— Dışişleri Bakanlığı ve Başbakan Yardımcılığına, Devlet Bakanı Beşir ATALAY’ın Vekâlet Etmesine Dair Tezkere

— Kültür ve Turizm Uzman ve Uzman Yardımcılığı Sınav, Atanma, Görev ve Sorumlulukları Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik

— Hayvancılığın Desteklenmesi Hakkında Bakanlar Kurulu Kararında Değişiklik Yapılmasına Dair Karara Ait Uygulama Tebliği (No: 2004/37)

— Anayasa Mahkemesinin E: 2003/12 (1072 Sayılı Kanun ile İlgili), K: 2004/69 Sayılı Kararı

Recep Tayyip ERDOĞAN

Başbakan          

Ahmet Necdet SEZER

CUMHURBAŞKANI

Sayfa Başı

Kültür ve Turizm Bakanlığından:

1 — Açık bulunan 1 inci derece kadrolu ve + 3600 ek göstergeli Bakanlık Müşavirliğine, Ali AĞBAL’ın atanması, 657 sayılı Kanunun değişik 59 ve 76 ncı maddeleri ile 2451 sayılı Kanunun 2 nci maddesi gereğince uygun görülmüştür.

Ahmet Necdet SEZER

CUMHURBAŞKANI

Kültür ve Turizm Bakanlığından:

1 — Açık bulunan 1 inci derece kadrolu ve + 3600 ek göstergeli Bakanlık Müşavirliğine, Hacı Kahraman EROL’un atanması, 657 sayılı Kanunun değişik 59 ve 76 ncı maddeleri ile 2451 sayılı Kanunun 2 nci maddesi gereğince uygun görülmüştür.

Ahmet Necdet SEZER

CUMHURBAŞKANI

Çevre ve Orman Bakanlığından:

1 — Açık bulunan 1 inci derece kadrolu + 3000 ek göstergeli Diyarbakır İl Çevre ve Orman Müdürlüğüne Murat HASPOLATLI’nın atanması, 657 sayılı Kanunun 68/B, 71 ve 76 ncı maddeleri ile 2451 sayılı Kanunun 2 nci maddesi gereğince uygun görülmüştür.

Ahmet Necdet SEZER

CUMHURBAŞKANI

Sayfa Başı

İçişleri Bakanlığından:

1 — Giresun İli Tirebolu İlçesi Merkez Bucağına bağlı Oyraca Köyünün, aynı ilin Doğankent İlçesi Merkez Bucağına bağlanması; 5442 sayılı İl İdaresi Kanunu’nun 2 nci maddesinin (B) ve (D) fıkralarına göre uygun görülmüştür.

Ahmet Necdet SEZER

CUMHURBAŞKANI

İçişleri Bakanlığından:

1 — Diyarbakır İli Lice İlçesi Merkez Bucağına bağlı Ecemiş Köyü ile Bingöl İli Genç İlçesi Yayla Bucak Merkezi arasında kalan iki il arası sınırın, özel krokisinde de gösterildiği üzere,

“1723 rakımlı Kapantaşı Tepesinden başlayarak, buradan güneydoğuda bulunan Sırt (Hılaçin) Tepesine çekilen düz hat, buradan güneydoğuda bulunan Kuru Tepeye çekilen düz hat, buradan güneydoğuda bulunan 1376 rakımlı Beylan Tepesine çekilen düz hat, buradan güneydoğuda bulunan Gor (Kabristan) Tepesine çekilen düz hat, buradan da güneydoğudaki Kıllıtopan Yaylasının güneyinde bulunan ve mahallen Kıllıtapan Tepesi denilen rakımsız ve isimsiz tepede son bulan düz hat” olarak belirlenmesi,

Ahmet Necdet SEZER

CUMHURBAŞKANI

İçişleri Bakanlığından:

1 — Karaman İli Merkez İlçesi Yeşildere Bucağına bağlı Taşkale Belediyesi ile Mersin İli Silifke İlçesi Kırobası Bucağına bağlı Sarıaydın ve Ayaştürkmenli Köyleri ile aynı ilçenin Merkez Bucağına bağlı Narlıkuyu Belediyesi (Boynuinceli) arasında kalan iki il arası sınırın, özel krokisinde de gösterildiği üzere,

“1883 rakımlı isimsiz tepeden başlayarak buradan kuzeydoğuda bulunan 2043 rakımlı tepeye çekilen düz hat, buradan 2043 rakımlı tepeden güneydeki 1981 rakımlı İbrahim Çobanı Tepesine çekilen düz hat ile doğuda bulunan Gıcagediği Tepesinden batıda bulunan 1891 rakımlı isimsiz tepeye çekilen hattın kesiştiği ve beton kazıkla sabitleştirilen noktaya çekilen düz hat, buradan doğudaki Gıcagediğinde son bulan hat” olarak belirlenmesi,

Ahmet Necdet SEZER

CUMHURBAŞKANI

Sayfa Başı

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından:

MADDE 1 — 16/6/2004 tarihli ve 25494 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Ağır ve Tehlikeli İşler Yönetmeliğinin 4 üncü maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Madde 4 — 16 yaşını doldurmamış genç işçilerin ağır ve tehlikeli işlerde çalıştırılması yasaktır.

EK-1 deki çizelgede karşısında (Gİ) harfleri bulunan işlerde genç işçi çalıştırılması halinde, 6/4/2004 tarihli ve 25425 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Çocuk ve Genç İşçilerin Çalıştırılma Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik hükümleri göz önünde bulundurulur."

MADDE 2 — Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

MADDE 3 — Bu Yönetmelik hükümlerini Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı yürütür.

—— • ——

Kültür ve Turizm Bakanlığından:

MADDE 1 — 8/5/2004 tarihli ve 25456 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Kültür ve Turizm Uzman ve Uzman Yardımcılığı Sınav, Atanma, Görev ve Sorumlulukları Hakkında Yönetmeliğin 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

MADDE 2 — Aynı Yönetmeliğin 6 ncı maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Madde 6 — Uzman Yardımcılığı yarışma sınavları kadro ve ihtiyaç durumuna göre, 18/3/2002 tarihli ve 2002/3975 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Kamu Görevlerine İlk Defa Atanacaklar İçin Yapılacak Sınavlar Hakkında Genel Yönetmelik hükümleri çerçevesinde Öğrenci Seçme ve Yerleştirme Merkezi tarafından yapılan Kamu Personeli Seçme Sınavı (KPSS) sonuçlarına göre sınav ilanında belirtilen asgari taban puan esas alınarak, atama izni alınmış kadro kontenjanının yirmi katından fazla olmamak üzere Bakanlıkça belirlenen sayıda aday arasından;

MADDE 3 — Aynı Yönetmeliğin 8 inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Madde 8 — Atama yapılacak kadroların; Bakanlıkça belirlenen derece ve sayıları, öğrenim dalları ve kontenjanları, KPSS puan türleri, asgari taban puan ve puan sıralamasına göre kaç adayın çağırılacağı, yarışma sınavına katılacaklarda aranan genel ve özel şartlar, başvuru tarihi, yeri, şekli ve istenecek belgeler, yarışma sınavının; yeri, şekli, tarihi, sınav konuları ile ağırlık puanları ve diğer hususlar son başvuru tarihinden en az on gün önce Resmi Gazete’de ve Türkiye genelinde yayımlanan tirajı en yüksek iki gazetede ilan verilmek suretiyle duyurulur.

MADDE 4 — Aynı Yönetmeliğin 9 uncu maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

MADDE 5 — Aynı Yönetmeliğin 13 üncü maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Madde 13 — Sınav Kurulu; Müsteşar veya Müsteşar Yardımcılarından birinin başkanlığında, Kurum Personeli arasından belirlenecek, başkan dahil yedi üyeden oluşur. Bunlar arasından üç kişi daha sınav kurulu yedek üyesi olarak belirlenir. İhtiyaç duyulması halinde üniversite öğretim üyeleri arasından en fazla iki kişi sınav kurulu asil üyesi olarak görevlendirilebilir.

MADDE 6 — Aynı Yönetmeliğin 16 ncı maddesinin üçüncü ve dördüncü fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Yazılı sınav konularının ağırlık puanları sınav ilanında belirtilir."

MADDE 7 — Aynı Yönetmeliğin 21 inci maddesine aşağıdaki fıkralar eklenmiştir.

MADDE 8 — Aynı Yönetmeliğin 22 nci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Madde 22 — Yarışma Sınavı Başarı notu;

Sınav Kurulu, öğrenim dalları itibariyle Yarışma Sınavı başarı listesini ve uzman yardımcısı aday listesini sözlü sınavın bittiği tarihi takip eden 5 iş günü içinde Bakanlık Makamına teslim eder. Onaylanan liste, Merkez binada asılmak ve Bakanlık internet sitesinde yayınlanmak suretiyle duyurulur. Yarışma sınavını kazanan uzman yardımcısı adaylara ayrıca yazılı tebligat yapılır.

Yarışma sınavında öğrenim dalları itibariyle alınacak uzman yardımcısı sayısı kadar adayın başarılı olamaması halinde, kadro ve ihtiyaç durumuna göre öğrenim dalları arasındaki sayısal belirleme ve değişiklik yapma yetkisi Bakanlığa aittir."

MADDE 9 — Aynı Yönetmeliğin 16, 17 ve 34 üncü maddelerinde yer alan "alan bilgisi" ibareleri "mesleki bilgi" olarak değiştirilmiştir.

MADDE 10 — Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

MADDE 11— Bu Yönetmelik hükümlerini Kültür ve Turizm Bakanı yürütür.

—— • ——

Çevre ve Orman Bakanlığından:

Madde 1 — Bu Yönetmeliğin amacı, Çevre ve Ormancılık Şûrasının oluşumu, çalışma usul ve esasları ile işleyişini düzenlemektir.

Madde 2 — Bu Yönetmelik, Şûranın oluşumu, görevleri, gündemi, komisyonları ile toplantılarına ilişkin hükümleri kapsar.

Madde 3 — Bu Yönetmelik, 1/5/2003 tarihli ve 4856 sayılı Çevre ve Orman Bakanlığı Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanunun 29 uncu maddesi gereğince hazırlanmıştır.

Tanımlar

Madde 4 — Bu Yönetmelikte geçen;

Şûranın Hedefleri

Madde 5 — Şûranın hedefleri şunlardır;

d) Çevrenin, ormanların, yaban hayatı ve biyolojik çeşitliliğin korunması, iyileştirilmesi, geliştirilmesi, erozyonun ve çevre kirliliğinin önlenmesi amacıyla bilimsel ve teknolojik araştırma ve geliştirme çalışmalarının desteklenmesi ve kurumsallaştırılmasına yönelik önerilerde bulunmak, bu konularda alınacak önlemleri belirlemek,

f) Ülkede çevresel kirlenmenin mevcut olduğu ya da olması muhtemel yerlerle ilgili sorunların giderilmesine ilişkin önerilerde bulunmak,

h) Çevre ve ormancılıkla ilgili mevzuatın geliştirilmesine ilişkin önerilerde bulunmak,

Şûranın Oluşumu

Madde 6 — Şûra istişari bir organdır. Dört yılda bir toplanır. Bakan tarafından gerekli gördüğü hallerde daha erken de toplanabilir.

Madde 7 — Şûra üyeleri; Bakanlık faaliyetleri ile ilgili bakanlıklar ve kamu kurum ve kuruluşlarının üst düzey temsilcileri, üniversiteler, meslek kuruluşları ve sivil toplum kuruluş temsilcileri, çevre ve ormancılık alanlarında çalışmaları ile tanınmış uzman ve yöneticiler, Bakanlık merkez ve taşra teşkilatı ile bağlı kuruluşlardan Şûra gündemine göre belirlenecek yönetici ve ilgili personelden oluşur.

Madde 8 — Şûra yürütme kurulu, Bakanın görevlendireceği iki müsteşar yardımcısı, Araştırma Planlama ve Koordinasyon Kurulu Başkanı, İdari ve Mali İşler Dairesi Başkanı ile Eğitim ve Yayın Dairesi Başkanından oluşur.

Şûra Yürütme Kurulunun Görevleri

Madde 9 — Şûra yürütme kurulunun görevleri;

b) Şûra çalışmalarına esas teşkil edecek konuları belirlemek,

Şûra Sekreteryası

Madde 10 — Şûra sekreteryası; Bakan tarafından Bakanlık personeli arasından görevlendirilen, yeterli sayıda personelden oluşur.

Şûra Sekreteryasının Görevleri

Madde 11 — Şûra Sekreteryasının görevleri;

f) Şûra kararlarını, Şûra üyelerine ve ilgili yerlere göndermek,

Çalışma Gruplarının Oluşturulması

Madde 12 — Şûra gündemindeki konularla ilgili çalışma belgesini hazırlamak üzere Şûra yürütme kurulu tarafından her gündem konusu için bir çalışma grubu oluşturulur.

Çalışma Gruplarının Çalışma Esasları

Madde 13 — Çalışma grupları;

Şûra Çalışma Usul ve Esasları

Madde 14 —

2) Kendi konuları ile ilgili çalışmalar yaparak rapor hazırlar. Hazırlanan rapor başkan, başkan yardımcısı ve raportörler tarafından imzalanır ve Şûra başkanlık divanına sunulur,

d) Oturumlarda görüşülen konulara ilişkin olarak en az üç üye tarafından imzalanmak suretiyle önerge verilebilir. Verilen her önerge ayrı ayrı divan başkanlığınca okutulur ve Şûra üyelerinin oyuna sunulur. Oylama sonucunda kabul edilen önergeler kararlara dahil edilir,

e) Oturumlarda görüşülecek komisyon raporları başkanlık divanınca okutulur ve söz verilen üyelerin tümünün görüşünü belirtmesinin ardından başkanlık divanınca birisi leyhte, diğeri ise aleyhte olmak üzere iki üyeye daha söz verilerek komisyon raporu üzerindeki görüşmeler tamamlanır ve oylama yapılır. Komisyon raporlarına ilişkin olarak yapılan oylamada her üye kabul veya red şeklinde oy kullanır, çekimser oy kullanılmaz. Komisyon raporları oylama sonucuna göre kabul ya da reddedilerek Şûra kararına dönüştürülür. Şûra, katılan üyelerin oy çokluğu ile karar alır. Oyların eşitliği halinde Şûra başkanının oyu iki oy sayılır.

Şûra Sonuç Bildirgesi

Madde 15 — Şûra çalışmalarının tamamlanmasının ardından çalışmaları değerlendiren bir sonuç bildirgesi hazırlanır ve Bakan tarafından kamuoyuna açıklanır. Kararlardan hangilerinin yürürlüğe gireceği Bakan Onayı ile kesinleşir. Bakanlığı doğrudan ilgilendiren Şûra kararları önem ve önceliğine göre uygulama programlarına konulur. Diğer bakanlıklar ile ilgili hususların uygulama programlarına alınması için, ilgili bakanlıklara önerilerde bulunulur.

Tebliğler

Madde 16 — Şûra çalışmalarında değerlendirilmek üzere sekreteryaya gönderilen bilimsel tebliğler, başkanlık divanınca uygun görülen oturumlarda Şûra üyelerine sunulur ve üzerinde tartışma yapılabilir.

Şûra Kararlarının Yayımlanması

Madde 17 — Şûra kararları, Şûra toplantılarının bitimini takip eden üç ay içinde Bakanlık tarafından yayımlanır ve ilgili kişi ve kuruluşlara gönderilir.

Yürürlükten Kaldırılan Hükümler

Madde 18 — Bu Yönetmelik ile 14/11/1992 tarihli ve 21405 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Ormancılık Şûrası Yönetmeliği ve 4/7/2001 tarihli ve 24452 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Çevre Şûrası Yönetmeliği yürürlükten kaldırılmıştır.

Madde 19 — Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 20 — Bu Yönetmelik hükümlerini Çevre ve Orman Bakanı yürütür.

Sayfa Başı

MADDE 1 — 22/5/2004 tarihinde 25469 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 2004/21 sayılı Uygulama Tebliğinin hukuki dayanak başlıklı 3 üncü maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Madde 3 — Bu Tebliğ, 23/3/2000 tarih ve 2000/467 sayılı Bakanlar Kurulu Kararında değişiklik yapan 2004/7863 sayılı Bakanlar Kurulu Kararına istinaden hazırlanmıştır."

MADDE 2 — Aynı Tebliğin 6 ncı maddesinin (d) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"d - Teşvik primi, karkasın tartılması sonucu bu kilograma isabet eden miktara ödenir.

MADDE 3 — Aynı Tebliğin 6 ncı maddesine (j) bendi eklenmiştir.

MADDE 4 — Aynı Tebliğin 7 nci maddesine (c) bendi eklenmiştir.

MADDE 5 — Bu Tebliğ 30/9/2004 tarihinden geçerli olmak üzere yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

MADDE 6 — Bu Tebliğ hükümlerini Tarım ve Köyişleri Bakanı ile Hâzine Müsteşarlığı’nın bağlı olduğu Devlet Bakanı birlikte yürütür.

Madde 1 — Bu Tebliğ; 26/9/2002 tarihli ve 24888 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Alkol ve Alkollü İçki Tesislerinin Haiz Olmaları Gereken Teknik Şartlar, Kurulmaları, İşletilmeleri ve Denetlenmelerine İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik (Üretim Yönetmeliği) ve 6/6/2003 tarihli ve 25130 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Alkol ve Alkollü İçkilerin İç ve Dış Ticaretine İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik (Ticaret Yönetmeliği) hükümlerine dayanılarak, şarap üretimi ve piyasaya arzına ilişkin özel durumları ve uygulamaya ilişkin hususları düzenlemek amacıyla hazırlanmıştır.

Madde 2 — Şarap sektörüne yeni girecek firmalar için;

"Ham şarap üretimi ve depolaması" ile "şarap depolaması ve dolumu" proses aşamalarının birden fazla gerçek veya tüzel kişiye ait olması durumunda, "Tesis Kurma İzni" ve "Üretim İzni", ilgili mevzuatta bulunan piyasa güvenliği ve gıda güvenliği mükellefiyetleri bakımından, tarafların kendi aralarındaki sorumluluklarını tanımlayan bir aktin taraflar arasında imzalanmış olması koşulu ile verilir. Bu izinler, piyasaya arz aşamasını üstlenen gerçek veya tüzel kişinin adına düzenlenir ve akte bağlı diğer firma veya firmaların (akdi üretici) ticaret unvanları belge üzerinde belirtilir.

Madde 3 — Üretim Yönetmeliği'nin yayımlandığı tarihte şarap sektöründe faaliyette bulunan ve sadece "ham şarap üretimi ve depolaması" yapan firmalar ile üretim izni güncellemesi sürecinde Kurumca "Sınırlı Üretim İzni" verilen firmaların en geç 31/12/2004 tarihine kadar, bu Tebliğin 2 nci maddesinde tanımlandığı şekilde adına "Üretim İzni" düzenlenmiş ya da düzenlenebilecek bir firma veya daha önceden üretim izni verilen firma ile ortaklık veya anlaşma ihdas ederek akdi üretici olmak veya üretim izni alacak şekilde tesisini tamamlamak suretiyle Kurum mevzuatına uyum sağlamaları zorunludur. 1/1/2005 tarihinden itibaren sınırlı üretim izinleri iptal edilmiş sayılır.

Madde 4 — Üretim izni sahibi firmaların, bu Tebliğin 2 nci ve 3 üncü maddeleri çerçevesinde kapasite artırımına gitmeleri halinde, konu proje tadilat izni kapsamında değerlendirilir.

Madde 5 — Bu Tebliğin 2 nci ve 3 üncü maddeleri çerçevesinde akdi üretici olan firmalar, her yıl kampanyaya girmeden önce ve kampanya bitiminde Kuruma, yıllık satış, kampanyaya devreden stok ve kampanyadaki üzüm alım ve şarap üretim miktarları ile ilgili bildirimde bulunmak zorundadır.

Madde 6 — Ürün ıslahı amacıyla, şarap üretim izni sahibi firmalar arasında, Kurumdan yazılı izin almak ve ürün ıslahının gerektirdiği miktarı geçmemek kaydı ile, ham şarap alım satımı yapılabilir.

Madde 7 — Akdi üreticiler ve şarap üretim izni sahibi firmalar, üzüm cibresi, üzüm şırası, şarap tortusu ve piyasaya arz edilecek şarap üretiminde ıslah edilerek kullanılması mümkün görülmeyen ham şarap gibi üretim prosesinin yan ürünlerinin ve atıklarının satışını yapabilirler. Bu satışlara ilişkin her türlü kaydın, girdi/çıktı dengesinin kurulmasına imkan verecek şekilde eksiksiz olarak tutulması ve Kurum denetimlerinde ibraz edilmesi gerekir.

Madde 8 — Şarap üretim izni sahibi firmalar tarafından başka firmalar adına yapılacak şarap üretimi, şarabın özel günlerde kullanılmak üzere sınırlı miktarda hazırlanması veya açık içki satışı yapılan yerlerde tüketime sunulmak şartıyla o yerin ticaret unvanını taşıyacak şekilde hazırlanması hallerinde mümkündür. Bu durumda, şarap etiketi üzerinde üretim izni sahibi firmanın ticaret unvanının bulunması zorunludur.

Madde 9 — Ticaret Yönetmeliği uyarınca aylık satış raporlarının düzenlenmesi ve satış belgesi hizmet bedellerinin ödenmesi dağıtım yetki belgesi sahibi üretici firma yükümlülüğündedir. Firma aylık satış raporunda, kendi ürünlerinin yanı sıra, bu Tebliğin 8 inci maddesi uyarınca yapılan satış miktarını ve adına üretim yapılan firmanın ticaret unvanını da bildirmek zorundadır.

Madde 10 — Ürettiği şarabın tümünü üretim mahallinde açık olarak doğrudan tüketiciye arz eden gerçek ve tüzel kişilere "Üretim İzni" verilirken, aynı zamanda açık içki satışına ilişkin mevzuat uyarınca gerekli izinlerin alınmış olması koşulu aranır.

Madde 11 — Şarap kökenli alkollü içkilerin hazırlanmasında ihtiyaç duyulabilecek üzüm distilatı, Kurumdan yazılı izin almak ve ürün imalatının gerektirdiği miktarda olmak koşulu ile, "Rakı", "Kanyak" ve "Brendi" kategorilerinde Kurum'dan üretim izni almış olan firmalardan temin edilebilir.

Madde 12 — Bu Tebliğ hükümlerinin ihlali halinde, Kurum tarafından, Üretim ve Ticaret Yönetmelikleri ile düzenlenen idari yaptırımlar uygulanacağı gibi; ayrıca ilgililer hakkında 4250 ve 4733 sayılı Kanunlar ve diğer ilgili mevzuat hükümleri uyarınca işlem yapılır.

Madde 13 — Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 14 — Bu Tebliğ hükümlerini Tütün, Tütün Mamulleri ve Alkollü İçkiler Piyasası Düzenleme Kurumu Başkanı yürütür.

Tütün, Tütün Mamulleri ve Alkollü İçkiler Piyasası Düzenleme Kurumundan:

Madde 1 — Bu Tebliğ, 4733 sayılı Tütün, Tütün Mamulleri, Tuz ve Alkol İşletmeleri Genel Müdürlüğünün Yeniden Yapılandırılması ile Tütün ve Tütün Mamullerinin Üretimine, İç ve Dış Alım ve Satımına, 4046 sayılı Kanunda ve 233 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ve 4250 sayılı İspirto ve İspirtolu İçkiler İnhisarı Kanunu ile bu Kanunlara dayanılarak çıkarılan ve 31/12/2002 tarihli, 24980 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren "Tütün Mamulleri, Alkol ve Alkollü İçkilerin Toptan ve Perakende Satışı ile Satış Belgelerine İlişkin Yönetmelik" hükümlerine dayanılarak hazırlanmıştır.

Madde 2 — Her türlü tütün mamulü ve alkollü içkinin perakende satışının bu Tebliğin 1 inci maddesinde belirtilen Yönetmelik çerçevesinde Kurumdan satış belgesi almış olanlar tarafından, satış belgelerinde yazılı işyerlerinde doğrudan tüketicilere yapılması gerekmektedir.

Madde 3 — Bu Tebliğin 2 nci maddesinin ikinci fıkrasında belirtilen şekilde tütün mamulü ve alkollü içki satışı yapmakta olanlar, bu Tebliğin yayımından itibaren 30 gün içerisinde, bu tür satışlarını sona erdirecek düzenlemeleri yaparak mevcut uygulamalarına son vermek zorundadırlar.

Madde 4 — Bu Tebliğ hükümlerine uymayanlara, ilgili mevzuat uyarınca adli ve idari yaptırımlar uygulanır.

Madde 5 — Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 6 — Bu Tebliğ hükümlerini Tütün, Tütün Mamulleri ve Alkollü İçkiler Piyasası Düzenleme Kurumu Başkanı yürütür.

Sayfa Başı

Kartal 3. Sulh Ceza Mahkemesi            Esas:2003/12

İTİRAZIN KONUSU : 13.12.1968 günlü, 1072 sayılı Rulet, Tilt, Langırt ve Benzeri Oyun Alet ve Makineleri Hakkında Kanun’un 2. maddesinin üçüncü fıkrasının, Anayasa’nın 2. ve 10. maddelerine aykırılığı savıyla iptali istemidir.

II- İTİRAZIN GEREKÇESİ

1- Kartal 3. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 10.7.2002 günlü, 2002/699 Esas sayılı başvuru kararının gerekçe bölümü şöyledir:

“Kartal Cumhuriyet Başsavcılığının 24.5.2002 tarih ve 2002/14585 hz.2002/4744 esas 2002/1735 iddianame sayılı iddianamesiyle; sanık Özbir Günaydın hakkında, çalıştırdığı yerde langırt tabir edilen oyun oynattığı iddiasıyla, eylemine uyan 1072 sayılı Yasanın 2. maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.

Sanığa yüklenen suç ve bu suçun yasal unsurları, 1072 sayılı Rulet, Tilt, Langırt ve benzeri oyun alet ve makinaları hakkındaki Kanunun 1. maddesinde düzenlenmiştir. Yasanın 2. maddesinin 1. fıkrası ceza yaptırımını düzenlemiştir. 1 yıldan aşağı olmamak üzere hapis ve 1.000 liradan 5.000 liraya kadar ağır para cezası.

Bu hüküm, Anayasanın, “hukuk devleti” ilkesini düzenleyen 2. maddesi ile, “eşitlik” ilkesini düzenleyen 10. maddesine aykırıdır. Bu nedenle Anayasanın 152. maddesi yoluyla iptali talep edilmektedir.

Cezaların ertelenmesi (tecili) kurumu 16.7.1965 tarihinde yürürlüğe giren 647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkındaki Kanunun 6. maddesinde düzenlenmiştir. Buna göre, işlediği bir suçtan dolayı ağır veya hafif para veya bir yıla kadar ağır hapis veya iki yıla kadar hapis veya hafif hapis cezalarından biriyle mahkum olan kimsenin bu cezası, maddedeki diğer koşulların da varlığı halinde ertelenebilir. Maddede, suçlar bakımından bir ayrım gözetilmemiştir.

Hukuk devleti kavramı, herşeyin yasalarla düzenlenmesi gerektiğini içermesinin yanında; yasaların da, genel, adil, objektif, eşit koşullardaki kişilere aynı kuralın uygulanmasını gerektirecek içerikte olmasını da içerir. İptali istenen hükmün hukuk devleti ilkesine uymadığı açıktır. Aynı gerekçe ve sonuç, iptali istenen hükmün, Anayasanın 10. maddesindeki eşitlik ilkesine aykırılık bakımından da geçerlidir.

Açıklanan bu gerekçelerle 1072 sayılı Yasanın 2. maddesinin üçüncü fıkrasındaki hükmün, Anayasanın 2. ve 10. maddelerine aykırı olduğu kanaatine varan mahkememiz, hükmün iptalini, Anayasanın 152. maddesi uyarınca Yüksek Mahkemenizden talep etmektedir.”

Yine yasalarımıza göre kamu vicdanını dava konusu suçtan daha fazla rahatsız eden suçların cezasının dahi tecili mümkündür. Örneğin 10 milyonlarca dolar yolsuzluğa konu görevi kötüye kullanma suçu (Türk Ceza Kanunu’nun 240. maddesi), hayati tehlike geçirecek şekilde yaralama suçu (Türk Ceza Kanununun 456/2. maddesi), hırsızlık suçları, görevi ihmal suçları ve hatta dolandırıcılık suçlarının cezaları dahi tecil edilebilirken talihe bağlı makina bulundurmaktan yargılanan sanığın cezasının 1072 Sayılı Yasa’nın 2. maddesinde yer alan hüküm nedeniyle cezasının ertelenememesi Anayasamızda ifadesini bulan Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin hukuk devleti olduğuna dair ilkesine açıkça aykırıdır, çünkü Anayasamızın 2. maddesinde, Cumhuriyetin nitelikleri arasında sayılan hukuk devleti., insan haklarına dayanan, hak ve özgürlükleri koruyup güçlendiren, eylem ve işlemleri hukuka uygun olan, her alanda adaletli bir hukuk düzeni kurup, bunu geliştirerek sürdüren, Anayasa’ya aykırı tutum ve durumlardan kaçınan, hukuku tüm devlet organlarına egemen kılan, Anayasa ve hukukun üstün kurallarıyla kendini bağlı sayan yargı denetimine açık, yasaların üstünde yasakoyucunun bozamayacağı temel hukuk İlkeleri ve Anayasa’nın bulunduğu bilincinde olan devlettir. Bu nedenle 1072 Sayılı Yasa’nın 2. maddesinin son fıkrası olan “bu suçlardan mahkum olanların cezaları tecil edilmez” hükmü Anayasa’nın 2. maddesine aykırı olduğu, bu nedenle iptali gerektiği hakimliğimizce saptanmıştır.

3- Dava dosyası içindeki tüm belgelerin onanmış suretlerinin
kararla birlikte Anayasa Mahkemesi’ne gönderilmesine,

III- YASA METİNLERİ

A- İtiraz Konusu Yasa Kuralı

“MADDE 2- Bu kanuna aykırı hareket edenler bir yıldan aşağı olmamak üzere hapis ve 1.000 liradan 5.000 liraya kadar ağır para cezasına mahkûm edilirler. Tekerrürü halinde cezalar bir misli artırılır.

Bu suçlardan mahkûm olanların cezaları tecil edilmez.”

B- İlgili Yasa Kuralları

“MADDE 6 - (Değişik: 1712 - 3.5.1973) (Değişik 1. ve 2. Fıkra: 3506 - 7.12.1988) Adliye mahkemelerince para cezasından başka bir ceza ile mahkûm olmayan kimse, işlediği bir suçtan dolayı ağır veya hafif para veya bir yıla kadar (bir yıl dahil) ağır hapis veya iki yıla kadar (iki yıl dahil) hapis veya hafif hapis cezalarından biriyle mahkûm olur ve geçmişteki hali ve suç işleme hususunda eğilimine göre cezanın ertelenmesi ileride suç işlemekten çekinmesine sebep olacağı hakkında mahkemece kanaat edinilirse, bu cezanın ertelenmesine hükmolunabilir. Bu halde ertelemenin sebebi hükümde yazılır.

Başvuru kararında itiraz konusu kuralın Anayasa’nın 2. ve 10. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüştür.

Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün 8. maddesi uyarınca Haşim KILIÇ, Samia AKBULUT, Yalçın ACARGÜN, Sacit ADALI, Fulya KANTARCIOĞLU, Aysel PEKİNER, Ertuğrul ERSOY, Tülay TUĞCU, Ahmet AKYALÇIN, Enis TUNGA ve Mehmet ERTEN’in katılımlarıyla 19.2.2003 günü yapılan ilk inceleme toplantısında, dosyada eksiklik bulunmadığından işin esasının incelenmesine oybirliğiyle karar verilmiştir.

13.12.1968 günlü, 1072 sayılı Rulet, Tilt, Langırt ve Benzeri Oyun Alet ve Makineleri Hakkında Kanun’un 2. maddesinin üçüncü fıkrasının iptali istemiyle yapılan itiraz başvurusuna ilişkin Esas: 2004/40 sayılı davanın, aralarındaki hukuki irtibat nedeniyle Esas: 2003/12 sayılı dava ile BİRLEŞTİRİLMESİNE, esasının kapatılmasına, esas incelemenin 2003/12 esas sayılı dosya üzerinden yürütülmesine, OYBİRLİĞİYLE karar verilmiştir.

Başvuru kararında, 16.7.1965 günlü, 647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanunun 6. maddesi ile işlediği bir suçtan dolayı ağır veya hafif para veya bir yıla kadar ağır hapis veya iki yıla kadar hapis veya hafif hapis cezalarından biriyle mahkum olan kimsenin bu cezasının maddedeki diğer koşulların da bulunması halinde ertelenebileceği, Yasada suçlar bakımından herhangi bir ayırım gözetilmediği, ancak sonradan yürürlüğe giren 1072 sayılı Yasada yer alan suçlar için cezaların ertelenmesi olanağının kaldırıldığı, cezanın niteliği ve süresi erteleme kapsamında kalsa bile, 1072 sayılı Yasaya aykırı davrananların cezalarının ertelenemeyeceği, Yasada düzenlenen suçlar ve sanıklar bakımından ayrıcalık yapıldığının açık olduğu, bu ayrıcalığı gerektiren, adil, hakkaniyete uygun objektif bir hukuksal neden bulunmadığı, Anayasanın 2. maddesinde düzenlenen hukuk devleti ilkesinin, yasaların adil, objektif, eşit koşullardaki kişilere aynı kuralların uygulanmasını gerektirdiği, açıklanan sebeplerle itiraz konusu yasa hükmünün hukuk devleti ilkesine aykırı olduğu, aynı gerekçenin Anayasa’nın 10. maddesindeki eşitlik ilkesi için de geçerli bulunduğu belirtilerek iptal edilmesi gerektiği ileri sürülmüştür.

Anayasa’nın 2. maddesinde, Cumhuriyetin nitelikleri arasında sayılan hukuk devleti, insan haklarına dayanan, hak ve özgürlükleri koruyup güçlendiren, eylem ve işlemleri hukuka uygun olan, her alanda adaletli bir hukuk düzeni kurup bunu geliştirerek sürdüren, kişilere hukuk güvenliği sağlayan, Anayasa’ya aykırı tutum ve durumlardan kaçınan, hukuku tüm devlet organlarına egemen kılan, Anayasa ve hukukun üstün kurallarıyla kendini bağlı sayan, yargı denetimine açık, yasaların üstünde yasakoyucunun bozamayacağı temel hukuk ilkeleri bulunduğunun bilincinde olan devlettir.

647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanun’un 6. maddesinde para cezasından başka bir cezaya çarptırılmamış olan kişilerin, maddede belirtilen sınırlar içinde kalmak koşuluyla bu cezalarının ertelenebileceği hükme bağlanmakta ve erteleme, mahkum olan kişinin ilerde suç işlemekten çekineceği yolunda kanaat vermesi koşuluna bağlı olarak, hâkimin takdirine bırakılmaktadır. Buna göre erteleme, mahkûm için bir hak değil, ancak pişmanlık duyguları ile bir daha suç işlemeyeceği kanaatini uyandıracak tutum ve davranışı ile hâkimden, cezasının ertelenmesini isteme olanağıdır. Ertelemenin hükümlü için yasal bir hak olmayıp, bir lütuf ve atıfet, toplum bakımından da yararlı bir uygulama olduğu kabul edilmektedir. Ancak, suçun ağırlığı genellikle toplumdaki olumsuz sonuçları ile yarattığı endişe ve huzursuzlukla orantılı bulunduğuna göre, suçu, cezayı ve ertelemeyi takdir ve tayin etmek yasama meclisinin yetkisindedir. Toplumda değişen koşulların gereği suçun, sınırlarının genişletilmesi ve cezalarının artırılıp erteleme dışı bırakılması da doğaldır. Bu nedenle, cezası erteleme dışı bırakılan suçlarla diğerlerinin doğurduğu sonuçların aynı olduğu kabul edilemeyeceği gibi, onlara verilen cezalarla korunmak istenen hukuki yararın da farklı olduğu açıktır. Bu durumda, getirilen kuralın adil olmadığı ileri sürülemeyeceğinden hukuk devleti ilkesine de aykırılığı, söz konusu değildir.

Anayasa’nın 10. maddesinde, “Herkes, dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasi düşünce, felsefi inanç, din, mezhep ve benzeri sebeplerle ayırım gözetilmeksizin kanun önünde eşittir. Hiçbir kişiye, aileye, zümreye veya sınıfa imtiyaz tanınamaz. Devlet organları ve idare makamları bütün işlemlerinde kanun önünde eşitlik ilkesine uygun olarak hareket etmek zorundadırlar.” denilmektedir. Bu yasak, birbirinin aynı durumunda olanlara ayrı kuralların uygulanmasını, ayrıcalıklı kişi ve toplulukların yaratılmasını engellemektedir. Aynı durumda olanlar için farklı düzenleme, eşitliğe aykırılık oluşturur. Anayasa’nın amaçladığı eşitlik, mutlak ve eylemli eşitlik değil hukuksal eşitliktir. Aynı hukuksal durumlar aynı, ayrı hukuksal durumlar ayrı kuralları bağlı tutulursa Anayasa’nın öngördüğü eşitlik çiğnenmiş olmaz. Başka bir anlatımla, kişisel nitelikleri ve durumları özdeş olanlar arasında, değişik uygulamalar yapılamaz.

Cezaların ertelenmesi ve kısa süreli hürriyeti bağlayıcı cezaların para cezasına veya aynen iade ve tazmine ya da fail lehine başka türde önlemlere dönüştürülmesi kurumu, çağdaş ceza hukukunun getirdiği insancıl yaptırımlardan biridir. Bu kurumun uygulanma koşulları, sınırları ve kapsamı, 647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanun’un 4. ve 6. maddelerinde belirlenmiştir.

Yasakoyucu, suçlar için değişik cezalar öngörürken bu suçlara verilecek cezalardan beklenen hukuksal yararı göz önünde bulundurmaktadır. Çeşitli suçları işleyenler aynı hukuksal durumda bulunmadıklarından bunlara aynı ceza verilemez. Bu bağlamda kimi suçlar için verilen cezaların da tecil edilememesi veya para cezasına çevrilememesi bu cezalara çarptırılanların aynı konumda bulunmamalarından kaynaklanmaktadır. Bu nedenle itiraz konusu düzenleme Anayasanın 10. maddesindeki eşitlik ilkesine de aykırı değildir.

13.12.1968 günlü, 1072 sayılı “Rulet, Tilt, Langırt ve Benzeri Oyun Alet ve Makinaları Hakkında Kanun”un 2. maddesinin üçüncü fıkrasının Anayasa’ya aykırı olmadığına ve itirazın REDDİNE, Cafer ŞAT ile Fazıl SAĞLAM’ın karşıoyları ve OYÇOKLUĞUYLA, 16.6.2004 gününde karar verildi.

I. İtiraz konusu kural 1072 sayılı Rulet, Tilt, Langırt ve Benzeri Oyun Alet ve Makineleri Hakkında Kanun’un 2. maddesinde öngörülen cezanın tecilini yasaklayan hükümle ilgilidir.

Adı geçen Yasanın 1. maddesinde, “ ... umuma mahsus veya umuma açık yerlerde her ne ad altında olursa olsun kazanç kasdiyle oynanmasa dahi rulet, tilt, langırt ve benzeri baht ve talihe bağlı veya maharet istiyen, otomatik, yarı otomatik el veya ayakla kullanılan oyun alet veya makinaları ile benzerlerini bulundurmak veya çalıştırmak veya yurda sokmak yahut imal etmek” yasaklanmakta, bu yasanın uygulanmasında “spor kulüpleri, gençlik teşekkülleri ve dernekler” umuma açık yer sayılmaktadır. Maddede tanımlanan eylemin Türk Ceza Kanunu’nun 567. maddesi anlamında kumar oynatma amacıyla yapılmış olması da şart değildir.

Yasanın 2. maddesi ise yukarda yazılı yasağa aykırı hareket edenlerin bir yıldan aşağı olmamak üzere hapis ve 1.000 liradan 5.000 liraya kadar ağır para cezasına mahkûm edilmesini, tekerrürü halinde cezaların bir misli artırılmasını (m.2, f. 1), ele geçirilen alet, makina ve bunların çalıştırılmasına yarayan tesisat ve paralar zapt ve müsadere edilmesini, bu gibi oyun oynanan yerlerin bir daha açılmamak üzere kapatılmasını (m.2, f. 2) öngörmektedir. Aynı maddenin itiraz konusu üçüncü fıkrası ise, bu suçlardan mahkûm olanların cezalarının, tecil edilemeyeceğini hükme bağlamaktadır. İtiraz yoluna başvuran mahkeme yalnızca bu kuralı Anayasa’ya aykırı bulmaktadır.

Çoğunluk kararında belirtildiği şekilde ertelemenin hükümlü için yasal bir hak olmadığı, erteleme yapılamayacak olan suçları belirlemenin ilke olarak yasakoyucunun takdir alanı içinde kaldığı doğrudur. Ancak, erteleme kurumunun varlığı ceza hukuku sisteminde asıl olup, cezalandırmada suçlunun ıslahı ve topluma kazandırılması ve cezanın şahsileştirilmesi amaçlarının zorunlu bir parçasıdır. Bu nedenle de belli suçların erteleme dışı bırakılması, istisnai nitelikte olup, erteleme olanağı bulunan suçlara oranla makul ve ölçülü bir nedene dayanması, hukuk devleti ilkesinin bir gereğidir. Aynı nedenle Anayasa Mahkemesi’nin önceki kararlarında belli suçların erteleme dışı bırakılmasını yasa koyucunun takdir alanı içinde görmesi, o davada denetlenen kuralla sınırlı olup, anılan sorunun her bir kuralın somut içeriği, kapsamı ve yer aldığı kurallar bütünü ve düzenlediği olgu göz önünde tutularak değerlendirilmesi zorunludur.

Bu açıdan bakıldığında, “rulet, tilt, langırt ve benzeri baht ve talihe bağlı veya maharet istiyen, otomatik, yarı otomatik el veya ayakla kullanılan oyun alet veya makinaları ile benzerlerini bulundurmak veya çalıştırmak veya yurda sokmak yahut imal etmek” suçuna yukarda anılan yaptırımların, erteleme olanağı tanınmaksızın bağlanması, yasanın çıktığı dönem bakımından gençliğin korunması yönünden zorunlu görülmüş olabilir; ancak günümüzde bu aletlerin gençler arasında aynı yoğun ilgiyi görmesi ve dolayısıyla aynı sosyal sorunları yaratması olası değildir. Gelişen bilgisayar teknolojinde çok daha cazip olanakların varlığı karşısında, itiraz konusu kuralın bağlı olduğu suçun tanımında yer alan aletlerinin artık antika değeri dışında toplumsal bir öneminin kalmadığı söylenebilir. Hukuk böyle bir gelişmeye gözlerini kapayamaz. Çünkü her hukuk kuralı, düzenlediği nesnel yaşam ilişkilerinin belli bir kesitini norm alanı olarak seçer ve metni aynı kalsa bile bu alandaki gelişmelerle birlikte yeni içerik ve anlamlar kazanır. Bu nedenle altmışlı yıllarda sosyal bir sorun oluşturması nedeniyle gençliği koruma amacıyla konulmuş bulunan bir ceza düzenlemesi, o dönem açısından anayasal bir sorun oluşturmasa bile, değişen koşullarda gerek hukuk devleti ve gerekse sınırladığı temel hak ve özgürlükler bakımından ölçüsüz bir düzenleme niteliği kazanabilir. Aksi takdirde örneğin altmışlı yıllarda Anayasa Mahkemesi’nin anayasaya aykırı bulmadığı erkek ve kadının zinasına ilişkin suçların, doksanlı yıllarda iptali mümkün olamazdı.

Açıklanan çerçevede itiraz konusu kuralın bağlı olduğu ceza normu, davada ihtilaf konusu olmasa bile erteleme yasağına ilişkin anayasal sorunun değerlendirilmesinde göz önünde tutulması gerekir. Çünkü burada her iki kural da anayasaya uygunluk denetimi bakımından birbirinden ayrılmaz bir bütünlük içindedir. Erteleme yasağının anayasaya uygun olup olmadığı, ancak bu yasağın bağlı olduğu ceza normu ile somut bir değerlendirilmeye konu olabilir. Bu açıdan iki nokta önem kazanmaktadır.

Ayrıca bilgisayarlarda ve bilgisayarların kullanıldığı umuma açık yerlerde (İnternet-Kafelerde) oynanabilecek oyunların içerik ve kullanım yönünden 1072 sayılı Yasa’nın yasakladıklarından çok daha cazip ve etkili olması, 1072 sayılı Yasa’nın koruma iddiasında olduğu değeri, bugün büsbütün anlamsız kılan bir gelişme olarak gözükmektedir. Buna bağlı olarak bilgisayarda oyun kullanımı yönünden 1072 sayılı Yasa’nın öngördüğü yaptırımların söz konusu olmaması, itiraz konusu kuraldaki ölçüsüzlüğü açıkça ortaya koyan bir başka göstergedir. Bu bağlamda belirtmek gerekir ki ölçülülük ilkesi, yalnızca temel hak ve özgürlüklerin sınırlanmasında uyulması gereken bir ilke olmayıp, hukuk devletini de somutlaştıran bir ilkedir. İtiraz konusu kural, açıklanan özellikleriyle hukuk devleti ilkesine aykırı düşmektedir.

II. Ancak itiraz konusu kural, temel hak ve özgürlüklerin sınırlandırılması açısından da anayasal sorun içermektedir. Anayasa’nın 38. maddesinde öngörülen suç ve cezalara ilişkin esaslar, Anayasa’nın 19. maddesinde güvence altına alınan “kişi özgürlüğü ve güvenliği”ni somutlaştıran kurallardır. Ayrıca itiraz konusu kuralın bağlı olduğu suç tanımında yer alan alanlarda özel girişim özgürlüğünün sınırlanmış olduğu da kuşkusuzdur. Bu nedenle Anayasa’nın 13. maddesinde öngörülen ölçülülük ve demokratik toplumun gereklerine uygunluk ilkeleri itiraz konusu kural bakımından da geçerlidir. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’ne koşut olarak çoğu zaman her iki ilkeyi de bir arada kullanmakta ve meşru bir nedene dayansa bile yasal sınırlamanın “demokratik bir toplumda zorunlu bir tedbir niteliği taşımasını” aramaktadır. Bu ilkeler bizim Anayasamızda temel hak ve özgürlüklere ilişkin genel bir koruma maddesi içinde yer aldığına göre, AİHM’nin bu yaklaşımının, temel hak ve özgürlükleri sınırlayıcı tüm yasal düzenlemelerde gözönünde tutulması, insan hakları kavramının evrensel niteliğine de uygun düşer. İtiraz konusu kural, yukarda açıklanan koşullar çerçevesinde demokratik bir toplumda zorunlu tedbirlerden sayılamaz. Bunun en açık kanıtı da Avrupa ülkelerinde benzer katılıkta ve ağırlıkta bir yasağın mevcut olmamasıdır. Bugünkü koşullar altında bunun Türkiye için farklı bir biçimde değerlendirilmesini haklı kılacak inandırıcı bir neden de mevcut değildir.

Yukarda anılan özellikler ve hukuksal nedenler gözetilerek itiraz konusu kuralın iptali gerekirken, anılan kuralı yasa koyucunun takdir alanı içinde sayan çoğunluk kararına katılmıyoruz.

Sayfa Başı