerin alınması gerektiği hallerde süreler yetkili merci tarafından
belirlenir.
Ölçümler için yapılacak harcamalar
MADDE 12 – (1) Koku emisyonu ve işletme/tesis çevresinde dış
ortamdaki koku seviyesinin belirlenmesi için yapılacak analiz ve ölçümlerin
giderleri, 2872 sayılı Çevre Kanununun 12 nci maddesine göre karşılanır.
ALTINCI BÖLÜM
Koku Önleme ve Giderme Tedbirleri
Kokulu atık gazların atmosfere atılması
MADDE 13 – (1) Kokulu atık gazlar toplanarak serbest hava
akımı tarafından engellenmeden taşınabilecek şekilde baca vasıtası ile
atmosfere verilir.
Kontrol tedbirleri
MADDE 14 – (1) Faaliyetleri ve kullandığı proses nedeniyle
koku emisyonuna sebep olan işletmeler/tesisler için, koku emisyonunun
önlenmesinde Koku Önleme ve Kontrol Yöntemleri Kılavuzunda yer alan
bilgilerden yararlanılır ve koku konsantrasyonunun 8 inci maddede verilen
sınır değerlerin altına düşürülmesi sağlanır.
Sanayi kaynaklı hava kirliliğinin
kontrolü yönetmeliği
MADDE 15 – (1) Kümesler, ahırlar ve kesimhaneler, hayvan
yağlarının eritildiği işletmeler/ tesisler, et ve balık ürünlerinin
tütsülendiği tesisler ve gübre (tezek) kurutma işletmeleri/tesisleri gibi
faaliyetlerin koku probleminin önlenmesinde 3/7/2009 tarihli ve 27277
sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Sanayi Kaynaklı Hava Kirliliğinin Kontrolü
Yönetmeliği Ek-5’te yer alan hükümler geçerlidir.
YEDİNCİ BÖLÜM
Ölçüm Yetki Belgesi Esasları
Ölçüm yapmaya yetkili kuruluşlar
MADDE 16 – (1) Gerekli ölçüm ve analizler, Bakanlıkça uygun
bulunan laboratuvarlara sahip olan özel veya kamu kurum kuruluşları
tarafından yapılır.
Ölçümde kullanılacak cihazlar ve
özellikleri
MADDE 17 – (1) Koku kaynağından alınan kokulu gaz örnekleri
içindeki koku konsantrasyonu olfaktometrik yöntemle tayin edilir.
Olfaktometrik ölçümlerde kullanılan cihaz olfaktometredir.
(2)
Ölçümler ve değerlendirmeler sırasında EN 13725 standardında belirtilen
esaslara uyulur.
(3)
Dış ortamda yapılacak koku konsantrasyonu ölçümleri Dış Ortam Havasındaki
Koku Konsantrasyonunun Ölçümü Kılavuzundaki esaslara göre yapılır.
Ölçüm yapacak personelin nitelikleri
MADDE 18 – (1) Koku emisyonunu ölçecek veya dış ortamdaki
koku konsantrasyonunu tayin edecek kişilerin özellikleri ve panelistlerin
kalibrasyonu Koku Emisyonu Ölçüm Kılavuzu ve Dış Ortam Havasındaki Koku Konsantrasyonunun
Ölçümü Kılavuzundaki esaslara göre belirlenir.
Kılavuzlar
MADDE 19 – (1) Bu Yönetmeliğin uygulanması ile ilgili
kılavuzlar Bakanlıkça hazırlanır ve Bakanlığın internet sayfasında
yayımlanır.
SEKİZİNCİ BÖLÜM
Son Hükümler
İdari yaptırımlar
MADDE 20 – (1) Kokuya sebep olan emisyonların, bu Yönetmelikte
belirtilen sınır değerlerin üzerinde çevreye verilmesi durumunda veya koku
emisyonlarının önlenmesine ilişkin tedbirlerin alınmaması durumunda 2872
sayılı Çevre Kanununun 15 inci ve 20 nci maddelerinde öngörülen idari
yaptırımlar uygulanır.
Ölçüm yapacak uzmanlık deneyimine
yönelik esas ve kriterler
MADDE 21 – (1) Bu Yönetmelik kapsamında ölçüm yapacak kişilerin
bu konuda ölçüm yapabilecek yeterliliğe sahip olduğunu Bakanlıktan ve/veya
üniversitelerden alınan eğitim ile belgelemeleri gereklidir.
(2)
Bu Yönetmelik kapsamdaki eğitimler Bakanlıkça yapılır veya yaptırılır.
Yürürlük
MADDE 22 – (1) Bu Yönetmelik 1/1/2012 tarihinde yürürlüğe
girer.
Yürütme
MADDE 23 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Çevre ve Orman
Bakanı yürütür.
Ekler için tıklayınız.
|