FİKİR VE
SANAT ESERLERİ KANUNU, SEYAHAT ACENTALARI VE SEYAHAT ACENTALARI
BİRLİĞİ KANUNU İLE TURİZMİ TEŞVİK KANUNU VE BAZI KANUNLARDA
DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR KANUN Kanun
No. 5571 Kabul
Tarihi : 28/12/2006 MADDE 1 – 4/7/1934 tarihli ve 2559 sayılı Polis Vazife ve
Salahiyet Kanununun 8 inci maddesine aşağıdaki bent eklenmiştir. “F)
Her türlü denize elverişli araçlarla günübirlik tur düzenleyen veya her türlü
mal ve hizmet satanlardan, müşteriye faaliyetlerini duyururken veya müşteri
kabul ederken çevreyi veya müşteriyi rahatsız edecek yöntemler kullananlar,” MADDE 2 – 5/12/1951 tarihli ve 5846 sayılı Fikir ve Sanat
Eserleri Kanununun 44 üncü maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesinde
yer alan "amacıyla," ibaresinden sonra gelmek üzere "sadece
süreli yayınlar basan yerler dışında," ibaresi eklenmiştir. MADDE 3 – 5846 sayılı Kanuna aşağıdaki ek madde eklenmiştir. “İkramiye EK
MADDE 12 – Bu Kanunun 81 inci maddesine aykırı olarak çoğaltılan nüsha ve
yayınların yakalanması halinde, bu Kanun hükümleri ve ilgili diğer mevzuat
hükümleri çerçevesinde suça konu olan materyalleri yakalama işlemine fiilen
katılan, önleme, izleme ve soruşturmakla görevli olan denetim komisyonu
başkan ve üyelerinden kamu görevlisi olanlara ikramiye ödenir. Bir
denetim faaliyeti çerçevesinde yapılan el koymalar neticesinde denetim
komisyonu başkan ve üyelerine verilebilecek ikramiyenin toplam tutarı, ellibin gösterge rakamının memur aylık katsayısı ile
çarpımı sonucu bulunacak tutarı geçemez. İkramiye
tutarı ilgililere eşit olarak paylaştırılır. Bir kişiye ödenecek ikramiyenin
yıllık toplam tutarı kırkbin gösterge rakamının
memur aylık katsayısı ile çarpımı sonucu bulunacak tutarı geçemez. Ödenecek
ikramiyenin yüzde ellisi, nüsha ve yayınlar sahipsiz yakalanmışsa
mahkemesince verilecek olan müsadere kararını, sahipli yakalanmış ise kamu
davası açılmasını, kalan yüzde ellisi ise müsadereye veya mahkûmiyete ilişkin
hükmün kesinleşmesini takip eden bir ay içinde Bakanlık bütçesinin ilgili
tertibinden ödenir. Bu
Kanunun 81 inci maddesinin yedinci fıkrası ile satış yapılması yasaklanmış
olan yerlerde satılan yasal nüshalara el konulması halinde ikramiye ödenmez. Bu
maddeye göre ödenecek ikramiyelerden herhangi bir vergi ve kesinti yapılmaz. Denetim
komisyonlarının oluşumu ve çalışma esasları ile ödenecek ikramiyenin
hesabında el konulan materyalin niteliği ve miktarı dikkate alınarak
belirlenecek göstergeler ile bu maddenin uygulanmasına ilişkin diğer usûl ve
esaslar İçişleri Bakanlığı ve Maliye Bakanlığının uygun görüşü alınarak
Bakanlık tarafından çıkarılacak yönetmelik ile düzenlenir.” MADDE 4 – 14/9/1972 tarihli ve 1618 sayılı Seyahat Acentaları ve Seyahat Acentaları
Birliği Kanununun l inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “MADDE
1 – Bu Kanunun uygulanmasında; a)
Bakanlık: Kültür ve Turizm Bakanlığını, b)
Birlik: Seyahat Acentaları Birliğini, c)
İşletme belgesi: Bakanlıkça verilen seyahat acentası
belgesini, ç)
Paket tur: 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunda tanımlanan paket
turu, d)
Tur: Türkiye’nin tarihi, doğal, kültürel, turistik değerlerinden en az birini
tanıtma ve ulaştırmayı birlikte kapsayan, bu hizmetlerin dahil olduğu tek bir
fiyatla satılan veya satış taahhüdü yapılan ve hizmeti yirmidört
saatten kısa bir süreyi kapsayan ticarî faaliyeti, e)
Seyahat acentası: Kâr amacı ile turistlere turizm
ile ilgili bilgiler vermeye, paket turları ve turları oluşturmaya, turizm
amaçlı konaklama, ulaştırma, gezi, spor ve eğlence hizmetlerini görmeye
yetkili olan, oluşturduğu ürünü kendi veya diğer seyahat acentaları
vasıtası ile pazarlayabilen ticarî kuruluşu, f)
Rehber: Bakanlıkça verilen rehber belgesini haiz kişiyi, ifade
eder.” MADDE 5 – 1618 sayılı Kanunun 4 üncü maddesi aşağıdaki şekilde
değiştirilmiştir. “MADDE
4 – Türkiye’de seyahat acentalığı faaliyeti
göstermek için Bakanlıktan işletme belgesi almak zorunludur. İşletme
belgesi almak isteyenlerin başvurularına ilişkin usûl ve esaslar yönetmelikle
belirlenir. İşletme
belgeleri bir işletmeye mahsus olmak üzere tüzel kişilere verilir. İşletme
belgeleri devredilemez. Yurt
dışında ve/veya yurt içinde yolcu taşımacılığı yapan otobüs işletmelerinin
hizmetleri nakliyecilik hizmeti niteliğinde olup, bu Kanun hükümlerine tâbi
değildir. Seyahat
acentaları, işletme belgesi almak sureti ile
seyahat acentalığı faaliyeti yapabilirler. 6762
sayılı Türk Ticaret Kanunu hükümleri saklıdır.” MADDE 6 – 1618 sayılı Kanunun 10 uncu maddesi başlığıyla
birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Seyahat
acentalarının yükümlülükleri MADDE
10 – Seyahat acentaları aşağıdaki hususlara uymak
zorundadır: a)
Turlarda veya sadece tek bir otelde konaklamayı ve konaklanacak otele ulaşımı
içerenler hariç olmak üzere paket turlarda; paket tur veya tur başına kırkbeş kişiye kadar en az bir rehber bulundurmak; tek
araç kapasitesi kırkbeş kişiyi aşan araçlarda bir
rehber bulundurmak; turistlere, rehberler dışında herhangi bir kimse
vasıtasıyla Türkiye’nin tarihi, doğası, kültürü ve turizmi ile ilgili
rehberlik faaliyeti niteliğinde bilgi vermemek. b)
Müşteriyi aldatıcı, kamu güvenini sarsıcı ve ülke turizmini baltalayıcı
davranışlarda bulunmamak. c)
Sunulan tüm hizmetlere ilişkin detaylı program ve bilgiler ile paket tur
programının hangi sigorta şirketi tarafından sigortalandığını gösteren
sözleşmenin bir nüshasını tüketiciye vermek. ç)
Diğer seyahat acentaları ile birlikte müteselsilen sorumlu olarak düzenleyecekleri faaliyetlere
ve aracılık hizmetlerine ilişkin yükümlülüklerini yerine getirmek. d)
Şubeleri de dahil olmak üzere adres değişikliklerini değişiklik yapılmadan en
az on gün önce Bakanlığa bildirmek. e)
Müşterileri ile biletlerini satacakları ulaştırma müesseselerine sunacakları
hizmetler ve sigorta limiti kapsamındaki yükümlülükler hariç olmak üzere tüm
seyahat acentalığı işlemlerinden doğacak
yükümlülüklerini yerine getirmek, karşılığı olmak ve bu yükümlülüklerin
yerine getirilmemesi halinde Bakanlıkça paraya çevrilerek ilgililere ödeme
yapılmak üzere seyahat acentasının grubuna göre
asgari beşbin Yeni Türk Lirası azami otuzbin Yeni Türk Lirası arasında Bakanlıkça belirlenecek
teminatı, 4734 sayılı Kamu İhale Kanununun 34 üncü maddesinde
belirtilen değerler üzerinden vermek ve teminatın eksilmesi halinde,
otuz gün içerisinde tamamlamak. f)
Tur programındaki yerlerde yönetmelikte belirtilen kamu kurumu niteliğindeki
meslek kuruluşları tarafından hazırlanan tanıtıcı materyallerin müşterilere
sunulmasını, bu kuruluşların talebi halinde sağlamak. Bakanlıkça
gerekli görülen hallerde bu maddenin (e) bendinde belirtilen teminatın alt ve
üst limitleri, geçmiş yıllar için 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer
298 inci maddesi uyarınca tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında
artırılarak uygulanabilir. Seyahat
acentaları ve şubelerine, teminatlara, kamu kurumu
niteliğindeki meslek kuruluşlarının tanıtımlarına, personel, işyeri, turist
taşıma araçları, transfer elemanlarının nitelikleri ile (a) bendindeki
hususlara ilişkin usûl ve esaslar Bakanlıkça hazırlanacak yönetmelikle
belirlenir.” MADDE 7 – 1618 sayılı Kanunun (IV) numaralı bölüm başlığı
“Sigorta” olarak, 12 nci maddesi ise başlığı ile
birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Zorunlu
sigorta MADDE
12 – Seyahat acentaları, Türkiye’de satılan paket
turlarda: a)
Düzenledikleri paket tur kapsamında; müşteriye taahhüt ettikleri hizmetlerin acentanın iflası da dahil olmak üzere herhangi bir
nedenle verilmemesi veya taahhüt edilen şekilde verilmemesinden
kaynaklanabilecek sorumluluklarını sigorta ettirmek zorundadır. Bu durumda
sigortacının sorumluluğu en az paket tur bedeli kadar olmalıdır. Müşteri,
sigorta kapsamındaki zararını doğrudan doğruya sigorta şirketinden talep
edebilir. Seyahat
acentaları ve sigorta şirketleri, sigorta
sözleşmelerini yaptıkları andan itibaren beş iş günü içerisinde sözleşmenin
bir örneğini Bakanlığa göndermekle yükümlüdürler. Sözleşmenin süresinden önce
sona ermesi halinde, bu durum aynı süre içerisinde seyahat acentaları ve sigorta şirketleri tarafından Bakanlığa
bildirilir. İlgili
branşta ruhsatı bulunan sigorta şirketlerinin paket tur sigortası yapmaları
zorunludur. Hazine Müsteşarlığı gerekli durumlarda sigorta primlerini
belirlemeye yetkilidir. b)
Paket tur sözleşmesi düzenlenirken, müşteriye; 1-
Müşterinin kaza ve hastalık halinde çıkış noktasına dönüş masraflarını, 2-
Her türlü kazadan doğan zararını ve tedavi masraflarını, poliçe
limiti kadar karşılayacak şekilde sigorta ettirilebileceğini
bildirmekle yükümlüdürler.” MADDE 8 – 1618 sayılı Kanunun 27 nci
maddesi başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “İdarî
para cezaları ve belge iptali MADDE
27 – Bu Kanun ile ilgili mevzuatta belirlenen esaslara uymayan seyahat acentalarına, fiilleri başkaca bir suç oluştursa bile bu
suça ilişkin ilgili makamca verilecek cezadan ayrı olarak, Bakanlıkça aşağıda
belirtilen cezalar uygulanır. a)
İdarî para cezaları ve bu cezaların uygulanacağı durumlar aşağıda
belirtilmiştir: 1-
Bu Kanunun 10 uncu maddesinin (a) veya (f) bendinin ihlali halinde binbeşyüz Yeni Türk Lirası. 2-
Bu Kanunun 7, 17, 19 veya 21 inci maddelerinden birinin veya 10 uncu
maddesinin (c), (ç) veya (d) bentlerinden birinin ihlalinin tespiti halinde
bin Yeni Türk Lirası. 3-
Bu Kanunda belirtilen veya Bakanlıkça istenilen bilgi ve belgelerin süresi
içerisinde verilmemesi veya yanıltıcı bilgi veya belge verilmesi halinde ikibin Yeni Türk Lirası. 4-
Bu maddede belirtilen fiiller dışında, bu Kanun ve ilgili mevzuat hükümlerine
uymayan seyahat acentaları durumu düzeltmeleri veya
bir daha mevzuata aykırı davranmamaları konusunda Bakanlıkça uyarılırlar. Uyarıya
rağmen otuz gün içerisinde gerekli düzeltmelerin yapılmaması veya bir yıl
içerisinde uyarmayı gerektiren aynı veya başka fiil veya fiillerin tespiti
halinde bin Yeni Türk Lirası. b)
Seyahat acentası işletmesi belgesi aşağıdaki
hallerde iptal edilir: 1-
Bu Kanunun 12 nci maddesi hükümleri uyarınca
zorunlu sigortanın yaptırılmaması. 2-
Bir yıl içerisinde üç kez idarî para cezası almayı gerektirir fiillerin
tespiti. 3-
Seyahat acentasının belge almaya esas niteliklerini
kaybettiğinin veya bu Kanunda yer almayan faaliyetlerde bulunduğunun tespiti.
4-
Bu Kanunun 10 uncu maddesinin (b) veya (e) bendini ihlal eden bir fiilin
tespiti. Bu
madde uyarınca işletme belgesi iptal olunan seyahat acentalarının
isimleri veya iltibasa yol açacak bir isim hiçbir seyahat acentasına
yeniden verilemez. İşletme belgesi iptal olunan seyahat acentaları
ve bunların şubelerine ve bunların iptale neden olan işlemi sırasındaki
ortakları ile bunların eşleri ve birinci dereceye kadar kan ve kayın
hısımlarına beş yıl, bu maddenin (b) bendinin (1) ve (4) numaralı alt
bentlerinin ihlali halinde ise on yıl süreyle yeniden belge verilmez.
Birlikçe geçici ve uzun süreli üyelikten çıkarma cezası verilen seyahat acentalarının belgeleri, fiilleri bu maddenin (b) bendi
uyarınca bir cezayı gerektirmiyorsa, geçici men süresince iptal edilir. Bu
maddede belirtilen idarî para cezaları her takvim yılı başından geçerli olmak
üzere o yıl için 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 298 inci maddesi
uyarınca tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılarak
uygulanır.” MADDE 9 – 1618 sayılı Kanunun 30 uncu maddesi aşağıdaki
şekilde değiştirilmiştir. “MADDE
30 – Bakanlıktan belge almaksızın bu Kanun uyarınca seyahat acentalarının yapabileceği faaliyetlerde bulunanlar hakkında,
29 uncu maddede belirtilen idarî soruşturmadan ayrı olarak, üç aydan altı aya
kadar hapis ve bin güne kadar adlî para cezasına hükmolunur. Bakanlıktan
belge almaksızın rehberlik faaliyetinde bulunanlar hakkında, bin güne kadar
adlî para cezasına hükmolunur. Seyahat
acentaları ve anlaşmalı rehberlerin müşterilerine
verdikleri hizmetler sırasında, müşteri ile yapılan sözleşmede açıkça taahhüt
edilen ve verilen hizmetle doğrudan ilgili olanlar hariç olmak üzere ve
müşterinin bilgisi dışında, müşterilerin yaptıkları alışveriş veya
müşterilerin sözleşmede belirtilenler dışında belli bir işletmeye
gönderilmeleri karşılığında herhangi bir menfaat temin etmeleri halinde,
seyahat acentalarının ve rehberlerin belgeleri
Bakanlıkça iptal edilir ve bunlar beş yıl süreyle seyahat acentacılığı
veya rehberlik yapamaz.” MADDE 10 – 1618 sayılı Kanunun 34 üncü maddesinin (A) bendinin
(g) alt bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı bende aşağıdaki alt
bentler ve maddeye aşağıdaki fıkra eklenmiştir. “g)
Gerekli olduğu takdirde taşınmaza bağlı mülkiyet ve diğer sınırlı aynî
hakların edinilmesine ve satışına karar vermek. Ancak, taşınmazların satışı
için Genel Kurulun üçte iki çoğunluğunun olumlu oyu gereklidir.” “ğ)
Üyelerini diğer meslek kuruluşları ile kamu kurum ve kuruluşları nezdinde temsil etmek, dava açmak, dernek, vakıf ve
iktisadi işletmelerini kurmak, Birliğin amacını gerçekleştirmek için şirket
kurulması veya kurulu olanlara ortak olunması konusunda karar vermek. h)
Birlikçe onaylanacak belgeler ve verilecek hizmetlerin ücretini tespit için
Yönetim Kuruluna yetki vermek. ı)
Genel Kurul yetkisi dahilindeki konularda Yönetim Kuruluna yetki vermek.” “Bu
Kanunda hüküm bulunmayan hallerde, Disiplin Kurulu ve disiplin cezaları ile
Genel Kurul toplantıları, seçimler ve yasaklara ilişkin olarak 5362 sayılı
Esnaf ve Sanatkârlar Meslek Kuruluşları Kanununun 24 üncü maddesi ile aynı
Kanunun üçüncü kısmının birinci bölümünün esnaf ve sanatkâr odalarına ilişkin
hükümleri uygulanır.” MADDE 11 – 1618 sayılı Kanunun 35 inci maddesinin birinci
fıkrasına aşağıdaki bentler ile maddeye aşağıdaki fıkra eklenmiştir. “ç)
Birlikçe onaylanacak belgeler ve verilecek hizmetlerin gelirleri, d)
Yayınlardan, sosyal, kültürel ve eğitim faaliyetlerinden elde edilecek
gelirler, e)
Fuar, sergi ve benzeri organizasyonlardan elde edilecek gelirler, f)
Birliğin menkul ve gayrimenkul sermaye iratları, iştirak ve şirket
kârlarından elde edilecek gelirler, g)
Diğer gelirler.” “Birliğe
kayıt ücreti yirmibin Yeni Türk Lirası olup, nakden
ve bir defada tahsil edilir. Yıllık aidat, üye kayıt ücretinin yüzde beşidir.
Üye kayıt ücreti ve yıllık aidat her takvim yılı
başından geçerli olmak üzere o yıl için 213 sayılı Vergi Usul Kanununun
mükerrer 298 inci maddesi uyarınca tespit ve ilan edilen yeniden
değerleme oranında artırılarak uygulanır. Yıl içinde tahsil edilmeyen yıllık
aidatlara genel kurul kararı ile yönetim kuruluna verilecek yetkilendirme ile
gecikme zammı uygulanır.” MADDE 12 – 1618 sayılı Kanuna aşağıdaki geçici madde
eklenmiştir. “Seyahat
acentaları GEÇİCİ
MADDE 3 – Gerçek kişilere ait seyahat acentalarının
işletme belgeleri bir defaya mahsus olmak üzere, bu Kanunun yürürlüğe girdiği
tarihten itibaren iki yıl içerisinde tüzel kişiliğe devredilebilir. Bu
Kanunun yürürlüğe girdiği tarihte kurulmuş bulunan seyahat acentaları, bu Kanunun 10 uncu maddesinin (e) bendinde
belirtilen teminatı aynı maddenin son fıkrası uyarınca hazırlanacak
yönetmeliğin yayımından itibaren iki yıl içerisinde Bakanlığa ibraz etmekle
yükümlüdürler. Bu teminat mektuplarının ibrazı halinde Bakanlıkta mevcut
teminat mektupları iade edilir. Bu yükümlülüğe uymayan seyahat acentalarının belgeleri bu Kanunun 27 nci
maddesinin (b) bendinin (4) numaralı alt bendi uyarınca iptal edilir.” MADDE 13 – 12/3/1982 tarihli ve 2634 sayılı Turizmi Teşvik
Kanununun 3 üncü maddesinin (i) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve
maddeye aşağıdaki (k) ve (l) bentleri eklenmiştir. “i)
Deniz turizmi araçları: Gezi, spor, eğlence ve turizm amaçlı olarak, denize
elverişlilik belgesine sahip gerçek ve tüzel kişilere ait özel ve ticarî
yatları, kruvaziyer gemileri ve dalabilir deniz
araçlarını, 1)
Yat: Kamarası, tuvaleti, lavabosu, mutfağı olan, ticarî olarak veya ticarî
olmadan gezi ve spor amacıyla kullanılan, yük, yolcu ve balıkçı gemisi
niteliğinde olmayan, taşıdığı yolcu sayısı onikiyi geçmeyen veya kabotaj seferinde yüz mille sınırlı, en
yakın karadan yirmi milden fazla uzaklaşmamak şartıyla taşıdığı yolcu sayısı otuzaltıyı geçmeyen ve tonilato
belgesinde yat olduğu belirtilen gemiyi, 2) Kruvaziyer gemi: Gezi, eğlence ve spor amacı ile önceden
belirlenmiş program ve rotada seyreden, deniz turizmi ticaretinde
kullanılmaya uygun, içerisinde lüks kamaralar, yüzme havuzları bulunan,
kıtalararası seyahate elverişli, yüksek yolcu kapasitesine sahip ve denize
elverişli olan gemiyi, 3)
Dalabilir deniz aracı: İnsan taşıyan, fiziksel olarak su altında ve su
üstünde seyir esnasında bir desteğe bağlı olmadan hareket edebilen veya her
durumda su üstü desteği ile su altında çalışan deniz aracını, 4)
Günübirlik gezi teknesi: Gezi, spor, eğlence ve turizm amacı ile limandan
aldığı yolcuyu aynı gün aynı limanda indiren Denize Elverişlilik Belgesine
sahip tekneleri,” “k)
Deniz turizmi tesisleri: Münhasıran deniz turizmi araçlarına güvenli bağlama,
karaya çekme, bakım, onarım ve sosyal hizmetlerden birkaçını veya tamamını
sunan turizm tesislerini, l)
Sınıflandırma: Deniz turizmi tesisleri dışındaki turizm işletme belgeli
tesislerin asgari nitelikler, kapasite, fizikî özellikler, kullanılan malzeme
standardı, işletme ve hizmet kalitesi ile personelinin nitelikleri ve eğitim
düzeyi gibi ölçütlerinin sektör temsilcisinin de yer aldığı sınıflandırma
komisyonunca değerlendirilerek tür veya sınıfının Bakanlıkça
belirlenmesidir.” MADDE 14 – 2634 sayılı Kanunun 8 inci maddesinin (H) bendinin
birinci fıkrasının ikinci cümlesi “Bölgenin tamamının veya alt bölgenin tek
bir ana yatırımcıya tahsisi için yapılan başvuruların tamamı Bakanlar Kurulu
tarafından değerlendirilerek seçilen yatırımcıya ön izin verilmesine ve ön
izin koşullarına karar verilir. İşlemler, ön izin koşullarına göre Bakanlıkça
yürütülür.” şeklinde değiştirilmiş ve bu bentten sonra gelmek üzere aşağıdaki
fıkralar eklenmiştir. “Kültür
ve turizm koruma ve gelişim bölgelerinde yeni işe başlayan ana yatırımcı, alt
yatırımcı ve yatırımcıların bu bölgelerde yapacakları yatırımlara yatırım
teşvik kararnamesi çerçevesinde hangi teşviklerin verileceği ve verilecek
teşviklerin hangi yatırımlara ne şekilde ve ne ölçüde uygulanacağı
hususlarında Bakanlar Kurulu yetkilidir. Kültür
ve turizm koruma ve gelişim bölgelerinde yatırım yapmak isteyen ana
yatırımcı, alt yatırımcı veya yatırımcılar, 2872 sayılı Çevre Kanununun 10
uncu maddesi uyarınca yükümlülüklerini yerine getirmekle mükelleftirler.
Ancak, bu yatırımlar yer tetkiki kararından muaftır. ÇED raporunun sunulması
üzerine Çevre ve Orman Bakanlığınca, yatırımın niteliğine bağlı olarak, ÇED
mevzuatında belirtilen kuruluşların temsilcilerinden oluşan inceleme ve
değerlendirme komisyonu kurulur. Raporun Çevre ve Orman Bakanlığına intikali
tarihinden itibaren inceleme, değerlendirme ve nihai karar verme süreci en
geç iki aydır. Bu süreye, ana yatırımcı, alt yatırımcı veya yatırımcının
raporu düzeltmesi için tanınan süre dahil değildir. Ana yatırımcı, alt
yatırımcı veya yatırımcı, düzeltilmek üzere kendisine geri verilen raporunu onbeş gün içinde düzeltmek zorundadır. Kültür
ve turizm koruma ve gelişim bölgelerinde; ÇED olumlu kararı veya ÇED gerekli
değildir kararı verilen yatırımlar hakkında, yukarıda sayılan işlemlerin
tamamlanmasının ardından, yatırımın gerçekleşmesi için alınması gereken tüm
izin, onay ve ruhsatlar, ilgili kurumlarca başkaca hiçbir işleme gerek
kalmaksızın on beş gün içinde verilir. İrtifak hakkı dahil diğer bütün
işlemler ise en geç üç ay içerisinde tamamlanır. Yatırımın tamamlanıp tesisin
işletmeye geçebilmesi için alınması gereken izin ve
ruhsatlar da ilgili kurumlarca onbeş gün içinde
verilir.” MADDE 15 – 2634 sayılı Kanunun Dördüncü Bölüm başlığı “Deniz
Turizmi” olarak, 26 ncı maddesi başlığı ile
birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Deniz
turizmi tesisleri yatırım ve işletmeciliği: MADDE
26 – Gerçek ve tüzel kişiler, Denizcilik Müsteşarlığından işletme izni ve
Bakanlıktan belge almak koşulu ile deniz turizmi tesisleri yatırım ve
işletmeciliği yapabilirler.” MADDE 16 – 2634 sayılı Kanunun 27 nci
maddesi başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Deniz
turizmi araçları yatırım ve işletmeciliği: MADDE
27 – Gerçek ve tüzel kişiler, Bakanlıktan belge alarak deniz turizmi araçları
yatırım ve işletmeciliği yapabilirler. Bakanlıktan belgeli deniz turizmi araçları bu
Kanunda belirtilen amaçlar dışında faaliyette bulunamazlar. Türk
Bayrağı çekemeyen deniz turizmi araçlarına, 6762 sayılı Türk Ticaret
Kanununun 823 üncü maddesine bağlı kalmaksızın, Türk Bayrağı çekilmesine izin
vermeye Bakanlık yetkilidir. Yabancı
bayraklı deniz turizmi araçlarının Türk karasuları ve limanları arasında
turizm amacıyla kullanılmasına ilişkin esaslar yönetmelikle belirlenir.” MADDE 17 – 2634 sayılı Kanunun 28 inci maddesi başlığı ile
birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Türk
karasuları ve limanları arasında seyir esasları: MADDE
28 – Özel veya ticarî Türk ve yabancı bayraklı deniz turizmi araçlarının
Türkiye’ye giriş ve çıkış işlemleri deniz hudut kapılarında yapılır. Deniz
turizmi araçları için yapılan bu işlemler sonradan uğrayacakları Türk
limanları ve kışlama yaptıkları alanlarda da geçerlidir. Deniz
turizmi araçlarına Türk limanlarında yapılan sıhhî muamele yabancı bir limana
uğramadıkları ve Türkiye’de kaldıkları sürece geçerlidir ve bunlara vize
uygulanmaz. Ancak ölüm ve bulaşıcı hastalık halinin, en yakın liman
başkanlığına veya en yakın mülki idare amirliğine bildirilmesi zorunludur. Türkiye’ye
giriş işlemini tamamlamış Türk ve yabancı bayraklı deniz turizmi araçları;
Türk karasuları ve limanları arasında serbestçe dolaşabilirler. Yabancı
bayraklı veya yabancıların kullandıkları deniz turizmi araçları, Bakanlar
Kurulunca, Genelkurmay Başkanlığı ve Bakanlığın uygun görüşü alınarak tespit
ve ilan edilen seyir haritalarına işlenmiş yasak bölgeler dışında kalan kıyı
ve koylara gezi amacıyla yanaşabilir ve demirleyebilirler. Türk
ve yabancı bayraklı deniz turizmi araçlarının Türkiye’ye giriş ve çıkış
işlemleri ile Türk limanları arasında yapacakları seferler ve kışlama
işlemleri ilgili idarelerince düzenlenecek belge üzerinde yapılır. Ancak Türk
bayraklı özel deniz turizmi araçları; Türk limanları arasında yapacakları
seferlerde bu belgeyi kullanmak zorunda değildir. Kruvaziyer gemilerde casino
varsa Türk karasularında seyir esnasında kapalı tutulmasına ilişkin gerekli
tedbirler ilgili idarelerce alınır.” MADDE 18 – 2634 sayılı Kanunun 29 uncu maddesi başlığı ile
birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Deniz
turizmi araçlarının Türkiye'de kalış süresi ve kabotaj hakları: MADDE
29 – Yabancı bayraklı deniz turizmi araçları, gezi, bakım, onarım, kızaklama veya kışlamak amacıyla Türkiye’de beş yıla
kadar kalabilirler. Bu süre yönetmelikte belirtilen esaslara göre Bakanlıkça
beş yıl daha uzatılabilir. Türk
ve yabancı bayraklı yatlar, gezi, spor ve eğlence amacıyla kullanılmak üzere
Türk ve yabancı uyruklu kişilere kiraya verilebilir. Bu şekilde kiralanan
yatların kiracıları tarafından ticarî amaçla kullanımı yasaktır. Türk
ve yabancı bayraklı deniz turizmi araçlarının gezi, spor ve eğlence amacıyla
kullanılması yolcu taşımacılığı sayılmaz.” MADDE 19 – 2634 sayılı Kanunun 33 üncü maddesi aşağıdaki
şekilde değiştirilmiştir. “MADDE
33 – Belge sahibine, ilgili diğer Kanun hükümleri saklı kalmak kaydıyla
aşağıda belirtilen durumlarda ve miktarlarda idarî para cezası uygulanır: a)
Uyarma cezasına rağmen, otuz gün içinde gerekli düzeltmenin yapılmaması veya
bir yıl içinde yeni uyarma cezasını gerektiren fiil veya fiillerin tespiti
ile bu Kanunda belirtilen veya Bakanlıkça istenilen bilgi veya belgelerin
süresi içerisinde verilmemesi veya yanıltıcı bilgi veya belge verilmesi
hallerinde üçbin Yeni Türk Lirası idarî para
cezası. b)
Bakanlığa bilgi verilmeksizin, işletmenin bir yıl içinde otuz günden fazla
süreyle aralıksız olarak belgelendirme için zorunlu bir kısmının veya
tamamının kapalı tutulması halinde üçbin Yeni Türk
Lirası idarî para cezası. c)
Yazı, reklam, afiş, broşür ve benzeri araçlarla Bakanlığın veya müşterilerin
yanıltılması veya yanıltıcı unvan kullanılması veya müşteriye taahhüt edilen
hizmetin verilmemesi veya eksik verilmesi veya bu hizmetin en az eşdeğer
nitelikleri haiz bir işletmede verilmesinin sağlanmaması hallerinde beşbin Yeni Türk Lirası idarî para cezası. d)
Müşterinin can veya mal güvenliğinin sağlanmasında işletme sahibi veya
sorumlusu veya personelin katkısı, kusuru veya ihmaliyle işletmede suç
işlendiğinin tespiti halinde beşbin Yeni Türk
Lirası idarî para cezası. e)
İzinsiz olarak yatırım veya işletmenin tümünün veya belgelendirme için
zorunlu bir kısmının devredilmesi, kiraya verilmesi, ortaklık statüsünün,
unvanının veya türünün değiştirilmesi hallerinde üçbin
Yeni Türk Lirası idarî para cezası. f)
Onaylı fiyat tarifelerinin üzerinde fiyat uygulanması halinde fazladan alınan
ücretin yirmi katı idarî para cezası. (f)
bendi hariç bu maddede belirtilen idarî para cezaları her takvim yılı
başından geçerli olmak üzere o yıl için 213 sayılı Vergi Usul Kanununun
mükerrer 298 inci maddesi uyarınca tespit ve ilan edilen yeniden değerleme
oranında artırılarak uygulanır.” MADDE 20 – 2634 sayılı Kanunun 34 üncü maddesi başlığı ile
birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Belge
iptali: MADDE
34 – Turizm yatırımı veya turizm işletmesi belgesi; a)
Bir yıl içerisinde üçüncü kez idarî para cezasını gerektiren bir fiilin
tespiti, b)
Yatırım belgesi süresi sona ermesine rağmen yatırımın tamamlanmaması veya
turizm işletmesi belgesi alınamaması, c)
Tesisin belgelendirilebilecek işletme türleri dışında faaliyet göstermesi
veya turizm işletmesi faaliyetine son verilmesi, ç)
Tesisin belgeli olarak faaliyet göstermesinin ülke turizmi açısından sakınca
yaratması, d)
Tesisin belgelendirilmesi için gerekli olan ilgili kurumdan alınan işletme
iznine esas belgenin geçerliliğini yitirmiş olması, e)
Tesisin yatırım veya işletme döneminde belgelendirilmesine esas niteliklerini
önemli ölçüde kaybetmiş olması, hallerinde
Bakanlıkça iptal edilir.” MADDE 21 – 2634 sayılı Kanunun 37 nci
maddesinin (A) bendinin (4) numaralı alt bendi aşağıdaki şekilde
değiştirilmiştir. “(4)
Deniz turizmi tesisleri ve deniz turizmi araçları yatırım ve işletmeciliği
ile bu Kanunun 28 ve 29 uncu maddelerinin uygulanmasına ilişkin Denizcilik
Müsteşarlığının görüşü alınarak tespit edilecek hususlar.” MADDE 22 – 21/7/1983 tarihli ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat
Varlıklarını Koruma Kanununun 12 nci maddesinin
sekizinci fıkrasından sonra gelmek üzere aşağıdaki fıkralar eklenmiştir. “Yukarıdaki
hükümlere göre, taşınmaz kültür varlıklarının korunmasına katkı payı olarak
tahsil olunan miktarlar tahsil edildiği ayı takip eden ayın onuncu günü
akşamına kadar il özel idarelerine bir bildirim ile beyan edilerek aynı süre
içinde ödenir. Tahsil ettikleri katkı payını yukarıda belirtilen süre içinde
il özel idarelerine yatırmayan belediyelerden, bu katkı payları 6183 sayılı
Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre gecikme zammı
tatbik edilerek tahsil edilir. Belediye
başkanları, belediyelerin tahsil ettikleri paylardan il özel idarelerine
ödemeleri gereken taşınmaz kültür varlıklarının korunmasına katkı paylarının,
zamanında ve tam olarak ödenmesini sağlamakla yükümlüdür. Ödenmeyen paylar,
ilgili il özel idaresinin talebi üzerine ilgili belediyenin İller Bankasından
aldığı genel bütçe vergi gelirleri payından kesilerek talep eden özel idareye
gönderilir.” MADDE 23 – 16/4/2003 tarihli ve 4848 sayılı Kültür ve Turizm
Bakanlığı Teşkilât ve Görevleri Hakkında Kanunun 2 nci
maddesinin (b) bendine “yapmak” ibaresinden sonra gelmek üzere “; yerel
yönetimler, kamu kurum ve kuruluşları tarafından kurulan veya kamupersonelini desteklemek için kurulan dernekler ve
aynı amaçlarla Türk Medeni Kanununa göre kurulan vakıflar dışındaki asıl
amacı kültür, sanat, turizm ve tanıtım faaliyeti olan dernek ve vakıflar ile
özel tiyatrolar tarafından gerçekleştirilecek projelere nakdi yardımda
bulunmak,” ibaresi eklenmiştir. MADDE 24 – 4848 sayılı Kanuna aşağıdaki geçici madde
eklenmiştir. “GEÇİCİ
MADDE 7 – Ekli listede yer alan kadrolar ihdas edilerek 190 sayılı Kanun
Hükmünde Kararnamenin eki (I) sayılı cetvelin Kültür ve Turizm Bakanlığına
ait bölümüne eklenmiştir. 4848
sayılı Kültür ve Turizm Bakanlığı Teşkilât ve Görevleri Hakkında Kanunun
geçici 2 nci maddesi uyarınca kadrosu iptal edilenlerden
anılan Kanun uyarınca Bakanlık Müşavirliği kadrolarına bu Kanunun yayımı
tarihinden önce atanmış olanlar, bu madde ile ihdas edilmiş kadrolara
herhangi bir işleme gerek kalmaksızın atanmış sayılır. Bunlar dışında söz
konusu kadrolara atama yapılamaz. Bu kadroların herhangi bir sebeple
boşalması halinde kadrolar hiçbir işleme gerek kalmaksızın iptal edilmiş
sayılır.” MADDE 25 – 14/7/2004 tarihli ve 5224 sayılı Sinema Filmlerinin
Değerlendirilmesi ve Sınıflandırılması ile Desteklenmesi Hakkında Kanunun 8 inci
maddesinin altıncı fıkrasının birinci cümlesinden sonra gelmek üzere “Yapımın
gösterime girdiği yılı takip eden takvim yılı sonu itibarıyla, yapımdan elde
edilen toplam hasılattan, bu yapım için yapılan giderler düşüldükten sonra
kalan net tutardan, toplam proje giderlerine yapılan destek oranında ve bu
desteği geçmeyecek miktarda geri ödeme yapılır.
Yapımın gösterime girmemesi veya tarihinin tespit edilememesi halinde, en geç
desteğin yapıldığı yılı takip eden takvim yılı sonu itibarıyla gösterime girmiş
sayılır.” cümleleri eklenmiş, aynı fıkranın üçüncü cümlesinde yer alan
“yönetmeni üç yıl süreyle, yapımcısı ise bir daha,” ibaresi “yapımcısı üç yıl
süreyle” olarak değiştirilmiş ve sekizinci fıkrasının birinci cümlesinde yer
alan “yapım ve yapım sonrası destekler için toplam giderlerinin % 30’unu,
proje destekleri için” ibaresi madde metninden çıkartılmıştır. MADDE 26 – 5224 sayılı Kanunun 11 inci maddesine
aşağıdaki fıkra eklenmiştir. "Kültür
ve Turizm Bakanlığı, film yapım destekleri için yılı ödeneğinin % 50’sini geçmemek ve Maliye Bakanlığının uygun görüşünü almak
kaydıyla gelecek yıllara sari taahhüt ve sözleşmeler yapmaya
yetkilidir." MADDE 27 – 26/5/2005 tarihli ve 5355 sayılı Mahallî İdare
Birlikleri Kanununa aşağıdaki ek madde eklenmiştir. “Turizm
altyapı hizmet birlikleri EK
MADDE 1 – Kültür ve turizmi koruma ve gelişim bölgeleri ile turizm
merkezlerinde, alanın bütüncül bir anlayışla korunması, geliştirilmesi,
tanıtımı, kültür ve turizme ilişkin sosyal ve teknik altyapının gerçekleştirilmesi
ve işletilmesini sağlamak amacıyla alandaki bütün mahalli idarelerin katılımı
ile bir mahalli idare birliği kurulur. Bu amaçla kurulan mahalli idare
birliklerinin meclis üyelerinin üçte biri, alandaki Kültür ve Turizm
Bakanlığından turizm belgeli konaklama tesislerinin ve deniz turizmi
tesislerinin temsilcilerinin kendi aralarından, birlik tüzüğünde belirlenen
sayıda ve gizli oyla belediye meclis üyeliğine seçilme şartlarını taşımak
kaydıyla seçecekleri üyelerden oluşur. Seçim, birlik merkezinin bulunduğu yer
il özel idaresi encümenlerinin gözetiminde yapılır. Birliğin
görev ve yetki alanında bulunan konaklama tesisleri, üye mahalli idarelerin
ödediği aidatın üçte birinden az olmamak üzere konaklama tesislerinin yatak
sayıları, deniz turizmi tesislerinin ise bağlama kapasiteleri dikkate
alınarak birlik meclisince belirlenecek miktarda üyelik aidatı öder. Üye
olmayan diğer turizm tesisleri ve hizmetten yararlananlar, birlik meclisince
belirlenecek miktarda katılım payı veya ücreti öder.” MADDE 28 – 5355 sayılı Kanuna aşağıdaki geçici madde
eklenmiştir. “Turizm
altyapı hizmet birliklerinin kuruluşu GEÇİCİ
MADDE 3 – Bu Kanunun ek 1 inci maddesinde belirtilen turizm altyapı hizmet
birliklerinin kurulma işlemleri bölge veya merkezde yetkili valiler tarafından
bu Kanunun yürürlüğe girmesinden itibaren bir yıl içinde tamamlanır. Bölge
veya merkezin birden fazla il sınırını kapsaması halinde, bu konuda İçişleri
Bakanlığınca görevlendirilecek valilik, kuruluş işlemlerini yürütür. Bu
Kanunun yayımı tarihinden önce kurulmuş turizm altyapı hizmet birlikleri,
tüzüklerini en geç bir yıl içerisinde Kanuna uygun hale getirirler.” Yürürlükten
kaldırılan ve değiştirilen hükümler MADDE 29 – 14/9/1972 tarihli ve 1618 sayılı Seyahat Acentaları ve Seyahat Acentaları
Birliği Kanununun 2, 9, 11, 13, 14, 15, 16, 18, 22, 23, 25, 28 ve 31 inci
maddeleri ile 3 üncü maddesinin üçüncü fıkrası, 6 ncı
maddesinin son fıkrası ve 29 uncu maddesinin son cümlesi yürürlükten
kaldırılmıştır. 1618
sayılı Kanunun 3, 20 ve 34 üncü maddelerinde yer alan “Turizm ve Tanıtma Bakanlığınca” ibareleri “Bakanlıkça”; 6, 17 ve 19
uncu maddelerinde yer alan “Turizm ve Tanıtma Bakanlığına” ibareleri
“Bakanlığa”; 24 üncü maddesinde yer alan “Turizm ve Tanıtma Bakanlığı”
ibaresi “Bakanlık”; 26 ncı maddesinde yer alan
“Turizm ve Tanıtma Bakanlığında” ibaresi
“Bakanlıkta” ve 32 nci maddesinin ikinci fıkrasında
yer alan “Ankara” ibaresi “İstanbul” olarak değiştirilmiştir. Yürürlük MADDE 30 – Bu Kanunun; a)
7 nci maddesi yayımı tarihinden üç ay sonra, b)
Diğer maddeleri yayımı tarihinde, yürürlüğe
girer. Yürütme MADDE 31 – Bu Kanun hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür. 12/1/2007 LİSTE KURUMU : KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI TEŞKİLÂTI: MERKEZ İHDAS EDİLEN KADROLARIN SERBEST TUTULAN KADRO KADRO KADRO SINIFI UNVANI DERECESİ ADEDİ ADEDİ TOPLAM GİH BakanlıkMüşaviri 1 20 - 20 TOPLAM 20 20 |
||||||