|
Bayındırlık
ve İskân Bakanlığından:
BİNALARDA ENERJİ PERFORMANSI YÖNETMELİĞİNDE
DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR YÖNETMELİK
MADDE 1 – 5/12/2008 tarihli ve
27075 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Binalarda Enerji Performansı Yönetmeliğinin
1 inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, binalarda enerjinin ve
enerji kaynaklarının etkin ve verimli kullanılmasına, enerji israfının
önlenmesine ve çevrenin korunmasına ilişkin usul ve esasları
düzenlemektir.”
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 2 nci maddesi aşağıdaki şekilde
değiştirilmiştir.
“MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik mevcut ve yeni yapılacak
binalarda;
a)
Mimari tasarım, mekanik tesisat, aydınlatma, elektrik tesisatı gibi binanın
enerji kullanımını ilgilendiren konularda bina projelerinin ve enerji
kimlik belgesinin hazırlanmasına ve uygulanmasına ilişkin hesaplama
metotlarına, standartlara, yöntemlere ve asgari performans kriterlerine,
b)
Enerji kimlik belgesi düzenlenmesi, bina kontrolleri ve denetim
faaliyetleri için yetkilendirmelere,
c)
Enerji ihtiyacının, kojenerasyon sistemi ve yenilenebilir enerji
kaynaklarından karşılanmasına,
ç)
Ülke genelindeki bina envanterinin oluşturulmasına
ve güncel tutulmasına, toplumdaki enerji kültürü ve verimlilik bilincinin
geliştirilmesine yönelik eğitim ve bilinçlendirme faaliyetlerine,
d)
Korunması gerekli kültür varlığı olarak tescil edilen binalarda, enerji
verimliliğinin artırılmasına yönelik önlemler ve uygulamalar ile ilgili,
Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunun görüşünün alınarak bu görüş
doğrultusunda yapının özelliğini ve dış görüntüsünü etkilemeyecek biçimde
enerji verimliliğini arttırıcı uygulamaların yapılmasına
ilişkin iş ve işlemleri kapsar.
(2)
Sanayi alanlarında üretim faaliyetleri yürütülen binalar, planlanan
kullanım süresi iki yıldan az olan binalar, toplam kullanım alanı 50 m2’nin
altında olan binalar, seralar, atölyeler ve münferit olarak inşa edilen ve
ısıtılmasına ve soğutulmasına gerek duyulmayan depo, cephanelik, ardiye,
ahır, ağıl gibi binalar bu Yönetmeliğin kapsamı dışındadır.”
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 3 üncü maddesi aşağıdaki şekilde
değiştirilmiştir.
“MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 18/4/2007
tarihli ve 5627 sayılı Enerji Verimliliği Kanununun 7 nci maddesinin
birinci fıkrasının (ç) ve (d) bentleri ile 13/12/1983 tarihli ve 180 sayılı
Bayındırlık ve İskân Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun
Hükmünde Kararnamenin 30/A numaralı maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 4 üncü maddesinin birinci
fıkrasının (f), (j), (ş) ve (jj) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiş,
(ı), (k), (l), (n), (t), (cc), (ee) ve (ff) bentleri yürürlükten
kaldırılmış ve aynı fıkraya aşağıdaki (ll), (mm), (nn), (oo), (öö), (pp),
(rr), (ss), (şş) bendleri eklenmiştir.
“f)
Bina yöneticisi: Kat Mülkiyeti Kanununa göre atanmış veya seçilmiş veya
belirlenmiş olan ve bina yönetimini sağlayan kişiyi,
j)
Enerji kimlik belgesi vermeye yetkili kuruluşlar: Yeni tasarlanan binalar
için; binanın tasarımında görev alan yetkili mimar ve mühendisleri, mevcut
binalar için enerji verimliliği danışmanlık şirketlerini,
ş)
İşletmeci kuruluş: Mekanik ve elektrik sistemlerinin çalışmasından sorumlu
kuruluşu,”
“jj)
Yıllık sıhhi sıcak su enerjisi ihtiyacı: Sıcak su temini için bir yıl
içerisinde harcanan net ısı enerjisi miktarını,
ll)
BEP-TR: Enerji kimlik belgelerinin düzenlenmesi için kullanılan ve Bakanlık
internet adresinden erişim sağlanan yazılım programını,
mm)
Binalarda enerji verimliliği: Binalarda yaşam standardı ve hizmet
kalitesinin düşmesine sebebiyet vermeksizin enerji tüketiminin
azaltılmasını,
nn)
Birincil enerji tüketimi: Son kullanıcı tarafından binasında veya bağımsız
bölümünde katı, sıvı veya gaz yakıtlardan elde edilen enerji ile tüketilen
elektrik enerjisinin üretilmesi ve dağıtılması safhalarında tüketilen
enerjilerle birlikte toplam tüketimlerini,
oo)
Denetim yapacak kurum ve kuruluşlar: Enerji kimlik belgesine göre binanın
enerji tüketen ekipmanlarının, ilgili raporlarda
belirtilen periyotlarda ilgili standartlarda belirtilen ve sistemin
gerektirdiği periyodik kontrole, teste ve bakıma tabi tutulup
tutulmadığının denetlenmesini yapacak olan ve Bakanlık tarafından
yetkilendirilmiş kurum veya kuruluşları,
öö)
Genel aydınlatma: Bir hacmin tamamında belirli kriterler
kapsamında, aydınlatmada vurgu, yönlendirme ve farklı aydınlık seviyesine
gerek olan kısmi bölge gibi özel ihtiyaçlar dikkate alınmaksızın talepleri
karşılamak amacıyla yapılan aydınlatmayı,
pp)
Güvenlik aydınlatması: Gece şartlarında bina çevresinin güvenlik açısından
kontrolün ve gözetimin daha kolay yapılmasını sağlamak amacıyla yapılan
çevre aydınlatmasını,
rr) Kullanım alanı: Binanın inşa edilen ve kullanılabilen tüm
bölümlerinin; duvarlar, kolonlar, ışıklıklar, giriş holleri, açık çıkmalar,
hava bacaları, saçaklar, tesisat galerileri ve katları, ticari amaçlı
olmayan ve binanın kendi ihtiyacı için otopark olarak kullanılan bölüm ve
katlar, yangın merdivenleri, asansörler, tabii zemin terasları, kalorifer
dairesi, kömürlük, sığınak, su deposu ve hidrofor dairesi çıktıktan sonraki
alanı,
ss)
Önemli tadilat: Binada cephe, mekanik ve elektrik tesisatı gibi enerji
tüketimini etkileyen konularla ilgili toplam tadilat maliyetinin, binanın
emlak vergisine esas değerinin % 25’ini aştığı tadilatları,
şş)
Yapı inşaat alanı: Işıklıklar hariç olmak üzere, bodrum kat, asma kat ve
çatı arasında yer alan mekanlar ve ortak alanlar dahil
yapının inşa edilen bütün katlarının alanını”
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 5 inci maddesinin birinci,
dördüncü ve beşinci fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı
maddeye aşağıdaki altıncı ve yedinci fıkralar eklenmiştir.
“(1)
Yeni bina tasarımında, mevcut binaların proje değişikliği gerektiren önemli
tadilat projelerinde, mekanik ve elektrik tesisat değişikliklerinde binanın
özelliklerine göre bu Yönetmelikte öngörülen esaslar göz önüne alınır.”
“(4)
Bu Yönetmelikte tanımlanmamış olan ve açıklık gereken hususlar hakkında,
Ek-8a’da verilen Türk Standartlarının güncel halleri, bu standartların
olmaması halinde ise, Ek-8b’de verilen Avrupa Standartlarının güncel
halleri esas alınır.
(5)
Bu Yönetmeliğin uygulanmasında proje, yapım, denetim ve diğer konularda
tereddüde düşülen hususlar hakkında Bakanlığın görüşü alınır.
(6) Mevcut binaların, dış cephe duvarlarında ısı yalıtımı,
ısıtma sisteminde kazan değişikliği, ferdi ve merkezi ısıtma sistemleri
arasında dönüşüm yapılması, merkezi soğutma sistemi kurulması, kojenerasyon
sistemi kurulması veya yenilenebilir enerji kaynaklarından elektrik
üretilmesi ile ilgili konularda tadilat yapılması halinde, bu Yönetmelik hükümleri
doğrultusunda uygulama projesi hazırlanır ve yapı kullanım izni veren
ilgili idare tarafından onaylanır ve uygulanması sağlanır.
(7)
Bu Yönetmeliğin uygulanmasında, Avrupa Birliği mevzuatına uyum ile birlikte
bu uyum kapsamında Avrupa Birliği ülkelerindeki binalarda asgari enerji
performansı uygulamalarının bu Yönetmeliğe yansıtılması doğrultusunda
gerekli değişikliklerin yapılması esastır.”
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 6 ncı maddesinin birinci
fıkrasının (ğ) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“ğ)
Binanın yapılmasında, kullanılmasında ve enerji kimlik belgesi
düzenlenmesinde görev alan müşavir, danışman, proje kontrolü yapan gerçek
veya tüzel kişiler, enerji kimlik belgesi düzenlemeye yetkili kuruluşlar,
denetleme kuruluşları ve işletme yetkilileri, görevli, yetkili ve
sorumludur.”
MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 7 nci maddesinin ikinci
fıkrasının (a), (b), (c) ve (ç) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“a)
Binaların ve iç mekânların yönlendirilmesinde, güneş, rüzgâr, nem, yağmur,
kar ve benzeri meteorolojik veriler dikkate alınarak oluşturulan mimari
çözümler aracılığı ile istenmeyen ısı kazanç ve kayıpları asgari düzeyde
tutulur.
b)
Bina içerisinde sürekli kullanılacak yaşam alanları, güneş ısısı ve ışığı
ile doğal havalandırmadan en uygun derecede faydalanacak şekilde
yerleştirilir.
c)
Mimari uygulama projesi ve sistem detaylarının, ısı yalıtım projesindeki
bütün malzemeler ve nokta detayları ile bütünlük sağlaması, ısı yalıtımında
sürekliliği sağlayacak şekilde, çatı-duvar, duvar-pencere, duvar-taban ve
taban-döşeme-duvar bileşim detaylarını ihtiva etmesi gerekir.
ç)
Binanın yapılacağı yere ilişkin olarak yenilenebilir enerji kaynak
kullanılması imkânlarının araştırılması ile oluşturulacak raporlar, mimari
çözümlerde öncelikle dikkate alınır.”
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 8 inci maddesinin ikinci fıkrası
aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı maddenin üçüncü, beşinci ve altıncı
fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.
“(2) Isı kaybeden düşey
dış yüzeylerinin toplam alanının % 60’ı ve üzerindeki oranlarda camlama
yapılan binalarda pencere sisteminin ısıl geçirgenlik katsayısının (Up) 2,1
W/m2K’den büyük olmayacak şekilde tasarımlanması ve diğer ısı kaybeden
bölümlerinin ısıl geçirgenlik katsayılarının TS 825 Standardında tavsiye
edilen değerlerden % 25 daha küçük olmasının sağlanması durumunda, bu binalar
TS 825 Standardına uygun olarak kabul edilir. Söz konusu binalar
için ısı yalıtım projesi ve hesaplamalar TS 825 Standardında tanımlanan
usul ve esaslara göre yapılır. Bu hesaplamalar içerisinde bu fıkrada
belirtilen şartların yerine getirildiğinin ayrıca gösterilmesi gerekir.
Ayrıca, yaz aylarındaki istenmeyen güneş enerjisi kazançları için tasarım
sırasında tedbirler alınır.”
MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 9 uncu maddesinin beşinci
fıkrası ve sekizinci fıkrasının (b) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiş,
altıncı fıkrası yürürlükten kaldırılmıştır.
“(5)
Binanın bağımsız bölümleri arasındaki duvar, taban ve tavan gibi yapı
elemanlarında, R direnci en az 0,80 m2K/W olacak şekilde yalıtım
uygulanır.”
“b) Birinci fıkra hükümleri çerçevesinde beyan edilen ısıl
iletkenlik hesap değerlerinin TS 825 Ek-E’deki değerlerden daha küçük
olması ve bu değerin hesaplamalarda kullanılmak istenilmesi halinde, beyan
edilen ısıl iletkenlik hesap değerlerinin hesaplamalarda kullanılabilmesi
için, Bakanlıkça bu amaç için özel olarak görevlendirilmiş bir kuruluş
tarafından, malzemenin beyan edilen ısıl iletkenlik hesap değerlerinin
belgelendirilmesi şarttır. Eğer bu belgelendirme yapılmamış ise,
hesaplamalarda, söz konusu malzemenin beyan edilen ısıl iletkenlik hesap
değeri yerine TS 825 Ek-E’deki değerleri alınır. Görevlendirilmiş kuruluşun
çalışma usul ve esasları Bakanlıkça belirlenir.”
MADDE 10 – Aynı Yönetmeliğin 11 inci maddesinin birinci
fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı maddenin ikinci fıkrasının (a)
ve (c) bentleri ile dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları yürürlükten
kaldırılmıştır.
“(1)
Binaların ısıtma, soğutma, havalandırma ve klima gibi enerji kullanımını
etkileyen tesisatlarında kullanılan borular, kollektörler ve bağlantı
malzemeleri, vanalar, havalandırma ve iklimlendirme kanalları, sıhhi sıcak
su üreticileri ve depolama üniteleri, yakıt depoları ve diğer mekanik
tesisat ekipmanları, ısı köprüsüne yol açmayacak
şekilde ve yüzey sıcaklığı ile iç ortam sıcaklığı arasında 5°C’den fazla
fark ve yüzeyde yoğuşma olmayacak şekilde yalıtılır.”
MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğin 12 nci maddesi aşağıdaki şekilde
değiştirilmiştir.
“MADDE 12 – (1) Binalarda, derzler de dâhil olmak üzere, ısı
geçişinin olabileceği yüzeylerde, kesitlerde ve/veya şaftlarda sürekli hava
geçirmeyecek şekilde sızdırmazlık sağlayacak ve hava geçişine engel olacak
uygun malzemeler kullanılır. Binalarda iç hava kalitesini bozmayacak
şekilde gerekli kontrollü temiz hava girişi sağlanır.
(2)
Bina sızdırmazlık hesaplarında bina kat sayısına bağlı olarak; dış
pencerelerden, balkon kapılarından ve çatı pencerelerinden kaynaklanan
sızıntılar için TS EN 12207 Standardında verilen derz geçirgenlik değerleri
kullanılır. Mekanik havalandırma sistemi bulunan yalıtımlı binalarda, iç ve
dış ortamlar arasında 50 Pascal basınç farkı için hesaplarda kullanılacak
hava değişim sayıları TS EN 13465 Standardından alınır.”
MADDE 12 – Aynı Yönetmeliğin 13 üncü maddesinin üçüncü,
dördüncü, beşinci, altıncı, sekizinci, onikinci ve onüçüncü fıkraları aşağıdaki
şekilde değiştirilmiş ve aynı maddenin onbirinci, ondördüncü ve onbeşinci
fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.
“(3)
Yeni binalarda; yapı ruhsatına esas olan toplam kullanım alanının 2.000 m2 ve üstünde olması halinde merkezi ısıtma
sistemi yapılır.
(4)
Kullanım alanı 250 m2 ve üstünde olan
bireysel ısıtma sistemine sahip gaz yakıt kullanılan binalarda bağımsız
bölümlerde veya müstakil binalarda; yoğuşmalı tip ısıtıcı cihazlar veya entegre ekonomizerli cihazlar kullanılır.
(5)
Merkezi ısıtma sistemi ile ısıtılan binaların bağımsız bölümlerindeki
hacimlerinde sıcaklık kontrol ekipmanları ile ısı
merkezinde iç ve/veya dış hava sıcaklığına bağlı kontrol ekipmanları
kullanılır.
(6)
Merkezi ısıtma sistemli binaların bağımsız bölümlerinde sıcaklık kontrol ekipmanlarının kullanılması durumunda, ısıtma tesisatı
pompa grupları zamana, basınca veya akışkan debisine göre değişken devirli
seçilir.”
“(8)
Merkezi ısıtma sistemine sahip binalardaki ısıtma sistemi bacası kesit
alanı ve yüksekliği; atık gaz kütlesi, atık gaz sıcaklığı ve gerekli atık
gaz basıncına göre TS 11389 EN 13384-1, TS 11388 EN 13384-2
standartlarındaki metotlara uygun olarak hesaplanarak bulunur. Hermetik
veya yarı hermetik doğalgazlı cihazlarda, üretici firma sistem
sertifikasyonlarındaki değerler esas alınır.”
“(12)
Merkezi ısıtma sistemlerinde kullanılacak sıvı veya gaz yakıtlı cebri
üflemeli brülörlü yakma sistemlerinde;
a)
Sıvı yakıtlı cebri üflemeli brülörler kullanılması halinde;
1)
100 kW’a kadar ısıtma sistemi kapasitesine sahip sistemlerde tek kademeli
ancak hava emiş damperi servo motor kontrollü, iki kademeli veya oransal
kontrollü,
2)
100 kW-1200 kW ısıtma sistemi kapasitesine sahip sistemlerde iki kademeli
veya oransal kontrollü, 1200 kW ve üstü kapasiteye sahip sistemlerde sadece
oransal kontrollü,
3)
3000 kW üstü sistemlerde baca gazı oksijen kontrol sistemine sahip
brülörler kullanılır.
b)
Gaz yakıtlı cebri üflemeli brülörler kullanılması halinde;
1)
100 kW’a kadar ısıtma sistemi kapasitesine sahip sistemlerde tek kademeli
ancak hava emiş damperi servo motor kontrollü, iki kademeli veya oransal
kontrollü,
2)
100 kW-600 kW ısıtma sistemi kapasitesine sahip sistemlerde iki kademeli
veya oransal kontrollü 600 kW ve üstü kapasiteye sahip sistemlerde sadece
oransal kontrollü,
3)
3000 kW üstü sistemlerde baca gazı oksijen kontrol sistemine sahip
brülörler kullanılır.
(13)
500 kW ve üstü kapasiteye sahip kazanların kullanıldığı sistemlerde su
yumuşatma veya şartlandırma veya her iki sistem birlikte kurulur.”
MADDE 13 – Aynı Yönetmeliğin 14 üncü maddesinin birinci,
ikinci ve üçüncü fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı maddenin
dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları yürürlükten kaldırılmış ve aynı
maddeye aşağıdaki sekizinci ve dokuzuncu fıkralar eklenmiştir.
“(1)
Isıtma merkezinde yakıt türüne göre gerekli olan temiz havanın sağlanması
ve egzost havasının atılabilmesi için gerekli havalandırmanın sağlanması
gerekir.
(2) Sıvı, gaz ve katı yakıtlı merkezi
ısıtma sistemlerinde her işletme döneminin başlangıcında ve yılda en az bir
kez olmak üzere baca gazı analizi ve sistem bakımı yaptırılır. Sistem
performansını da ihtiva eden bir rapor hazırlanarak gerektiğinde ilgili
mercilere sunulmak üzere saklanır.
(3)
Merkezi ısıtma sistemlerinde, baca gazı sıcaklığının işletmeci veya
yönetici tarafından izlenebilmesi için kalibrasyonu
yapılmış baca gazı termometresi kullanılır.”
“(8)
Atık gaz ile ısı kaybı sınır değerleri, 13/1/2005
tarihli ve 25699 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Isınmadan Kaynaklanan
Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliğinde belirtilen sınır değerleri
aşamaz.
(9)
Merkezi ısıtma sistemine sahip binalarda ısıtılan mahallerin iç ortam
sıcaklığı 15°C’nin altına düşmeyecek şekilde tedbir alınır.”
MADDE 14 – Aynı Yönetmeliğin 15 inci maddesinin birinci
fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı maddenin üçüncü ve dördüncü
fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.
“(1)
Soğutma ihtiyacı 250 kW’dan büyük olan konut dışı binalarda merkezi soğutma
sistemi tasarımları yapılır.”
MADDE 15 – Aynı Yönetmeliğin 16 ncı maddesinin ikinci, üçüncü
ve dördüncü fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.
MADDE 16 – Aynı Yönetmeliğin 17 nci maddesinin ikinci ve
dördüncü fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı maddenin üçüncü,
altıncı, yedinci, sekizinci ve dokuzuncu fıkraları yürürlükten
kaldırılmıştır.
“(2)
İçerisinde insan bulunan ve ısıtma döneminde içeri üflenen havanın
nemlendirilmesi öngörülmüş binalarda, üflenen havanın mutlak nemini 1 kilogram
kuru hava için 10 gram veya daha az düzeyde ayarlayabilen kalibrasyonu akredite edilmiş bir kuruluş tarafından
yapılmış kontrol cihazı kullanılır.”
“(4)
Konut dışı amaçlı kullanılan binalarda;
a)
Bir mekânındaki özel mekanik havalandırma sistemi, mekânda insanların
bulunmadığı zamanlarda mekânın minumum iç hava kalitesini sağlayacak
şekilde otomatik sistem ile donatılır.
b)
İklimlendirme sistemlerinde oda sıcaklığı ayar düzenekleri kullanılır.
c)
Mahal bazında değişken hava debisi kontrolü yapılan iklimlendirme
sistemlerinde, sisteme bağlı fanların değişken debili olması sağlanır.”
MADDE 17 – Aynı Yönetmeliğin 18 inci maddesinin üçüncü ve
dördüncü fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.
MADDE 18 – Aynı Yönetmeliğin 19 uncu maddesinin birinci,
üçüncü, beşinci, sekizinci, dokuzuncu ve onuncu fıkraları aşağıdaki şekilde
değiştirilmiş, aynı maddenin altıncı ve yedinci fıkraları yürürlükten
kaldırılmıştır.
“(1)
Binalarda sıhhi sıcak su sistemlerinin düzenlenmesi hususunda TS EN
14336’ya uyulur.”
“(3)
Yapı ruhsatına esas olan kullanım alanı 2000 m2’nin üzerindeki oteller,
hastaneler, yurtlar gibi konaklama amaçlı konut harici binalar ile spor
merkezlerinde merkezi sıhhi sıcak su sisteminin planlanması şarttır.”
“(5)
Merkezi kullanım sıhhi sıcak su hazırlama amaçlı planlanan ve sıcak su
depolanan sistemlerde, sıhhi sıcak suyun sıcaklığı 60°C geçmeyecek
tasarımlar yapılır. Ancak lejyonella etkisi olmaması için depolanan sıhhi
sıcak su sistemlerinde en az haftada 1 saat boyunca su sıcaklığı en az 60°C
sıcaklıkta tutulur.”
“(8)
Merkezi sıhhi sıcak su hazırlama sistemlerinde merkezi plakalı eşanjör
kullanılması durumunda, depolama sistemi olarak akümülasyon tankı
kullanılır.
(9)
Merkezi sıhhi sıcak su sistemlerinde, duvar içinde kalan tesisat da dahil olmak üzere cihaz, depo ve dağıtım hatları yüzey
sıcaklığı ortam sıcaklığının 5°C üzerine çıkmayacak şekilde yalıtılır ve
her yıl bina işletmecisi tarafından kontrol ettirilerek raporlanır.
(10)
Sıhhi sıcak suyun ısı kapasitesi minimum kazan modülasyon çalışma alt
sınırının altında kalması halinde yaz kullanımına yönelik ayrı bir sıcak su
kazanı tesis edilir.”
MADDE 19 – Aynı Yönetmeliğin 20 nci
maddesinin birinci, ikinci, üçüncü, dördüncü, altıncı ve sekizinci fıkraları
aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“(1)
Sıvı ve gaz yakıtlı kazanlarda yanma kontrolü için otomatik kontrol
sistemleri tesis edilir.
(2)
Merkezi ısıtma, iklimlendirme ve/veya soğutma sistemine sahip binalar, her
odanın sıcaklığını ayrı ayrı düzenleyecek otomatik cihazlarla donatılır.
Konut olarak kullanılan binalar hariç olmak üzere binalarda, birbirinden
ayrı mekânların farklı iç sıcaklıklara ayarlanabilmesine imkân sağlayacak
merkezi otomatik kontrol sistemi kurulur.
(3)
Merkezi ısıtma sistemine sahip konut olarak kullanılan binalarda cihazlar,
en az gidiş suyu kontrolü ve dış hava kompanzasyonu yapacak otomatik
kontrol sistemleri ile donatılır.
(4)
Merkezi iklimlendirme sistemi olan binalarda, ayarlanan değerleri kontrol
edecek otomatik kontrol sistemi bulunması şarttır. Ticari binalarda bu
cihazların, ayar değerlerine çekilmesinin yanında zamana göre de kontrol
edebilmesi gerekir.”
“(6)
10.000 m2’nin
üzerinde olan ve merkezi ısıtma, soğutma, iklimlendirme sistemi ve
aydınlatma sistemleri birlikte bulunan binalarda bilgisayar kontrollü bina
otomasyon sistemi tesis edilir.”
“(8)
Yeni yapılacak binalarda aydınlatma, ısıtma, soğutma ve sıhhi sıcak su
ihtiyacı için kullanılan enerjilerin ayrı ayrı ölçülmesine imkân sağlayacak
tasarımlar yapılır ve buna uygun ölçüm ve izleme sistemleri tesis edilir.”
MADDE 20 – Aynı Yönetmeliğin 21 inci maddesinin ikinci
fıkrasının (a) bendi, üçüncü, dördüncü, beşinci, altıncı, yedinci,
sekizinci ve dokuzuncu fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı maddeye
aşağıdaki onuncu, onbirinci ve onikinci fıkralar eklenmiştir.
“a)
Erişimi kolay el ile kontrol edilen anahtarlardan,”
“(3)
Çalışma saatleri boyunca devamlı aydınlatma gerektiren binalarda zaman
ayarlı veya gün ışığı ile bağlantılı foto elektrikli anahtarlar kullanılır.
(4)
Binalarda kullanılan genel aydınlatma lambalarının özellikleri EK-2’de
verilen tabloya göre olur.
(5)
Konut amaçlı kullanılan binalar dışındaki diğer binalarda, içerisinde insan
bulunduğu zamanlarda dâhi; idari personelin yetkisinde olan her türlü
mahallin, aydınlatmanın açılmasına ve kapatılmasına imkân veren bir cihaza
sahip olması gerekir. Bu cihaz, söz konusu mekân içerisinde yer almıyor
ise, mekândaki aydınlatma durumunun kumanda noktasından görülmesine imkân
vermesi gerekir. Sportif amaçlı ve çok amaçlı salonlar gibi farklı
aydınlatma seviyelerinin söz konusu olduğu, en az iki ve daha çok farklı
kullanım mahallerinin bulunduğu binalarda, temel aydınlatma seviyesini
yalnızca yetkili personelin artırmasına imkân verecek biçimde tedbirler
alınır.
(6)
Aynı mekân içerisinde, bir pencere boşluğuna 5 metreden daha yakın olan
yapay aydınlatmalı noktalarının her birindeki toplam kurulu güç 200 W’ı
aştığında, bu noktalar diğer aydınlatma noktalarından bağımsız olarak
kumanda edilir.
(7)
Doğal aydınlatma yeterli olduğunda, zaman ayarlı veya insan mevcudiyetini
algılayan cihaz ile yapay aydınlatmanın otomatik olarak devreye girmemesi
gerekir.
(8)
Binalarda elektrik enerjisinin verimli kullanılması amacıyla;
a)
Özel durumlar olmadıkça akkor flamanlı lambaların kullanılmaması, renk
sıcaklığının önemli olmadığı durumlarda A ve B sınıfı elektronik balastlı
tüp biçimli fluoresan, kompakt tip fluoresan veya sodyum buharlı lambaların
tercih edilmesi,
b)
Enerji tüketimi yüksek olan dekoratif aydınlatma gereçlerinin genel
aydınlatma amaçlı kullanılmaması,
c)
Çalışma alanlarında yeterli aydınlık seviyesini sağlayacak armatür
seçiminin ve dağılımının yapılması,
ç)
Yapılabilirliği uygun olan mekânlarda, hareket, ısı veya ışık duyarlı ekipmanların kullanılması, özellikle merdiven
boşluklarında ve çalışma ortamlarında bulunan tuvalet, lavabo, koridor gibi
mekânlarda sensörlü lambaların kullanılması ve gereksiz kullanımların önüne
geçilmesi,
d)
Daha az sayıda armatür ve dolayısıyla daha az elektrik tüketimiyle istenen
aydınlık seviyelerine ulaşmayı sağlayacağı için, açık renk mobilya ve duvar
renkleri tercih edilmesi,
e)
Armatürlerin verimlerini ve odalardaki aydınlık seviyesini artırmak için aydınlatma
gereçlerinin periyodik olarak temizlenmesi
gerekir.
(9)
Konut harici binaların aydınlatma enerjisi ihtiyacı belirlenirken binanın
iç aydınlatma yüküne ilaveten, güvenlik aydınlatması hariç olmak üzere,
binanın dış aydınlatma yükü de dikkate alınır.
(10)
Farklı aydınlatma seviyelerinin söz konusu olduğu mahallerin bulunduğu
konut amaçlı kullanılan binalar dışındaki binalarda, asgari aydınlatma
seviyesini yalnızca yetkili personelin artırmasına imkân verecek sistemler
tesis edilir.
(11)
Binaların elektrik tesisatı, 4/11/1984 tarihli ve
18565 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Elektrik İç Tesisleri Yönetmeliğine
ve ilgili mevzuat hükümlerine göre projelendirilir ve uygulanır.
(12)
Konut harici binaların elektrik sistemlerinde; konu ile ilgili yönetmeliklere
uygun olarak merkezi ve/veya lokal düzeyde güç
kompanzasyonu yapılır.”
MADDE 21 – Aynı Yönetmeliğin onuncu bölümünün başlığı
“Yenilenebilir Enerji Kaynaklarının Kullanımı, Isı Pompası ve Kojenerasyon
Sistemleri” şeklinde değiştirilmiştir.
MADDE 22 – Aynı Yönetmeliğin 22 nci maddesinin başlığı ve
birinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı maddenin ikinci,
üçüncü, dördüncü, altıncı ve yedinci fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.
“Yenilenebilir
enerji kaynaklarının, ısı pompası, kojenerasyon ve mikrokojenerasyon
sistemlerinin kullanımı”
“(1) Yeni yapılacak olan ve yapı ruhsatına esas kullanım alanı
yirmibin metrekarenin üzerinde olan binalarda ısıtma, soğutma,
havalandırma, sıhhi sıcak su, elektrik ve aydınlatma enerjisi ihtiyaçlarının
tamamen veya kısmen karşılanması amacıyla, yenilenebilir enerji kaynakları
kullanımı, hava, toprak veya su kaynaklı ısı pompası, kojenerasyon ve
mikrokojenerasyon gibi sistem çözümleri tasarımcılar tarafından
projelendirme aşamasında analiz edilir. Bu uygulamalardan biri veya
birkaçı, Bakanlık tarafından yayımlanan birim fiyatlar esas alınmak
suretiyle hesaplanan, binanın toplam maliyetinin en az yüzde onuna karşılık
gelecek şekilde yapılır.”
MADDE 23 – Aynı Yönetmeliğin onbirinci bölümünün başlığı “İşletme,
Periyodik Bakım ve Denetim” şeklinde değiştirilmiştir.
MADDE 24 – Aynı Yönetmeliğin 24 üncü maddesinin başlığı ile
birinci, ikinci ve üçüncü fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı
maddeye aşağıdaki dördüncü fıkra eklenmiştir.
“İşletme
ve periyodik bakım”
“(1)
Binanın enerji kullanan sistemlerinin işletmecisi, Bakanlık tarafından
belirlenecek usûl ve esaslara göre ilgili meslek odaları tarafından
düzenlenecek olan eğitimlere katılarak belge alır.
(2)
Bu Yönetmelik kapsamında binanın enerji performansını etkileyen mimari,
mekanik, elektrik ve aydınlatma gibi sistemlerin verimlilikleri ile ilgili
konularda yapılması gerekli bakımlar, testler ve bunların peryotları,
ilgili idare tarafından onaylanmak üzere tasarım aşamasında hazırlanan raporda
tanımlanır. Bu testlerin zamanında ve uygun şekilde yapılmasından ve
binanın tasarım aşamasındaki enerji performansının altına inmeyecek şekilde
işletilmesi için gerekli bakım ve onarım ve tadilatların yapılmasından bina
sahibi, yöneticisi, yönetim kurulu ve/veya enerji yöneticisi sorumludur.
(3)
Periyodik bakımlar kapsamında gerekli tedbirlerin alınmasıyla sistem veya ekipman verimlerinin tasarım değerinden daha düşük bir
değerde olmaması sağlanır.
(4)
Peryodik bakım ve testlere ilişkin diğer usûl ve esaslar Bakanlık
tarafından yürürlüğe konulacak tebliğ ile belirlenir.”
MADDE 25 – Aynı Yönetmeliğe 24 üncü maddeden sonra gelmek
üzere aşağıdaki 24/A maddesi eklenmiştir.
“Denetim yapacak kurum ve
kuruluşlar
MADDE 24/A – (1) Bu Yönetmelik kapsamında, binanın enerji
tüketen ekipmanlarının, ilgili raporlarda belirtilen
periyodik bakımlarının yapılması ile ilgili denetimler Bakanlık veya
Bakanlık tarafından yetkilendirilmiş kurum ve kuruluşlar tarafından
yapılır.
(2)
Denetim yapacak kurum ve kuruluşlara bu Yönetmeliğin uygulaması ile ilgili
olarak Bakanlıkça tebliğle belirlenen eğitim kriterlerine
göre eğitim verilir.
(3)
Denetim yapacak kurum ve kuruluşlar, bu Yönetmelik kapsamındaki
faaliyetleri bakımından Bakanlığa karşı sorumludur. Bakanlık, bu kuruluşların
Yönetmelik kapsamındaki faaliyetlerini izler ve gerektiğinde denetler.
(4) Bu Yönetmeliğin
yürürlüğe girmesinden sonra yapı ruhsatı alınan binalara yönelik olarak,
yapı kullanma izin belgesi verilmesinden sonra Bakanlık tarafından yapılan
veya yaptırılan denetimlerde enerji kimlik belgesinin gerçeğe aykırı
düzenlendiğinin veya binanın enerji tüketimi bakımından düzenlenen belgeye
uygun olmadığının tespit edilmesi halinde, bina, en geç bir yıl içinde
projesine ve yapı kullanma izin belgesi verilmesine esas olan enerji kimlik
belgesindeki özellikleri sağlayacak hale getirilir. Bu konuda,
binayı inşaa eden veya ettiren gerçek veya tüzel kişi sorumludur.”
MADDE 26 – Aynı Yönetmeliğin onikinci bölümünün başlığı
“Enerji Kimlik Belgesi, Enerji Kimlik Belgesinde Bulunması Gereken Bilgiler
ve Enerji Kimlik Belgesi Vermeye Yetkili Kuruluşlar” şeklinde
değiştirilmiştir.
MADDE 27 – Aynı Yönetmeliğin 25 inci maddesinin başlığı ile
birinci, ikinci, üçüncü, beşinci, altıncı, yedinci, sekizinci fıkraları
aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı maddenin onuncu, onbirinci ve
onikinci fıkraları yürürlükten kaldırılmış ve aynı maddeye aşağıdaki
onüçüncü, ondördüncü ve onbeşinci fıkralar eklenmiştir.
“Enerji
kimlik belgesi düzenlenmesi”
“(1)
Enerji Kimlik Belgesi düzenlenirken Bakanlık tarafından tebliğ ile
yayımlanan hesaplama yöntemi kullanılır.
(2)
Enerji Kimlik Belgesi düzenleme tarihinden itibaren 10 yıl süre ile
geçerlidir.
(3)
Enerji kimlik belgesi, Ek-3’deki formatta ve muhtevatta düzenlenir.”
“(5)
Enerji Kimlik Belgesi, yeni ve mevcut binalar için 26 ncı maddede
belirtilen bilgileri ihtiva edecek şekilde düzenlenir.
(6)
Enerji Kimlik Belgesinin bir nüshası bina sahibi, yöneticisi, yönetim
kurulu ve/veya enerji yöneticisince muhafaza edilir, bir nüshası da bina
girişinde rahatlıkla görülebilecek bir yerde asılı bulundurulur.
(7)
Enerji Kimlik Belgesi, binanın yıllık birincil enerji ihtiyacının
değişmesine yönelik herhangi bir uygulama yapılması halinde, bu Yönetmeliğe
uygun olacak şekilde bir yıl içinde yenilenir.
(8)
Enerji Kimlik Belgesinin, binanın tamamı için hazırlanması şarttır. Ayrıca,
isteğe bağlı olarak, kat mülkiyetini haiz her bir bağımsız bölüm veya
farklı kullanım alanları için ayrı ayrı düzenlenebilir.”
“(13)
Enerji kimlik belgesi BEP-TR kullanılmak suretiyle düzenlenir. BEP-TR’ye
erişim yetkisi, enerji kimlik belgesi düzenlemeye yetkili kuruluşlara
verilir. Ancak, bu yetki, enerji kimlik belgesi düzenlemeye yetkili kuruluş
adına, düzenlenen eğitimlere katılmak suretiyle enerji kimlik belgesi
düzenlemek üzere Bakanlık tarafından sertifikalandırılan gerçek kişiler tarafından
kullanır. Bu kişilerin çalışmakta olduğu kuruluşlardan ayrılmaları ve
enerji kimlik belgesi düzenlemeye yetkili bir başka kuruluşta çalışmaları
halinde, ayrıca eğitim ve sertifikalandırma programına katılmalarına gerek
olmaksızın, çalışmakta olduğu kuruluşun yazılı isteği üzerine BEP-TR’ye
erişim hakkı tanınır.
(14)
Enerji kimlik belgelerinin düzenlenmesinden, yetkili kuruluşun ilgili
personeli ve yetkili kuruluş adına kuruluşun sahibi veya yöneticisi
müteselsilen sorumludur.
(15)
Binalar veya bağımsız bölümlere ilişkin alım, satım ve kiraya verme ile
ilgili iş ve işlemlerde enerji kimlik belgesi düzenlenmiş olması şartı
aranır. Binanın veya bağımsız bölümün satılması veya kiraya verilmesi
safhasında, mal sahibi enerji kimlik belgesinin bir suretini alıcıya veya
kiracıya verir.”
MADDE 28 – Aynı Yönetmeliğin 26 ncı maddesinin birinci
fıkrasının (ı) ve (i) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı
fıkraya aşağıdaki (j) bendi eklenmiştir.
“ı)
Birincil enerji tüketimine göre, enerji sınıfı,
i)
Nihai enerji tüketimine göre, CO2 salımı sınıfı,
j)
Binanın yenilenebilir enerji kullanım oranı.”
MADDE 29 – Aynı Yönetmeliğin 26 ncı maddesinden sonra gelmek
üzere aşağıdaki 26/A maddesi eklenmiştir.
“Enerji kimlik belgesi vermeye
yetkili kuruluşlar
MADDE 26/A – (1) Bakanlık, Enerji Kimlik Belgesi düzenlemeye
yetkili kuruluşlarda görevli olan mühendis ve mimarların bu Yönetmeliğin
uygulaması ile ilgili eğitim ve eğitim sonunda yapılacak sınav kriterlerini tebliğ ile yayımlar. Eğitimler, Bakanlık
ile Elektrik İşleri Etüt İdaresi Genel Müdürlüğünün yetkilendirdiği
üniversite, meslek odaları ve ilgili kurum ve kuruluşlarla yapılacak
protokole göre bu kuruluşlarca yapılır. Yapılan eğitimler sonunda Bakanlık
tarafından yapılacak veya yaptırılacak sınavda yüz üzerinden en az yetmiş
puan alanlara enerji kimlik belgesi düzenlemek üzere yetki belgesi verilir.
(2) Enerji kimlik belgesi düzenlemeye
yetkili kuruluşların, enerji kimlik belgesi düzenlemek üzere yetkilendirilmiş
personele sahip olması şarttır.
(3)
Bünyesinde enerji kimlik belgesi düzenlemek üzere yetki belgesi almış olan
ve meslek odalarından alınmış Serbest Müşavir Mühendis belgesine sahip olan
mühendis veya mimar bulunduran tüzel kişiler, yeni yapılacak olan binalara
Enerji Kimlik Belgesi Vermeye Yetkili Kuruluş sayılır.
(4)
Bünyesinde enerji kimlik belgesi düzenlemek üzere yetki belgesi almış
mühendis veya mimar bulunduran Enerji Verimlilik Danışmanlık Şirketleri,
mevcut binalara Enerji Kimlik Belgesi Vermeye Yetkili Kuruluş sayılır.
(5)
Enerji kimlik belgesi vermeye yetkili kuruluşlar, meslekî sorumluluk
sigortası yaptırır.
(6)
Enerji Kimlik Belgesi Vermeye Yetkili Kuruluşlar dışındaki diğer kurum ve
kuruluşlarca verilecek olan Enerji Kimlik Belgesi ve ilgili raporlar
geçersiz sayılır. Bu belge ve raporlar ilgili idarelerce onaylanmaz.
(7)
Enerji kimlik belgesi düzenlemeye yetkili kuruluşların bu belgelerin
düzenlenmesi ile ilgili faaliyetlerinin denetimi Bakanlık tarafından
yapılır veya yaptırılır. Enerji kimlik belgesi vermeye yetkili olanların
yetkilerini kötüye kullandıklarının veya gerçeğe aykırı belge
düzenlediklerinin tespit edilmesi halinde, durum, Bakanlık tarafından
Elektrik İşleri Etüt İdaresi Genel Müdürlüğüne ve ilgili meslek odasına
bildirilir ve haklarında yapılacak inceleme ve soruşturma sonuçlanana kadar
bunların enerji kimlik belgesi düzenleme yetkileri askıya alınır. Bakanlık
tarafından yapılan bildirimler neticesinde, Serbest Müşavir ve Mühendis
belgesi veya Enerji Verimliliği Kanunu kapsamında yetki belgeleri iptal
edilenlerin veya belgeleri bir yıl içinde üç defa askıya alınanların enerji
kimlik belgesi düzenleme yetkileri, bir daha verilmemek üzere Bakanlık
tarafından iptal edilir.”
MADDE 30 – Aynı Yönetmeliğin 27 nci maddesinin birinci
fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı maddenin ikinci, üçüncü ve
dördüncü fıkraları yürürlükten kaldırılmış, aynı maddeye aşağıdaki beşinci
fıkra eklenmiştir.
“(1)
Binanın ısıtma, soğutma, aydınlatma ve sıhhi sıcak su konularındaki enerji
ihtiyaçları öncelikli olmak üzere, yıllık enerji ihtiyacının hesaplanması
ile ilgili usûl ve esaslar Bakanlık tarafından Resmî Gazete’de yayımlanan
tebliğ ile belirlenir.”
“(5)
BEP-TR yöntemine göre enerji kimlik belgesi alacak olan yeni binalar D
sınıfı ve daha fazla enerji tüketimine ve CO2 salımına sahip
olamaz.”
MADDE 31 – Aynı Yönetmeliğe aşağıdaki ek madde eklenmiştir.
“EK MADDE 1 – (1) Bu Yönetmelik kapsamında ihtiyaç duyulan
binanın soğutma enerjisi ve aydınlatma enerjisi ihtiyacı hesabı ile ilgili
standartlar, TSE tarafından çıkarılır.”
MADDE 32 – Aynı Yönetmeliğin 23 üncü ve Geçici 1 inci maddesi
ile EK-1’i, EK-4a’sı, EK-4b’si, EK-5a’sı, EK-5b’si, EK-6’sı ve EK-7’si
yürürlükten kaldırılmıştır.
MADDE 33 – Aynı Yönetmeliğin Geçici 2 nci maddesi aşağıdaki
şekilde değiştirilmiştir.
“GEÇİCİ MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik kapsamında ihtiyaç duyulan
enerji performansı hesaplama yöntemleri ile ilgili konulardaki tebliğler,
Bakanlık tarafından, 1/7/2010 tarihine kadar
çıkartılır.”
MADDE 34 – Aynı Yönetmeliğin Geçici 3 üncü maddesinin başlığı
“Mevcut binalara enerji kimlik belgesi verilmesi” şekilde değiştirilmiştir.
MADDE 35 – Aynı Yönetmeliğe aşağıdaki geçici madde
eklenmiştir.
“Enerji Kimlik Belgesi Verilmesi
GEÇİCİ MADDE 4 – (1) Bu Yönetmeliğin 25 inci maddesi 1/7/2010 tarihine kadar uygulanmaz.”
MADDE 36 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan EK- 3 ve EK-8b
aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“EK-
3 Binalar İçin Düzenlenecek
Olan Enerji Kimlik Belgesi
“EK- 8b. BEP ile
ilgili Avrupa Standardları Listesi
|
EN 12170
|
Heating systems in buildings -
Procedure for the preparation of documents for operation, maintenance and
use - Heating systems requiring a trained operator
|
2002
|
|
EN 12171
|
Heating systems in buildings -
Procedure for the preparation of documents for operation, maintenance and
use - Heating systems not requiring a trained operator
|
2002
|
|
EN 12828
|
Heating systems in buildings -
Design for water-based heating systems
|
2003
|
|
EN 12831
|
Heating systems in buildings -
Method for calculation of the design heat load
|
2003
|
|
EN 14336
|
Heating Systems in buildings - Installation
and commissioning of the water based heating systems
|
2004
|
|
EN 15240
|
Ventilation for Buildings -
Energy performance of buildings : Guidelines for
the inspection of air-conditioning systems.
|
2007
|
|
EN 15243
|
Ventilation for Buildings -
Calculation of room temperatures and of load and energy for buildings
with room conditioning systems
|
2007
|
|
EN 15316-1
|
Heating systems in buildings -
Method for calculation of system energy requirements and system efficiencies
- Part 1: General
|
2007
|
|
EN 15316-2-1
|
Heating systems in buildings -
Method for calculation of system energy requirements and system efficiencies : Part 2.1: Space heating emission
systems
|
2007
|
|
EN 15316-2-3
|
Heating systems in buildings - Method
for calculation of system energy requirements and system efficiencies -
Part 2-3: Space heating distribution systems
|
2007
|
|
EN 15316-3-1
|
Heating systems in buildings -
Method for calculation of system energy requirements and system efficiencies
- Part 3: Domestic hot water systems
|
2007
|
|
EN 15316-3-2
|
Heating systems in buildings -
Method for calculation of system energy requirements and system
efficiencies - Part 3-2: Domestic hot water systems, distribution
|
2007
|
|
EN 15316-3-3
|
Heating systems in buildings -
Method for calculation of system energy requirements and system
efficiencies - Part 3-3: Domestic hot water systems, generation
|
2007
|
|
EN 15316-4-3
|
Heating systems in buildings - Method
for calculation of system energy requirements and system efficiencies -
Part 4-3: Heat generation systems, thermal solar systems
|
2007
|
|
EN 15316-4-4
|
Heating systems in buildings -
Method for calculation of system energy requirements and system
efficiencies - Part 4-4: Heat generation systems, building-integrated
cogeneration systems
|
2007
|
|
EN 15316-4-5
|
Heating systems in buildings -
Method for calculation of system energy requirements and system
efficiencies - Part 4-5: Space heating generation systems, the
performance and quality of district heating and large volume systems
|
2007
|
|
EN 15316-4-6
|
Heating systems in buildings -
Method for calculation of system energy requirements and system
efficiencies - Part 4-6: Heat generation systems, photovoltaic systems
|
|
|
EN 15377-3
|
Design of embedded water based
surface heating and cooling systems
|
2007
|
|
EN 15378
|
Energy performance of buildings:
Inspection of boilers and heating systems
|
|
|
EN 15217
|
Energy performance of buildings
- Methods of expressing energy performance and for energy certification
of buildings
|
2007
|
|
EN 12464-1
|
Light and lighting - Lighting of
work places - Part 1: Indoor work places
|
2002
|
|
EN 12464-2
|
Light and lighting - Lighting of
work places - Part 2: outdoor work places
|
2007
|
|
EN 12665
|
Light and lighting - Basic terms and criteria for specifying
lighting requirements
|
2002
|
|
EN 13032-1
|
Light and lighting - Measurement
and presentation of photometric data of lamps and luminaires - Part 1 : Measurement and file format
|
2004
|
|
EN 13032-1/AC:2005
|
Light and lighting - Measurement
and presentation of photometric data of lamps and luminaires - Part 1 : Measurement and file format
|
2005
|
|
EN 13032-2
|
Light and lighting - Measurement
and presentation of photometric data of lamps and lumlinaires - Part 2 : Presentation of data for indoor and outdoor work
places
|
2005
|
|
EN 13032-2/AC:2007
|
Light and Lighting - Measurement
and presentation of photometric data of lamps and luminaires- Part 2 : Presentation of data for indor and outdoor work
places
|
2007
|
|
EN 15193
|
Energy performance of buildings
- Energy requirements for lighting
|
2007
|
|
EN 12097
|
Ventilation for buildings -
Ductwork - Requirements for ductwork components to facilitate maintenance
of ductwork systems
|
2006
|
|
EN 12220
|
Ventilation for buildings -
Ductwork - Dimensions of circular flanges for general ventilation
|
1998
|
|
EN 12236
|
Ventilation for buildings -
Ductwork hangers and supports - Requirements for strength
|
2002
|
|
EN 12237
|
Ventilation for buildings -
Ductwork - Strength and leakage of circular sheet metal ducts
|
2003
|
|
EN 12238
|
Ventilation for buildings - Air
terminal devices - Aerodynamic testing and rating for mixed flow
application
|
2001
|
|
EN 12239
|
Ventilation for buildings - Air
terminal devices - Aerodynamic testing and rating for displacement flow
applications
|
2001
|
|
EN 12589
|
Ventilation for buildings - Air
terminal units - Aerodynamic testing and rating of constant and variable
rate terminal units
|
2001
|
|
EN 12599
|
Ventilation for buildings - Test
procedures and measuring methods for handing over installed ventilation
and air conditioning systems
|
2000
|
|
EN 12792
|
Ventilation for buildings.
Symbols, terminology and graphical symbols
|
2003
|
|
EN 13030
|
Ventilation for buildings -
Terminals - Performance testing of louvres subjected to simulated rain
|
2001
|
|
EN 13053
|
Ventilation for buildings - Air
handling units - Ratings and performance for units, components and
sections
|
2006
|
|
EN 13141-1
|
Ventilation for buildings -
Performance testing of components/ products for residential ventilation -
Part 1. Externally and internally mounted air transfer devices
|
2004
|
|
EN 13141-2
|
Ventilation for buildings -
Performance testing of components/products for residential ventilation -
Part 2. Exhaust and supply air terminal devices
|
2004
|
|
EN 13141-3
|
Ventilation for buildings -
Performance testing of components/products for residential ventilation -
Part 3. Range hoods for residential use
|
2004
|
|
EN 13141-4
|
Ventilation for buildings –
Performance testing of components/products for residential ventilation -
Part 4. Fans used in residential ventilation systems
|
2004
|
|
EN 13141-5
|
Ventilation for buildings -
Performance testing of components/products for residential ventilation -
Part 5. Cowls and roof outlet terminal devices
|
2004
|
|
EN 13141-6
|
Ventilation for buildings - Performance
testing of components/products for residential ventilation - Part 6.
Exhaust ventilation system packages used in a single dwelling
|
2004
|
|
EN 13141-7
|
Performance testing of
components/products for residential ventilation - Part 7: Performance
testing of a mechanical supply and exhaust ventilation units (including
heat recovery) for mechanical ventilation systems intended for single
family dwellings
|
2004
|
|
EN 13141-8
|
Ventilation for buildings - Performance
testing of components/products for residential ventilation - Part 8:
Performance testing of un-ducted mechanical supply and exhaust
ventilation units for mechanical ventilation systems
|
2006
|
|
EN 13142
|
Ventilation for buildings –
Components / products for residential ventilation – Required and optional
performances characteristics
|
2004
|
|
EN 13180
|
ventilation for buildings -
Ductwork - Dimensions and mechanical requirements for flexible ducts.
|
2001
|
|
EN 13181
|
Ventilation for buildings -
Terminals - Performance testing of louvres subject to simulated sand
|
2001
|
|
EN 13182
|
Ventilation for buildings -
Instrumentation requirements for air velocity measurements in ventilated
spaces
|
2002
|
|
EN 13264
|
Ventilation for buildings -
Terminals - Floor mounted air terminal devices - Tests for structural
classification
|
2001
|
|
EN 13403
|
Ventilation for buildings. Non
metallic ducts. Ductwork made from insulation ductboards
|
2003
|
|
EN 13465
|
Ventilation for buildings -
Calculation methods for the determination of air flow rates in dwellings
|
2004
|
|
EN 13829
|
Thermal performance of buildings
- Determination of air permeability of buildings - Fan pressurization
method (ISO 9972:1996, modified)
|
2001
|
|
EN 14134
|
Ventilation for buildings -
Performance testing and installation checks of residential ventilation
systems
|
2004
|
|
EN 14239
|
Ventilation for buildings -
Ductwork - Measurement of ductwork surface area
|
2004
|
|
EN 14240
|
Ventilation for buildings -
Chilled ceilings - Testing and rating
|
2004
|
|
EN 14277
|
Ventilation for buildings - Air
terminal devices - Method for airflow measurement by calibrated sensors
in or close to ATD/Plenum boxes
|
2006
|
|
EN 14518
|
Ventilation for buildings -
Chilled beams - Testing and rating of passive chilled beams
|
2005
|
|
EN 1505
|
Ventilation for buildings - Sheet
metal air ducts and fiffings with rectangular cross section - Dimensions
|
1997
|
|
EN 1506
|
Ventilation for buildings -
Sheet metal air ducts and fittings with circular cross-section -
Dimensions
|
1997
|
|
EN 1507
|
Ventilation for buildings - Sheet metal air ducts with rectangular
section - Requirements for strength and leakage
|
2006
|
|
EN 15239
|
Ventilation for buildings -
Energy performance of buildings - Guidelines for inspection of
ventilation systems
|
2007
|
|
EN 15242
|
Ventilation for buildings -
Calculation methods for the determination of air flow rates in buildings
including infiltration
|
2007
|
|
EN 15251
|
Indoor environmental input parameters for design and assessment of
energy performance of buildings addressing indoor air quality, thermal
environment, lighting and acoustics
|
2007
|
|
EN 1751
|
Ventilation for buildings - Air terminal devices - Aerodynamic testing
of dampers and valves
|
1998
|
|
EN 1886
|
Ventilation for buildings - Air
handling units - Mechanical performance
|
1998
|
|
EN 24185
|
Measurement of liquid flow in
closed conduits - Weighing method
|
|
|
EN 779
|
Particulate air filters for
general ventilation - Determination of the filtration performance
|
|
|
EN ISO 5167-1
|
Measurement of fluid flow by
means of pressure differential devices inserted in circular cross-section
conduits running full - Part 1: General principles and requirements
|
|
|
EN 15232
|
Energy performance of buildings
- Impact of Building Automation, Controls and Building Management
|
2007
|
|
EN 15255
|
Thermal performance of buildings - Sensible room
cooling load calculation - General criteria and validation procedures
|
2007
|
|
EN ISO 13791
|
Thermal performance of buildings - Calculation of internal temperatures
of a room in summer without mechanical cooling - General criteria and
validation procedures
|
2004
|
|
EN ISO 13792
|
Thermal performance of buildings - Calculation of internal
temperatures of a room in summer without mechanical cooling - Simplified
methods
|
|
MADDE 37 - Bu Yönetmelik yayımı
tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 38 - Bu Yönetmelik
hükümlerini Bayındırlık ve İskân Bakanı yürütür.
|
Yönetmeliğin
Yayımlandığı Resmî Gazetenin
Tarihi
Sayısı
|
|
5/12/2008
|
27075
|
|