YÜRÜTME VE İDARE BÖLÜMÜ

— Devlet Bakanı Mehmet AYDIN’a, Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Abdüllatif  ŞENER’in Vekâlet Etmesine Dair Tezkere

— Ödeme Gücü Olmayan Vatandaşların Tedavi Giderlerinin Devlet Tarafından Karşılanması ve Yeşil Kart Uygulaması Hakkında Yönetmeliğin Bazı Maddelerinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik

— Kapıdan Satışlara İlişkin Uygulama Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik

— Telekomünikasyon Kurumu Telekomünikasyon Uzman Yardımcılığı ve Telekomünikasyon Uzmanlığı Sınav, Görev, Çalışma Usul ve Esasları Hakkındaki Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik

— Rekabet Kurulunun 00-30/332-187 Sayılı Kararı

— Rekabet Kurulunun 02-81/939-386 Sayılı Kararı

— Tunceli İli Sınırları İçerisinde Orman Yangınlarının Önlenmesi Amacıyla Alınması Gereken Tedbirler Hakkında Karar (No: 2003/2)

Görüşmelerde bulunmak üzere, 13 Haziran 2003 tarihinde Avusturya’ya gidecek olan Devlet Bakanı Mehmet Aydın’ın dönüşüne kadar; Devlet Bakanlığına, Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Abdüllatif  Şener’in vekâlet etmesini yüksek tasviplerine saygıyla arz ederim.

—————

Görüşmelerde bulunmak üzere, 13 Haziran 2003 tarihinde Avusturya’ya gidecek olan Devlet Bakanı Mehmet AYDIN’ın dönüşüne kadar; Devlet Bakanlığına, Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Abdüllatif ŞENER’in vekâlet etmesi uygundur.

Ahmet Necdet SEZER

CUMHURBAŞKANI

Sayfa Başı

—— • ——

Sayfa Başı

MADDE 1 — 27/12/1998 tarihli ve 23566 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Subay Sicil Yönetmeliğinin 18/8/2000 tarihli ve 24144 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Yönetmelikle değişik 91 inci maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı fıkraya aşağıdaki (d) bendi eklenmiş ve diğer bentler teselsül ettirilmiştir.

MADDE 2 —Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

MADDE 3 —Bu Yönetmelik hükümlerini Millî Savunma ve İçişleri Bakanları yürütür.

MADDE 1 — 28/12/1998 tarihli ve 23567 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Astsubay Sicil Yönetmeliğinin 18/8/2000 tarihli ve 24144 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Yönetmelikle değişik 60 ıncı maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, aynı fıkraya aşağıdaki (d) bendi eklenmiş ve diğer bentler teselsül ettirilmiştir.

MADDE 2 —Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

MADDE 3 —Bu Yönetmelik hükümlerini Millî Savunma ve İçişleri Bakanları yürütür.

MADDE 1 — 12/02/1998 tarihli ve 23256 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren İller Bankası Sicil Amirleri Yönetmeliğinin değişik eki (EK-1) nolu Sicil Amirleri listesinin A- MERKEZ TEŞKİLATI ve B- TAŞRA TEŞKİLATI’nda aşağıdaki değişiklikler yapılmıştır.

MADDE 2 — Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

MADDE 3 — Bu Yönetmelik hükümlerini İller Bankası Genel Müdürü yürütür.

MADDE 1 — 13/08/1992 tarihli ve 21314 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Ödeme Gücü Olmayan Vatandaşların Tedavi Giderlerinin Devlet Tarafından Karşılanması ve Yeşil Kart Uygulaması Hakkında Yönetmeliğin 9 uncu maddesine aşağıdaki fıkra eklenmiştir.

MADDE 2 — Aynı Yönetmeliğin 11 inci maddesinin son fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

MADDE 3 — Aynı Yönetmeliğin 13 üncü maddesinin birinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Yeşil Kart (EK III-3) 11.4 cm x 16.2 cm ebadında olup ön yüzünde kart sahibinin fotoğrafı, Türkiye Cumhuriyeti kimlik numarası, soyadı, adı, nüfus cüzdanı seri nosu, baba adı, doğum yeri ve doğum tarihi, adresi, organ bağışı, kan grubu, il, ilçe ve kişi kodu ile sevk zincirindeki sırayı takip etmeyen başvurularda Yeşil Kartın geçerli olmayacağına dair ibare, arka yüzünde EK:III-4 sevk zinciri içinde başvurulacak sağlık kuruluşları; sağlık ocağı, ilçe devlet hastanesi, il devlet hastanesi, düzenlendiği il, ilçe, düzenleme tarihi, imza ve mühür yapılacağı sütunlar yer alır."

MADDE 4 — Aynı Yönetmeliğin 14 üncü maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Madde 14 — Sağlık cüzdanı 11.4 cm x16.2 cm ebadında karton kapak dışında kendinden kopyalı 50 sayfadan oluşur. Sağlık cüzdanının ön kapağında EK:III-1 Yeşil Kart logosu ön kapak iç yüzünde EK:III-2 vize işlemlerinin yapıldığını gösterir bölümler yer alır.

Cüzdanın 1-50 nci sayfalarında; EK:III-5 sayfa no, Yeşil Kart sahibine sunulan sağlık hizmeti sırasında sağlık kurum veya kuruluşunun yetkili hekimi tarafından doldurulmak üzere muayenenin tarih ve protokol numarasını, hekimin adı, soyadı ve diploma numarasını, hastanın adı soyadı, sağlık kurumunun adı, tanı, yapılan tetkik ve tedavi, ilaç, protez ve diğer iyileştirme araçları, karar, imza ve mühür, ilaçları alanın adı soyadı ile yapılan tetkik, tedavi ve verilen bütün ilaç, protez ve diğer iyileştirme araçlarının okunaklı olarak yazılmasının gerektiğine dair ibare bulunur.

MADDE 5 — Aynı Yönetmeliğin, 15 inci maddesinin birinci, dördüncü ve beşinci fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve beşinci fıkradan sonra gelmek üzere iki fıkra eklenmiştir.

"Yeşil Kart sahipleri; Yeşil Kart verilmesine esas alınan ikamet yerlerinde, kendilerine verilen Yeşil Kart ve Sağlık Cüzdanında yazılı bulunan sağlık ocağı, ilçe devlet hastanesi ve il devlet hastanesine, bu sevk zincirindeki sıraya uygun olarak başvurabilirler. Sevk zincirinin işletilmesinde il ve ilçe idare kurullarınca Yeşil Kart verilmesi uygun görülen kimselerin Yeşil Kart ve Sağlık Cüzdanlarının sevk zincirine sağlık ocağından sonra gelmek üzere iklim ve ulaşım şartları dikkate alınarak en uygun olan ilçe ve il devlet hastaneleri yazılır."

"Acil hallerde, sevk zinciri dışında Devlete ait üniversiteler ile kamu kurum ve kuruluşlarına ait hastanelere başvurulabilir. Ancak, sağlık hizmeti bedellerinin Kanun’a ve bu Yönetmeliğe göre ödenebilmesi için, acil halin varlığının başvurulan sağlık kurum veya kuruluşunun yetkili hekimince kabul edilmesi ve durumun bu kuruluş tarafından başvuru tarihi dahil olmak kaydıyla en geç üç gün içinde en yakın Devlet Hastanesine bildirilmesi suretiyle konsültasyon için hekim çağrılması ve tedaviye burada devam edilmesinin konsültan hekimce uygun görülmüş olması gerekir."

MADDE 6 — Aynı Yönetmeliğin 16 ncı maddesinin dördüncü ve altıncı fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Yeşil Kart sahiplerine sunulan sağlık hizmetleri için düzenlenen faturalara, ilgilinin Yeşil Kartının her iki yüzünün ve Yeşil Kart Sağlık Cüzdanı’nın en son sağlık sorunu ile ilgili olarak sevk zinciri içinde yer alan bütün sağlık kuruluşlarının işlemlerini içeren sayfaları ve vize işlemlerinin yer aldığı sayfa veya sayfaların onaylı fotokopileri eklenir."

MADDE 7 — Aynı Yönetmeliğin 17 nci maddesine aşağıdaki fıkra eklenmiştir.

"Yeşil Kart sahibi acil haller sebebiyle sevk zinciri dışındaki bir sağlık tesisinde 15 inci maddeye göre yatarak tedavi görmüş ise fatura, 16 ncı maddeye uygun olarak hizmeti sunan sağlık tesisi tarafından düzenlenerek, hastanın nakledildiği Devlet Hastanesi Baştabipliğine gönderilir. Devlet Hastanesi Baştabipliğince, faturaların bu Yönetmelikte belirtilen usul ve esaslara uygun olarak düzenlenip düzenlenmediği incelendikten sonra, toplam tedavi ücreti verile emrine bağlanarak, ödeneğin bulunduğu defterdarlık muhasebe müdürlüğüne, saymanlık müdürlüğüne veya malmüdürlüğüne gönderilir ve sağlık hizmetini sunan sağlık tesisinin banka hesabına aktarılması sağlanır."

MADDE 8 — Aynı Yönetmeliğin 18 inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Madde 18 — 16 ve 17 nci maddelere uygun olarak tanzim edilen ve gerekli incelemeleri yapılan faturaların bedelleri, ödeneğin bulunduğu defterdarlık muhasebe müdürlüğü, saymanlık müdürlüğü veya malmüdürlüğü tarafından ödenir."

MADDE 9 — Aynı Yönetmeliğin 21 inci maddesinin birinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Yeşil Kart alındığı tarihten itibaren normal hallerde (ölüm, maddi durumda değişiklik vb haller dışında)bir yıl geçerlidir. Bir yılın sonunda vize edilmesi gerekmektedir. Bu nedenle Yeşil Kart sahipleri; her yıl vize işlem süresini de dikkate alarak EK-V’e uygun olarak düzenlenmiş olan Yeşil Kart Yoklama Belgesini doldurarak, Yeşil Kartlarını aldıkları valilik veya kaymakamlığa vermek zorundadırlar. Yoklama Belgesini alan valilik veya kaymakamlık bu süre içerisinde vize işlemlerini tamamlayıp Yeşil Kart ve Sağlık Cüzdanı’nın ön kapak arka yüzündeki vize işlemi bölümüne kaydeder. Bir yıl sonunda vize edilmeyen Yeşil Kartlar Valilik veya Kaymakamlıklarca nüfus kayıtlarına yazılan bilgilerin silinmesi için 4 ay içinde nüfus idarelerine bildirilir. Bu süre sonunda herhangi bir bildirimde bulunulmaması halinde, bilgiler nüfus idarelerince silinir."

MADDE 10 — Aynı Yönetmeliğin EK lll.1, EK llI.2, EK IV.1, EK IV.2, EK IV.3, EK IV.4, EK IV.5 numaralı ekleri, EK III.1, EK, III.2, EK III.3, EK III.4, EK III.5 olarak ekteki gibi yeniden düzenlenmiş ve mevcut EK V ve EK VI, EK IV ve EK V olarak teselsül ettirilmiştir.

Geçici Madde 1 — Kendinden kopyalı reçete olarak düzenlenecek olan Yeşil Kart ve Sağlık Cüzdanı’nın dağıtımı ve değiştirilmesi bu Yönetmeliğin Resmi Gazetede yayımından itibaren sekiz ay içinde tamamlanır. Bu süre içerisinde mevcut uygulamaya devam edilir.

MADDE 11 — Sayıştay’ın görüşü alınarak hazırlanan bu Yönetmelik, yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

MADDE 12 — Bu Yönetmelik hükümlerini Sağlık Bakanı yürütür.

—— • ——

Madde 1 — Bu Yönetmeliğin amacı; 441 sayılı Tarım ve Köyişleri Bakanlığının Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ve 3202 sayılı Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun uyarınca, tarım arazilerinin korunmasını ve amacına uygun bir şekilde kullanılmasını sağlamak ve bu alanların hangi zorunlu hallerde tarım dışı amaçlarla kullanılabileceğine dair usul ve esasları belirlemektir.

Madde 2 — Bu Yönetmelik, tarım arazilerinin korunması ve yerleşim birimlerinin kurulması, geliştirilmesi, askeri, sanayi, ulaştırma, eğitim, sağlık, turizm, depolar, antrepolar, haberleşme, sportif ve tarımsal tesisler ile diğer amaçlar için kullanılmasına ihtiyaç duyulan tarım arazilerinin, tarım dışı amaç ile kullanılmasına izin verilmesiyle ilgili hususları kapsar. 6831 sayılı Orman Kanunu ile orman sayılan yerler, 4086 sayılı Kanunla değişik 3573 sayılı Zeytinciliğin Islahı ve Yabanilerinin Aşılattırılması Hakkında Kanun ile belirlenen zeytinlikler, 4342 sayılı Mera Kanunu uygulama alanları ve 3083 sayılı Sulama Alanlarında Arazi Düzenlemesine Dair Tarım Reformu Kanunu uyarınca uygulama alanı veya bölgesi ilan edilen yerlerde bu yönetmelik hükümleri uygulanmaz.

Madde 3 — Bu Yönetmelikte geçen terimlerin tanımları aşağıda belirtilmiştir.

b) Bölge Müdürlüğü: Köy Hizmetleri Bölge Müdürlükleridir.

d) Tarım Arazileri: Toprak, topoğrafya ve diğer ekolojik özellikleri bitkisel, hayvansal ve su ürünleri üretimi için uygun olan ve halihazır bu amaçla kullanılan veya ekonomik olarak imar, ıslah ve ihya edilerek bitkisel, hayvansal ve su ürünleri üretimi için uygun hale dönüştürülebilen arazilerdir.

f) Arazi Kullanma Kabiliyeti Sınıflaması: Toprağı korumak ve özelliklerine uygun olarak planlı ve dengeli bir şekilde kullanılmasını sağlamak amacıyla I den VIII e kadar yapılan sınıflamadır.

g) Mutlak Tarım Arazisi: Bitkisel üretimde; toprağın fiziksel, kimyasal ve biyolojik özelliklerinin kombinasyonu yöre ortalamasında ürün alınabilmesi için sınırlayıcı olmayan, topoğrafik sınırlamaları yok veya çok az olan; ülkenin tarımsal üretiminde ülkesel, bölgesel veya yerel önemi nedeniyle tarımda kalması gereken, halihazır tarımsal üretimde kullanılan veya bu amaçla kullanıma elverişli arazilerdir.

i) Marjinal Tarım Arazisi: Mutlak tarım arazileri, özel ürün arazileri ve dikili tarım arazileri dışında kalan, toprak ve topoğrafik sınırlamaları nedeniyle üzerinde sadece geleneksel toprak işlemeli tarımın yapıldığı, yerel önemi olan ve kullanım kararlarının yerel ihtiyaçlara göre belirlendiği arazilerdir.

o) Arsa: Yerleşim alanları içinde veya dışında ilgili kuruluşlardan uygun görüş alınarak konut, sanayi, turizm ve benzeri amaçlarla yerleşim için imar planı yapılmış veya bu amaçla kullanılan planı bulunmayan kasaba, belde ve köy yoğun yerleşim alanları içinde kalan arazilerdir.

İKİNCİ BÖLÜM

Madde 4 — Bu Yönetmeliğin 2 nci maddesinde belirtilen kanunlar kapsamı dışında kalan alanlarda, her ölçekteki bölge planları, çevre düzeni planları, nazım imar planları, mevzii imar planları, uygulama imar planları ve bunların eki imar planları ile yerleşim alanlarındaki ilave imar planları için ihtiyaç duyulan arazinin tarım dışı amaçlı faaliyetlere tahsisi İl Müdürlüğünün iznine tabidir. Bölge planları, çevre düzeni planları ve nazım imar planları gibi küçük ölçekli planlar hazırlanmadan önce ilgili kuruluşlar, planlanacak alanların sınırlarını gösteren 1/25.000 veya daha büyük ölçekli haritalarla birlikte, İl Müdürlüğüne müracaat eder. İl Müdürlükleri hazırlayacakları tarımsal özellikleri gösterir raporla birlikte, müracaatları toprak etütleri yapılmak üzere, ilgili Bölge Müdürlüklerine gönderir. Bölge müdürlüklerince hazırlanan toprak etüt raporu ve haritaları tarım dışı faaliyetlerle ilgili izinlendirme için, İl Müdürlüğüne gönderilir. İl Müdürlüğü kararını gereği için ilgili kuruluşa, istatistik bilgi derlenmesi için Bakanlığa ve Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğüne bildirir.

Madde 5 — Arazinin tarım dışına çıkarılır nitelikte olup olmadığının değerlendirilmesinde, sınıf tespiti kullanım şekli ve tarımsal özellikler esas alınır. İzinlendirilmesi talep edilen arazi mutlak tarım arazisi ise bu yönetmeliğin 9, 10, 11 ve 13 üncü maddelerinde yer alan istisnalar hariç, İl Müdürlüklerince doğrudan reddedilir. Karar, gereği için ilgilisine, bilgi için hazırlanacak rapor ile birlikte Bakanlığa gönderilir. Diğer talepler, İl Müdürlüklerinin hazırlayacağı tarımsal etüt raporu ile birlikte, 7472 sayılı Ziraat Yüksek Mühendisliği Hakkında Kanun ve buna bağlı olarak yürürlüğe konulmuş bulunan Tüzüğün yetki verdiği teknik elemanlarca, "TE- Standart - 1" dahilinde toprak etütleri yapılmak üzere, ilgili Bölge Müdürlüklerine gönderilir. Bölge Müdürlüğünce en kısa sürede hazırlanan toprak etüt rapor ve haritaları, İl Müdürlüğüne gönderilir. İl Müdürlüğü izinlendirme kararını verir. Kararını gereği için ilgili kuruluşlara, istatistik bilgi derlenmesi için Bakanlığa ve Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğüne bildirir.

Madde 6 — Tarım dışı maksatla arazi kullanmak için yapılacak izin talepleri, arazinin doğal durumu ve mevcut kullanma şekli bozulmadan önce yapılır. Bozulan arazinin nitelikleri tespit edilemediği durumlarda ve dikili alanlarda kesme veya sökme yapılarak arazinin mevcut kullanma şekli bozulduktan sonra izin talebinde bulunulması halinde, tarımsal etüt ve toprak etüt raporu düzenlenmez, uygun görüş verilmez.

Ancak, arazinin doğal durumu her ne sebeple olursa olsun tahrip edilmesi halinde, arazinin bozulmayan kısmı veya benzer özellik gösteren bitişik konumdaki arazilerden yararlanılarak tarımsal etüt ve toprak etüt raporu düzenlenir, tarım dışı amaçla kullanılıp kullanılmayacağı bu Yönetmelik hükümlerine göre İl Müdürlüğünce karara bağlanır.

Madde 7 — Bu Yönetmeliğin 9, 10, 11 ve 13 üncü maddelerinde belirtilen istisnalar hariç olmak üzere, tarım dışı amaçlarla kullanılmaya tahsis edilemeyecek araziler şunlardır.

b) Drenaj yetersizliği, taşlılık veya tuzluluk gibi sebeplerle III. sınıf ve üzerindeki arazi özelliğinde bulunan, kullanılmaya açılmış veya açılmamış olsun, ıslah edilmek suretiyle I ve II. sınıf tarım arazisine dönüştürülebileceği toprak etüt raporunda belirtilen araziler.

Madde 8 — Tarım dışı amaçlı arazi kullanım ihtiyaçları öncelikle marjinal tarım arazileri içerisinden veya arazi kullanma kabiliyet sınıfı VIII. sınıf olan arazilerden karşılanır. Bu sınıf arazilerden karşılanamaması halinde VII., VI., V., IV. ve III. sınıf kuru tarım arazilerinden karşılanabilir. Ancak, bu durumda VII. sınıftan III. sınıfına doğru bir öncelik sırasının gözetilmesi zorunludur.

Madde 9 — Marjinal Tarım arazilerinden başlamak kaydıyla, daha uygun alternatif araziler bulunmadığı takdirde, aşağıda belirtilen genel maksatlar için gerçek ihtiyaca cevap verecek miktarlardaki diğer kuru tarım yapılan araziler ile ekonomik verim alınamayan dikili tarım arazileri, kamu yararının gözetilmesi ve tarımsal faaliyetlere zarar vermeyecek tedbirlerin alınması kaydıyla, tarım dışı faaliyetlere tahsis edilebilir.

Madde 10 — Sulu tarım arazileri tarım dışı amaçlı kullanımlara tahsis edilemez. Ancak, daha uygun alternatif alanlar tespit edilemediği durumlarda aşağıda belirtilen genel amaçlar için ihtiyaca cevap verecek miktarlardaki her sınıf ve özellikte tarım arazileri, tarımsal faaliyetlerin zarar görmemesi için gerekli tedbirlerin alınması şartıyla, tarım dışı faaliyetlere tahsis edilebilir.

b) Su temini ve enerji üretimi amaçlı baraj, gölet, elektrik santralleri, su kuyusu ve bunlara ait ek tesisler; ham petrol ve doğalgaz arama, üretim ve depolama tesisleri ile bunlara ait ek tesisler; santral yolu, şalt merkezi, direk, pilon, kök, trafo, enerji nakil hatları, cebri boru güzergahı, arıtma ve bunlara ait pompaj tesisleri ve güzergahları, trafik kontrol ve güvenlik istasyonları,

Yukarıda belirtilen genel amaçlar için yapılan müracaatlar İl Müdürlüğü tarafından incelenir ve alternatif olmadığı kanaatine varılırsa uygun görüş verilir, alternatif alan tespiti halinde müracaat İl Müdürlüğü tarafından reddedilir, kararlar gereği için ilgili kuruluşa ve hazırlanan raporla birlikte istatistik bilgi edinilmesi için Bakanlığa gönderilir.

Madde 11 — Çiftçiye ait tarımsal işletmenin ekonomik olarak yürütülmesini sağlamak için gerekli boyut, hacim ve vasıfta; kümes, ahır, ağıl, depo, soğuk hava deposu, yemlik ve yem hazırlama tesisleri, mandıra, balık üretim tesisleri, arı hane, su ve yem deposu, gübre ve silaj çukuru ile ilgili olarak Bayındırlık ve İskan Müdürlüğü veya Belediyelere yapılan müracaatlar İl Müdürlüğüne intikal ettirilir. İl Müdürlüğü bu talepleri inceler ve bu tesislerin, yukarda belirtilen özelliklere uyan tesislerden olması halinde, arazi sınıflarına bakılmaksızın toplam kullanım alanı 5000 m2 yi geçmemek kaydıyla izin vererek, hazırlanacak tarımsal etüt raporu ile birlikte Bakanlığa istatistik bilgi edinilmesi için gönderir.

Madde 12 — Gerçek ve tüzel kişiler ile Devletin özel mülkiyetinde veya hüküm ve tasarrufu altında bulunan arazilerin tarım dışı maksatlarla kullanılmak istenmesi halinde, aşağıdaki belgelerle birlikte İl Müdürlüğüne müracaat edilir. İl Müdürlüğünce bu yönetmeliğin 5 inci maddesine göre işlem yapılır.

b) Üzerinde arazinin yeri işaretli ve koordinat değerli 1/25 000 ölçekli haritası.

Madde 13 — Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girmesinden önce onaylanmış olan her tür ve ölçekteki planlarda, tarım arazisi olarak kalan alanlarda ve mücavir alan ve Belediye sınırları içinde ve dışında yapılacak her tür zorunlu plan değişiklikleri ve bu alanlarda yer alan tarım arazilerinin kullanımına ait kararlar alınmadan önce İl Müdürlüğünün uygun görüşünün alınması esastır. Planlarda ve sınırlarda yapılacak değişiklikler için, 1/25 000 veya daha büyük ölçekli haritalarla birlikte İl Müdürlüğüne müracaat edilir.

Madde 14 — Tarım dışı amaçlı münferit arazi kullanımları için verilen karara en fazla iki defa itiraz edilir. Verilen karar veya etütlerine yapılacak itiraz, Bakanlığa veya ilgili il müdürlüğüne yapılır. Karar ve tarımsal etütlerle ilgili itiraz, Bakanlık tarafından değerlendirilir. Toprak etütleri için yapılan itirazın değerlendirilmesi Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü tarafından yapılır. Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü itirazı inceledikten sonra görüşünü Bakanlığa bildirir.

Madde 15 — Kamu kurum ve kuruluşları hariç, gerçek ve tüzel kişilerin tarım dışı amaçlarla kullanmak istedikleri arazilerde yapılacak incelemeler için, Bakanlıkça tespit edilecek ücret İl Müdürlüğü döner sermaye işletmelerine yatırılır. Toprak etüt ücretleri Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğünce belirlenir ve ilgili Köy Hizmetleri Bölge Müdürlüğü döner sermaye işletme hesabına yatırılır.

Madde 16 — Bakanlık, bu Yönetmeliğin uygulanmasını sağlamak ve kolaylaştırmak maksadıyla genelge ve talimat çıkarmaya yetkilidir.

Madde 17 — Bu Yönetmeliğin yayımı tarihinden itibaren 10/8/2001 tarihli ve 24489 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan “Tarım Arazilerinin Korunması ve Kullanılmasına Dair Yönetmelik” ek ve değişiklikleri ile birlikte yürürlükten kaldırılmıştır.

Madde 18 — Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 19 — Bu Yönetmelik hükümlerini Tarım ve Köyişleri Bakanı yürütür.

—— • ——

Madde 1 — Bu Yönetmelik, perakende olarak satışa sunulan mallar ile hizmetlerin, etiket, tarife ve fiyat listelerinin, şekli, içeriği ile kullanılma, usul ve esaslarını düzenler.

Madde 2 — Bu Yönetmelik hükümleri; 2634 sayılı Turizmi Teşvik Kanunu uyarınca Turizm Bakanlığından belgeli ve belgelendirilecek işletmeler dışında kalan, dükkan, büfe, mağaza, alış-veriş merkezi, depo gibi sabit satış yerleri ile hal ve pazar yerlerinde, işportalarda seyyar satıcılar tarafından veya kapıdan satış yoluyla yapılan perakende satışlar ile gerçek veya tüzel kişiler tarafından tüketicilere sunulan her türlü mal ve hizmete uygulanır.

Madde 3 — Bu Yönetmelik, 23/2/1995 tarihli ve 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun 31 inci maddesi ve bu Kanunun 4822 sayılı Kanun ile değişik 12 nci maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.

b) Bakan: Sanayi ve Ticaret Bakanını,

l) Tarife ve fiyat listesi: Mal veya hizmetin satış fiyatı hakkında tüketicileri bilgilendirmek ve aydınlatmak üzere kullanılan listeyi,

Etiket Bulundurma Zorunluluğu

Madde 5 — Ticaret konusu olan ve perakende satışa arz edilen malların veya ambalajlarının ya da kaplarının üzerine etiket konulması, etiket konulması mümkün olmayan hallerde ise, aynı bilgileri kapsayan listelerin görülebilecek ve kolaylıkla okunabilecek şekilde uygun yerlere asılması veya konulması zorunludur. Etiket ve listelerde bulunması zorunlu hususlar aşağıda gösterilmiştir:

İthal edilmiş mallara ait etiketlerde; malın üretildiği ülke isminin veya ‘ithal’, ‘ithal malı’, ‘yabancı’ gibi malın ithal edildiğini gösterir bir ibarenin kullanılması zorunludur. Etikette bu tür bir ibarenin yer almaması ya da ‘yerli’, ‘yerli malı’, ‘Türk Malı’ gibi ibarelerin kullanılması, o malın yurt içinde üretildiğini gösterir.

Madde 6 — Üzerinde veya ambalajında, etikette aranılan hususlar basılı olarak açıkça yazılı bulunan mallarla, kitap, dergi ve gazete gibi üzerinde fiyatı belirtilmiş olan mallarda ve arttırma suretiyle veya özel kanunlarına göre satışı yapılan mallarda etiket ve liste koyma zorunluluğu yoktur.

Satış fiyatı, ulusal veya uluslararası borsa veya benzeri kurum ya da kuruluşlarca ya da ticari örf ve adetlere göre belirlenen ve uygulanan kıymetli taş veya madenlerden yapılmış mallarda da etiket ve liste koyma zorunluluğu bulunmamakla birlikte bu malların cinslerine göre birim satış fiyatları; bu Yönetmeliğin 9 uncu maddesindeki esaslara aykırı olmamak üzere, satışa arz edildikleri işyerinin uygun bir yerinde görülebilir ve okunabilir bir şekilde gösterilir. Bu satış fiyatlarına işçilik bedelinin dahil olup olmadığı ayrıca ve açıkça belirtilir.

Madde 7 — Perakende olarak satışa arz edilen mallara konulması zorunlu olan etiketler; malın niteliğine, malın satışa sunulduğu yerin büyüklüğüne, ticari usul ve adetlere göre malın veya aynı nitelikteki mal gruplarının veya raflarının üzerine konulmak, dikilmek, zımbalamak, yapıştırılmak bunlara herhangi bir bağ ile tutturulmak veya asılmak suretiyle kullanılır.

Madde 8 — Hizmetlerin özelliğine ve tüketiciye sunuluş biçimine göre, tarife ve fiyat listelerine ilişkin belge, levha, pano ve benzerleri, hizmetin sunulduğu işyerinde, tüketiciler tarafından görülebilecek ve kolaylıkla okunabilecek şekilde asılır, takılır veya konulur.

Lokanta ve bunun gibi yerlerde tarife ve fiyat listelerinin işyerinin dışında da gösterilmesi ayrıca, tarife ve fiyat listesinde gösterilen fiyatların üzerine; servis ücreti veya herhangi bir isim altında başka bir ücret konulacaksa, bunun tarife ve fiyat listesinde gösterilmesi zorunludur.

Madde 9 — Etiketlerin ve listelerin kare, dikdörtgen, daire ve benzeri geometrik bir şekilde olması gerekir. Bunların kolaylıkla görülebilir boyutlarda, üzerindeki rakam ve harflerin okunabilir, düzgün, eksiksiz, gerçeğe uygun, yeterli büyüklükte ve başka rakam, kelime ve işaretlerle karışıklığa sebep vermeyecek görünüşte olması, yanıltıcı ve aldatıcı bilgiler, içermemesi zorunludur. Etiketlerin tüketiciler tarafından kolaylıkla görülebilecek ve hangi mala ait olduğu açıkça belli olacak şekilde konulması gerekir.

Madde 10 — Tarife ve fiyatları, meslek kuruluşları veya mevzuatına göre bu konuda yetkili bulunan kurum ya da kuruluşlarca belirlenen mal ve hizmetlere ilişkin, tarife ve fiyat listelerini içeren belge, levha, pano ve benzerleri, bu Yönetmeliğin 8 ve 9 uncu maddelerine aykırı olmamak kaydıyla bu kurum ve kuruluşlarca belirli tip ve ebatta hazırlanabilir.

Madde 11 — Etiket, fiyat listesi veya bu Yönetmelikte yazılı diğer araçlarla tüketicilerin bilgisine sunulan fiyat, peşin ve tüm vergiler dahil satış fiyatıdır. Bu fiyat ile kasa fiyatı arasında fark olması durumunda tüketici lehine olan fiyat uygulanır.

Madde 12 — Fiyat indirimine giren mal ve hizmetlerin etiket, tarife ve fiyat listelerinde, bu Yönetmeliğe göre yer alması gereken hususlara ek olarak, indirimli satış fiyatının; 9 uncu maddedeki esaslara aykırı olmamak üzere malın indirimden önceki satış fiyatıyla birlikte ayrıca gösterilmesi zorunludur. Lokanta ve bunun gibi yerlerde bu zorunluluk aranmaz.

Madde 13 — Toptan ve perakende satışların birlikte yapıldığı yerlerde, perakende satışlar için bu Yönetmelik hükümleri uygulanır.

Madde 14 — Bakanlık ve belediyeler, bu Yönetmelik hükümlerinin uygulanması ve izlenmesine ilişkin işleri yürütmekle ayrı ayrı görevlidirler.

Madde 15 — Bakanlık Müfettişleri ve kontrolörleri ile Bakanlıkça ve belediyelerce görevlendirilecek personel; mağaza, dükkan, ticarethane gibi her türlü mal satılan veya hizmet sunulan yerlerde, Kanunun 12 nci maddesi ve bu Yönetmeliğin uygulanması ile ilgili olarak denetleme yapmaya görevli ve yetkilidirler.

Madde 16 — 29/8/1995 tarihli ve 22389 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Etiket, Tarife ve Fiyat Listeleri Yönetmeliği yürürlükten kaldırılmıştır.

Madde 17 — Bu Yönetmelik 14/6/2003 tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 18 — Bu Yönetmelik hükümlerini Sanayi ve Ticaret Bakanı yürütür.

Madde 1 — Bu Yönetmelik, kapıdan satış yapacaklarda aranılacak nitelikleri, kapıdan satışlara tabi olan ve olmayan mal ve hizmet gruplarını ve kapıdan satışlara ilişkin uygulama usul ve esaslarını düzenlemek amacıyla hazırlanmıştır.

Madde 2 — Bu Yönetmelik, işyeri, fuar, panayır gibi satış mekanları dışında yapılan satışlara uygulanır.

Madde 3 — Bu Yönetmelik, 23/2/1995 tarihli ve 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun 31 inci maddesi ve bu Kanunun 4822 sayılı Kanun ile değişik 8 ve 9 uncu maddelerine dayanılarak hazırlanmıştır.

b) Kanun: 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunu,

h) Hizmet: Bir ücret veya menfaat karşılığında yapılan mal sağlama dışındaki her türlü faaliyeti,

Madde 5 — Bu Yönetmelik kapsamındaki satışlarla ilgili olarak faaliyette bulunan ve ödenmiş sermayesi en az yirmibeşmilyar TL olan satıcı veya sağlayıcılar, merkezlerinin bulunduğu il’deki Müdürlüğe başvurarak "Kapıdan Satış Yetki Belgesi" almak zorundadır.

Madde 6 — Bu Yönetmelik kapsamındaki satışlarda, tüketici ile satıcı veya sağlayıcı arasında yazılı bir sözleşme yapılması ve akdedilen sözleşmenin bir nüshasının tüketiciye verilmesi zorunludur.

a) Tüketicinin ve satıcı veya sağlayıcının isim, unvan, açık adres, telefon ve varsa diğer erişim bilgileri,

e) Sözleşme konusu mal veya hizmetin nitelik ve niceliğine ilişkin açıklayıcı bilgiler,

g) Cayma hakkını belirten en az onaltı punto koyu siyah harflerle yazılan; ‘Tüketicinin hiçbir hukuki ve cezai sorumluluk üstlenmeksizin ve hiçbir gerekçe göstermeksizin malı teslim aldığı veya sözleşmenin imzalandığı tarihten itibaren yedi gün içerisinde malı veya hizmeti reddederek sözleşmeden cayma hakkının var olduğunu ve cayma bildiriminin satıcı veya sağlayıcıya ulaşması tarihinden itibaren malı geri almayı taahhüt ederiz.’ ibaresi.

Madde 7 — Müdürlükçe onaylanan kapıdan satış yetki belgelerinin geçerlilik süresi bir yıldır.

Madde 8 — Bakanlık ve Müdürlükçe yapılan denetimler sonucunda bu Yönetmeliğe aykırı uygulamaları tespit edilen ve bununla ilgili olarak yapılan uyarıya rağmen, bu durumun düzeltilmemesi halinde, kapıdan satış yetki belgesi iptal edilir. Belgesi iptal edilen tüzel kişilerin mensubu olduğu ilgili meslek kuruluşlarına da bu durum ayrıca bildirilir.

Madde 9 — Taksitle yapılan kapıdan satışlarda 6 ncı maddeye ek olarak aşağıdaki unsurların sözleşmede bulunması zorunludur.

a) Vadeye göre faiz ile birlikte ödenecek tüm vergiler dahil Türk Lirası olarak toplam satış fiyatı,

Sözleşmeden ayrı olarak kıymetli evrak niteliğinde senet düzenlenecekse bu senet, her bir taksit ödemesi için ayrı ayrı olacak şekilde ve sadece nama yazılı olarak düzenlenir. Aksi takdirde, kambiyo senedi geçersizdir.

Satıcı veya sağlayıcı, taksitlerden birinin veya birkaçının ödenmemesi halinde kalan borcun tümünün ifasını talep etme hakkını sözleşmeye koyacağı bir şartla saklı tutmuşsa, bu hak ancak, satıcı veya sağlayıcının bütün edimlerini ifa etmiş olması, tüketicinin birbirini izleyen en az iki taksidi ödemede temerrüde düşmesi ve ödenmeyen taksit toplamının satış bedelinin en az onda biri olması, tüketiciye kalan borçlarını ödemesi için bir hafta süre vererek muacceliyet uyarısında bulunulması halinde kullanılabilir.

Bu maddenin birinci fıkrasının (a) ve (b) bendleri ile dördüncü fıkrası, mal veya hizmetin peşin satış fiyatı ile taksitli toplam satış fiyatı arasında fark olması halinde uygulanır.

Madde 10 — Mal veya hizmetin, sözleşmede belirtilen fiyat, nitelik, miktar ve sürelere uygun olarak teslim veya ifa edilmesi veya yerine getirilmesi zorunludur. Buna aykırı davranılması halinde satıcı, bayi, acente, temsilci, kredi veren, imalatçı/üretici ve ithalatçı müteselsilen sorumludur.

Madde 12 — Kapıdan satış konusu mal, Kanunun 13, 14 ve 15 inci maddeleri gereği Bakanlıkça belirlenen garanti belgesi ve/veya tanıtma ve kullanma kılavuzu ile birlikte satılması ve satış sonrası hizmeti verilmesi zorunlu mallar kapsamında ise, malın teslimi sırasında tüketiciye bu belgelerin de teslim edilmesi ve satış sonrası hizmetlerinin sunulması zorunludur.

Madde 13 — Bu Yönetmelik kapsamındaki satışlarda satıcı veya sağlayıcı, satış konusu mal ve hizmetlerin fiyatlarını içeren kataloğunu veya Etiket, Tarife ve Fiyat Listeleri Yönetmeliğinin 5 inci maddesine uygun olarak düzenlenmiş fiyat listesini tüketiciye göstermek zorundadır.

Madde 14 — Aşağıdaki satışlara bu Yönetmelik hükümleri uygulanmaz.

Madde 15 — 21/12/1995 tarihli ve 22500 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Kapıdan Satışlara İlişkin Uygulama Usul ve Esaslarına Dair Tebliğ yürürlükten kaldırılmıştır.

Geçici Madde 1 — Halen kapıdan satış faaliyetinde bulunan satıcı ve sağlayıcılar bu Yönetmeliğin 5 inci maddesinde belirtilen kapıdan satış yetki belgesini, Yönetmeliğin yayımı tarihinden itibaren altı ay içinde almak zorundadırlar.

Madde 16 — Bu Yönetmelik 14/6/2003 tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 17 — Bu Yönetmelik hükümlerini Sanayi ve Ticaret Bakanı yürütür.

Madde 1 — Bu Yönetmeliğin amacı, taşınmazların, yılın belirli bir dönemine ilişkin kullanım hakkının devrine ya da devri taahhüdüne ilişkin sözleşmelere uygulanacak usul ve esasları düzenlemektir.

Madde 2 — Bu Yönetmelik, başta devre tatil sözleşmeleri olmak üzere, devreli tatil temelli olarak, tüketiciye belirli veya belirlenebilir bir taşınmazın, bir kısmının veya tamamının kullanım hakkını, belirli veya belirlenebilir bir dönem süresince doğrudan veya dolaylı olarak sağlayan sözleşmelere uygulanır.

Madde 3 — Bu Yönetmelik, 23/2/1995 tarihli ve 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun 31 inci ve bu Kanuna 4822 sayılı Kanunla eklenen 6/B maddelerine dayanılarak hazırlanmıştır.

Madde 4 — Bu Yönetmeliğin uygulamasında;

e) Tüketici:Bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişiyi,

Madde 5 — Devre tatil sözleşmesinin yazılı olarak yapılması ve bu sözleşmenin bir nüshasının tüketiciye verilmesi zorunludur.

d) Taşınmazın tamamlanmasına veya tamamlanamadığı hallerde yapılmış olan her türlü ödemenin, yasal faiziyle birlikte iade edileceğine dair bir taahhüt,

f) Taşınmazın bakım ve onarımının, yönetim ve idaresinin ne şekilde olacağına ilişkin açıklamalar,

Madde 6 — Tüketici, sözleşmenin her iki tarafça imzalanmasından itibaren on gün içinde hiçbir sebep göstermeksizin ve hiçbir hukuki ve cezai sorumluluk üstlenmeksizin cayma hakkını kullanarak sözleşmeden dönebilir.

Sağlayıcı, bu süre dolmadan devre tatil sözleşmesine konu mal ve/veya hizmet karşılığında tüketiciden herhangi bir isim altında ödeme yapmasını veya borç altına sokan herhangi bir belge vermesini isteyemez. Sözleşmenin, devre tatil sözleşmesine konu tesiste akdedilmesi halinde, bu hüküm uygulanmaz. Bu durumda, sözleşmenin devre tatile konu tesiste yapıldığını ispat külfeti sağlayıcıya aittir.

Madde 7 — Sözleşmede yer alması gereken ve 5 inci maddede belirlenen asgari koşullardan biri eksik olduğu taktirde tüketici, sözleşmeyi imzaladığı tarihten itibaren 3 ay içinde bir bildirimde bulunarak, bu sürenin sonuna kadar eksikliğin giderilmesini talep ve aksi taktirde sürenin bitiminde sözleşmenin kendiliğinden sona ermiş olacağını ihbar edebilir.

Bu süre içinde eksiklik giderildiği taktirde, cayma hakkı için 6 ncı maddede öngörülen süre, eksikliği giderici bilginin yazılı olarak tüketiciye ulaştırıldığı tarihten itibaren işlemeye başlar.

Madde 8 — Tüketicinin ödediği bedel kısmen veya tamamen sağlayıcı tarafından ya da sağlayıcı ile kredi veren arasındaki anlaşmaya dayanılarak karşılanıyorsa, cayma hakkının kullanılması halinde, kredi sözleşmesi de hiçbir tazminat veya cezai şart tutarını ödeme yükümlülüğü söz konusu olmaksızın kendiliğinden sona erer. Ancak bunun için, cayma bildiriminin kredi verene de yazılı olarak iletilmesi gerekir.

Madde 9 — Sözleşme metninde veya müstakil herhangi bir belgede tüketicinin bu Yönetmelikte yer alan, haklarını kullanmaktan feragat ettiğine dair veya sağlayıcının bu Yönetmelikten kaynaklanan yükümlülüklerini sınırlayan veya ortadan kaldıran kayıtlar geçersizdir.

Madde 10 — Sağlayıcı taşınmaz veya taşınmazlar hakkında bilgi isteyen tüketiciye tanıtım amaçlı bir broşür verir. Devre tatil sözleşmesinde taraflar aksini kararlaştırmadıkça ve mücbir sebepler dışında, broşürde yer alan şartlarda değişiklik yapılamaz.

Madde 11 — Bu Yönetmelik 14/6/2003 tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 12 — Bu Yönetmelik hükümlerini Sanayi ve Ticaret Bakanı yürütür.

MADDE 1 — Bu Yönetmeliğin amacı, ayıplı malın neden olduğu zararlardan o malın imalatçısının üreticisinin sorumluluğunun usul ve esaslarını düzenlemektir.

MADDE2 — Bu Yönetmelik, ayıplı malın neden olduğu zararlara uygulanır.

MADDE 3 — Bu Yönetmelik, 23/2/1995 tarihli ve 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun 31 inci ve 4822 sayılı Kanunla değişik 4 üncü maddelerine dayanılarak hazırlanmıştır.

MADDE 4 — Bu Yönetmeliğin uygulamasında;

MADDE 5 — Malın piyasaya sunum tarzı, makul kullanım şekli ve piyasaya sürüldüğü an ve benzeri diğer hususlar göz önüne alınarak, bir kimsenin o maldan haklı olarak bekleyebileceği güvenliği sağlamayan mal ayıplı sayılır.

MADDE 6 — Ayıplı bir malın, bir kişinin ölümüne veya yaralanmasına veya bir malın zarar görmesine sebep olması halinde imalatçı/üretici doğan zararı, kusuru aranmaksızın tazmin etmekle yükümlüdür.

Bilim ve teknolojide ulaşılan düzeyin, malın piyasaya sürülmesinden sonraki 10 yıl içinde ayıplı olduğunun tespit edilmesine imkan tanıması halinde, imalatçı/üretici, bu ayıbın olası zararlı sonuçlarını, ortadan kaldırmak için azami çabayı sarf etmemesi durumunda 7 nci maddenin birinci fıkrasının (e) bendinde ve son fıkrasında yer alan sorumluluktan kurtulma sebeplerini ileri süremez.

MADDE 7 — İmalatçı/üretici aşağıdaki durumlardan birini ispatladığı taktirde malın sebep olduğu zarardan sorumlu tutulamaz:

MADDE 8 — Sözleşme metninde veya müstakil herhangi bir belgede tüketicinin bu Yönetmelikte yer alan, haklarını kullanmaktan feragat ettiğine dair veya imalatçının/üreticinin bu Yönetmelikten kaynaklanan yükümlülüklerini sınırlayan veya ortadan kaldıran kayıtlar geçersizdir.

MADDE 9 — Ayıplı malın neden olduğu her türlü zararlardan dolayı yapılacak talepler, zarar görenin, zararı, maldaki ayıbı ve imalatçının/üreticinin kim olduğunu öğrendiği veya öğrenebileceği günden itibaren üç yıllık zamanaşımına tabidir.

MADDE 10 — Ayıplı malın neden olduğu her türlü zararlara karşı tazminat talepleri, zarara sebep olan malın piyasaya sürüldüğü günden başlayarak on yıl içinde yapılabilir.

MADDE 11 — Bu Yönetmelik 14/6/2003 tarihinde yürürlüğe girer.

MADDE 12 — Bu Yönetmelik hükümlerini Sanayi ve Ticaret Bakanı yürütür.

Madde 1 — Bu Yönetmelik, kampanyalı satışlara ilişkin usul ve esasları düzenlemek amacıyla hazırlanmıştır.

Madde 2 — Bu Yönetmelik hükümleri, kampanyalı satışlar ile kampanyalı satış olarak nitelendirilmeyen ancak, malın veya hizmetin daha sonra teslim veya ifa edilmesi suretiyle yapılan her türlü satışı ve bu satışları yapan gerçek veya tüzel kişilere ilişkin uygulama esaslarını kapsar.

Madde 3 — Bu Yönetmelik, 23/2/1995 tarihli ve 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun 31 inci maddesi ve bu Kanunun 4822 sayılı Kanun ile değişik 6/A ve 7 nci maddelerine dayanılarak hazırlanmıştır.

e) Kampanyalı satış: Gazete, radyo, televizyon ilanı ve benzeri yollarla tüketiciye duyurularak düzenlenen kampanyalara iştirakçi kabul edilmesi ve malın veya hizmetin daha sonra teslim veya ifa edilmesi suretiyle yapılan satış türünü,

g) Hizmet: Bir ücret veya menfaat karşılığında yapılan mal sağlama dışındaki her türlü faaliyeti,

m) Kredi veren: Tüketici kredisini, belirli marka bir mal veya hizmet satın alınması ya da belirli bir satıcı veya sağlayıcı ile yapılacak satış sözleşmesi şartı ile veren, mevzuatları gereği tüketicilere nakit kredi vermeye yetkili olan banka, özel finans kuruluşu ve finansman şirketlerini,

Madde 5 — Kampanyalı satışlarda, ilan ve taahhüt edilen mal veya hizmetin teslimatının veya ifasının hiç ya da gereği gibi yapılmaması durumunda satıcı, sağlayıcı, bayi, acente, imalatçı-üretici, ithalatçı ve kredi veren müteselsilen sorumludur.

Madde 6 — Kampanyalı satışlarda satıcı veya sağlayıcı aşağıdaki bilgileri yazılı olarak bildirmek ve taraflar arasında aktedilen sözleşmenin bir nüshasını tüketiciye vermek zorundadır.

k) Mal veya hizmetin marka, model, renk ve benzeri ayırıcı özellikleri,

Madde 7 — Kampanyalı satışlara ilişkin ilan ve reklamlar; Kanunun 16 ve 17 nci maddeleri uyarınca Reklam Kurulunca belirlenerek yayımlanan ilke ve esaslara aykırı olamaz.

Madde 8 — Malın teslim ya da hizmetin ifa süresi sözleşmenin düzenlendiği tarihten itibaren hiçbir şekilde oniki ayı, konut ve tatil amaçlı taşınmaz mallar için ise otuz ayı geçemez.

Madde 9 — Taksitli kampanyalı satışlarda, tüketici borçlandığı toplam miktarı önceden ödeme hakkına sahiptir. Tüketici aynı zamanda bir taksit miktarından az olmamak şartıyla bir veya birden fazla taksit ödemesinde bulunabilir. Her iki durumda da satıcı veya sağlayıcı ödenen miktara göre gerekli faiz indirimini yapmakla yükümlüdür. Satıcı veya sağlayıcı taksitlerden birinin veya birkaçının ödenmemesi halinde kalan borcun tümünün ifasını talep etme hakkını sözleşmeye koyacağı bir şartla saklı tutmuşsa, bu hak ancak,

b) Tüketicinin birbirini takip eden en az iki taksidi ödemede temerrüde düşmesi ve ödenmeyen taksit toplamının satış bedelinin en az onda biri olması,

Madde 10 — Düzenlenecek kampanyalı satışlarda, aşağıda yer alan malların kampanyaya konu olması durumunda, 11 inci maddede belirlenen usul ve esaslar çerçevesinde "Kampanyalı Satış İzin Belgesi" alınması zorunludur.

Madde 11 — Yukarıda belirtilen mal gruplarına ait ülke genelini kapsayan kampanyalı satış düzenleyenler Genel Müdürlüğe, yerel düzeyde kampanya düzenleyenler ise merkezlerinin bulunduğu Müdürlüğe müracaat ederek "Kampanyalı Satış İzin Belgesi" almak zorundadırlar.

Başvuru sırasında aşağıdaki belgeler istenir:

Madde 12 — Genel Müdürlük veya Müdürlük tarafından onaylanan kampanya düzenleme yetki belgelerinin geçerlilik süresi bir yıldır.

Yetki belgeleri onay tarihi esas alınarak belgenin onay işleminin yapıldığı yerde, her yıl vize edilir.

Madde 13 — Bu Yönetmeliğe aykırı uygulamaların tespiti ve bununla ilgili olarak Genel Müdürlüğün veya Müdürlüğün uyarısına rağmen, bu durumun düzeltilmemesi halinde, verilen izin iptal edilir. İzni iptal edilen kişilerin mensubu olduğu ilgili meslek kuruluşlarına da durum bildirilir. Ayrıca, iznin iptal edildiği, düzenleyicinin kayıtlı olduğu meslek kuruluşunca giderleri düzenleyiciden alınmak kaydıyla, Türkiye genelinde yayımlanan ve tirajı yüzbinin üzerinde olan en az bir gazetede ilan edilir.

Madde 14 — Düzenlenen kampanyalarda, tüketicilere malın veya hizmetin teslim veya ifa edilmemesi koşulu ile tüketicinin bu talebini satıcı veya sağlayıcıya noter aracılığı ile ya da iadeli-taahhütlü mektup ile bildirmesinden sonra, satıcı veya sağlayıcı, mal veya hizmetin teslim veya ifa tarihini geçmemek şartıyla ödemiş olduğu tüm bedeli ve kıymetli evrakı tüketiciye iade etmekle yükümlüdür.

Madde 15 — Kampanyalı satış konusu mal, Kanunun 13, 14 ve 15 inci maddeleri gereği Bakanlıkça belirlenen garanti belgesi ve/veya tanıtma ve kullanma kılavuzu ile birlikte satılması ve satış sonrası hizmetlerin verilmesi zorunlu mallar kapsamında ise, malın teslimi sırasında tüketiciye bu belgelerin de teslim edilmesi ve satış sonrası hizmetlerinin sunulması zorunludur.

Madde 16 — Gazete, radyo, televizyon ilanı ve diğer yollarla halka duyurularak düzenlenen ve muhtelif sayılarda gruplar oluşturularak kura çekmek suretiyle veya başka bir şekilde teslim tarihlerinin belirlendiği satış türüne de bu Yönetmelik hükümleri uygulanır.

Madde 17 — 25/5/1994 tarih ve 21940 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Taksitli, Kampanyalı ve Kapıdan Satışlar Hakkındaki Uygulama Esaslarına Dair Tebliğ yürürlükten kaldırılmıştır.

Geçici Madde 1 — Halen kampanya düzenleyen satıcı ve sağlayıcılar bu Yönetmeliğin 11 inci maddesinde belirtilen kampanyalı satış izin belgesini, Yönetmeliğin yayımı tarihinden itibaren altı ay içinde almak zorundadırlar.

Madde 18 — Bu Yönetmelik 14/6/2003 tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 19 — Bu Yönetmelik hükümlerini Sanayi ve Ticaret Bakanı yürütür.

—— • ——

Madde 1 — Bu Yönetmeliğin amacı, mesafeli sözleşmeler hakkında uygulama usul ve esaslarını düzenlemektir.

Madde 2 — Bu Yönetmelik, yazılı, görsel ve elektronik ortamda veya diğer iletişim araçları kullanılarak ve tüketicilerle karşı karşıya gelinmeksizin yapılan, malın veya hizmetin tüketiciye anında veya sonradan teslimi veya ifası kararlaştırılan sözleşmelere uygulanır.

Madde 3 — Bu Yönetmelik, 23/2/1995 tarihli ve 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun 31 inci ve bu Kanuna 4822 sayılı Kanunla eklenen 9/A maddelerine dayanılarak hazırlanmıştır.

Madde 4 — Bu Yönetmeliğin uygulanmasında;

a) Bakanlık: Sanayi ve Ticaret Bakanlığını,

e) Satıcı: Kamu tüzel kişileri de dahil olmak üzere ticari veya mesleki faaliyetleri kapsamında tüketiciye mal sunan gerçek veya tüzel kişileri,

g) Tüketici: Bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişiyi,

Madde 5 — Mesafeli sözleşmenin akdinden önce aşağıdaki bilgilerin tüketiciye verilmesi zorunludur.

ı) Sözleşme konusu mal ya da hizmetin, teslim ve ifa tarihlerine ilişkin program,

Madde 6 — Tüketici, ön bilgileri doğru ve eksiksiz olarak edindiğini yazılı olarak teyit etmedikçe sözleşme akdedilemez. Elektronik ortamda yapılan sözleşmelerde bu teyit işlemi yine elektronik ortamda yapılır. Tüketici, mallar için sözleşme konusu mal kendisine ulaşmadan, hizmetler için de en geç sözleşmenin ifasından önce ön bilgileri içeren yazılı onayı almalıdır.

Madde 7 — Mesafeli sözleşmenin yazılı olarak yapılması ve bu sözleşmenin bir nüshasının tüketiciye verilmesi zorunludur.

Madde 8 — Tüketici; mal satışına ilişkin mesafeli sözleşmelerde, teslim aldığı tarihten itibaren yedi gün içerisinde hiçbir hukuki ve cezai sorumluluk üstlenmeksizin ve hiçbir gerekçe göstermeksizin malı reddederek sözleşmeden cayma hakkına sahiptir. Hizmet sunumuna ilişkin mesafeli sözleşmelerde ise, bu süre sözleşmenin imzalandığı tarihte başlar. Sözleşmede, hizmetin ifasının 7 günlük süre dolmadan yapılması kararlaştırılmışsa, tüketici ifanın başlayacağı tarihe kadar cayma hakkını kullanabilir. Cayma hakkının kullanımından kaynaklanan masraflar satıcı veya sağlayıcıya aittir.

Tüketicinin özel istek ve talepleri uyarınca üretilen veya üzerinde değişiklik ya da ilaveler yapılarak kişiye özel hale getirilen mallarda tüketici cayma hakkını kullanamaz. Ayrıca tüketici, niteliği itibariyle iade edilemeyecek, hızla bozulma veya son kullanma tarihi geçme ihtimali olan mallar söz konusu olduğunda cayma hakkını kullanamaz.

Tüketicinin ödediği bedel kısmen veya tamamen satıcı veya sağlayıcı tarafından ya da satıcı veya sağlayıcı ile kredi veren arasındaki anlaşmaya dayanılarak karşılanıyorsa, cayma hakkının kullanılması halinde, kredi sözleşmesi de hiçbir tazminat veya cezai şart tutarını ödeme yükümlülüğü söz konusu olmaksızın kendiliğinden sona erer. Ancak bunun için, cayma bildiriminin kredi verene de yazılı olarak iletilmesi gerekir.

Madde 9 — Satıcı veya sağlayıcı tüketicinin siparişi kendisine ulaştırdığı andan itibaren en geç otuz gün içerisinde edimini yerine getirmekle yükümlüdür. Bu süre tüketiciye daha önceden yazılı olarak bildirilmek koşuluyla en fazla on gün uzatılabilir.

Madde 10 — Mesafeli sözleşmelerde, ödemenin kredi kartı veya benzeri bir ödeme kartı ile yapılması halinde tüketici, kartın kendi rızası dışında ve hukuka aykırı biçimde kullanıldığı gerekçesiyle ödeme işleminin iptal edilmesini talep edebilir. Bu halde, kartı çıkaran kuruluş itirazın kendisine bildirilmesinden itibaren 10 gün içinde ödeme tutarını tüketiciye iade eder.

c) Halka açık jetonlu telefonlar vasıtasıyla akdedilen,

Madde 12 — Bu Yönetmelik 14/6/2003 tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 13 — Bu Yönetmelik hükümlerini Sanayi ve Ticaret Bakanı yürütür.

Madde 1 — Bu Yönetmeliğin amacı, paket tur sözleşmelerine ilişkin usul ve esasları düzenlemektir.

Madde 2 — Bu Yönetmelik, paket tur, paket tatil veya paket seyahatler gibi isimler altında, ulaştırma, konaklama ve bunlara yardımcı sayılmayan diğer turistik hizmetlerin en az ikisinin birlikte, her şeyin dahil olduğu fiyatla satılan veya satış taahhüdü yapılan ve hizmeti 24 saatten uzun bir süreyi kapsayan veya gecelik konaklamayı içeren sözleşmelere uygulanır.

Madde 3 — Bu Yönetmelik, 23/2/1995 tarihli ve 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun 31 inci ve bu Kanuna 4822 sayılı Kanunla eklenen 6/C maddelerine dayanılarak hazırlanmıştır.

Madde 4 — Bu Yönetmeliğin uygulamasında;

d) Tüketici: Bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişiyi,

Madde 5 — Paket tur başlamadan önce, paket tur sözleşmesinin yazılı olarak yapılması ve bu sözleşmenin bir nüshasının tüketiciye verilmesi zorunludur.

a) Sözleşme taraflarının, isim, unvan, açık adres, telefon ve varsa diğer erişim bilgileri,

Madde 6 — Sözleşmede öngörülen fiyat ve koşullar değiştirilemez. Ancak, liman ve havaalanına iniş vergileri gibi harç, vergi ve ücretler ile döviz kurlarından kaynaklanan fiyat değişikliklerine bu hüküm uygulanmaz.

Madde 7 — Tüketici, paket tura devam etmesinin mümkün olmaması durumunda, hareketten en az 7 gün önce seyahat acentasına niyetini bildirerek rezervasyonunu, paket tur açısından geçerli tüm koşulları yerine getiren bir üçüncü kişiye devredebilir. Bu durumda, paket turu devreden ve devralan, sözleşmeye taraf seyahat acentasına karşı, bakiye tutarın ve söz konusu devirden doğan tüm ilave masrafların ödenmesinden müteselsilen sorumludurlar.

Madde 8 — Seyahat acentasının sözleşmeyi feshetmesi halinde tüketici uğradığı zarar oranında tazminat hakkına sahip olur. Ayrıca, seyahat acentası, tüketicinin o güne kadar yaptığı tüm ödemeleri ve tüketiciyi borç altına sokan tüm belgeleri 10 gün içinde tüketiciye iade eder.

Madde 9 — Sözleşmeye taraf seyahat acentası sözleşmeden doğan yükümlülüklerin gereği gibi ifa edilmemesinden dolayı sorumludur. Ancak sözleşmenin hiç ya da gereği gibi ifa edilmemesi tüketicinin kusuruna veya mücbir bir sebebe dayanıyorsa, seyahat acentası sorumlu tutulamaz.

Söz konusu düzenlemeleri yapmak mümkün değilse, ya da bunlar haklı nedenlerle tüketici tarafından kabul edilmez ise; seyahat acentası tüketicinin hareket yerine veya kabul edeceği herhangi bir dönüş noktasına geri dönmesi için eşdeğerde ulaşım imkanı sağlar. Tüketicinin yaptığı tüm ödemeleri 10 gün içinde iade eder ve gerekli hallerde tüketicinin zararını tazmin eder.

Madde 10 — Sözleşme metninde veya müstakil herhangi bir belgede tüketicinin bu Yönetmelikte yer alan haklarını kullanmaktan feragat ettiğine dair veya seyahat acentasının bu Yönetmelikten kaynaklanan yükümlülüklerini sınırlayan veya ortadan kaldıran kayıtlar geçersizdir.

Madde 11 — Tüketici, sözleşmenin hiç ya da gereği gibi ifa edilmemesi halini, hizmetin ifa edilmesi gerektiği ya da ifa edildiği tarihten itibaren 30 gün içerisinde ilgili hizmet sağlayıcısına ve seyahat acentasına bildirmek zorundadır.

Madde 12 — Seyahat acentası, paket tur hakkında bilgi isteyen tüketiciye tanıtım amaçlı bir broşür vermek zorundadır. Broşürün içerdiği hususlar, seyahat acentası için bağlayıcıdır. Söz konusu özelliklerde yapılacak değişiklikler ancak broşürde açıkça belirtilmek ve sözleşme akdedilmeden önce tüketiciye bildirilmek şartıyla, sözleşme akdedildikten sonra ise tarafların açık mutabakatı ile değiştirilebilir.

a) Seyahat acentasının yerel temsilcisinin adı, adresi ve telefon numarası ile bunların bulunmaması halinde tüketicinin zor durumda kaldığında başvurabileceği yerel irtibat noktasının adı, adresi ve telefon numarası,

Madde 13 — Bu Yönetmelik 14/6/2003 tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 14 — Bu Yönetmelik hükümlerini Sanayi ve Ticaret Bakanı yürütür.

Madde 1 — Bu Yönetmeliğin amacı, tüketici sözleşmelerinde yer alan, tüketici aleyhine haksız şartların tespitini ve bu şartların tüketiciyi korumaya yönelik olarak denetlenmesini sağlamaktır.

Madde 2 — Bu Yönetmelik, taraflardan birisini tüketicinin oluşturduğu tüketici sözleşmelerinde satıcı, sağlayıcı veya kredi veren tarafından tek taraflı olarak ve dürüstlük kurallarına aykırı biçimde konulmuş her türlü haksız şartı kapsamaktadır.

Madde 3 — Bu Yönetmelik, 23/2/1995 tarih ve 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun 31 inci ve 4822 sayılı Kanunla değişik 6 ncı maddelerine dayanılarak hazırlanmıştır.

Madde 4 — Bu Yönetmeliği uygulanmasında;

c) Genel Müdürlük: Tüketicinin ve Rekabetin Korunması Genel Müdürlüğünü,

f) Satıcı: Kamu kurum ve kuruluşları da dahil olmak üzere ticari veya mesleki faaliyetleri kapsamında tüketiciye mal sunan gerçek veya tüzel kişileri,

Madde 5 — Eğer bir sözleşme şartı önceden hazırlanmışsa ve özellikle standart sözleşmede yer alması nedeniyle tüketici içeriğine etki edememişse, o sözleşme şartının tüketiciyle müzakere edilmediği kabul edilir.

Madde 6 — Sözleşme şartlarının tüketicinin anlayabileceği şekilde açık ve anlaşılır dille yazılmış olması gerekir.

Madde 7 — Satıcı, sağlayıcı veya kredi veren tarafından tüketici ile akdedilen sözleşmede kullanılan haksız şartlar batıldır. Yok sayılan bu hükümler olmadan da sözleşme ayakta tutulabiliyorsa sözleşmenin geri kalanı varlığını korur.

Madde 8 — Meşru menfaati olan gerçek veya tüzel kişiler, genel olarak kullanılmak üzere hazırlanmış standart sözleşmelerde yer alan haksız şartların kullanılmasının önlenmesi için dava açabilirler. Bu hallerde mahkeme, önleme için gerekli tedbirlere hükmeder.

Madde 9 — Bu Yönetmelik 14/6/2003 tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 10 — Bu Yönetmelik hükümlerini Sanayi ve Ticaret Bakanı yürütür.

2) Satıcı, sağlayıcı veya kredi verenin sözleşmeden kaynaklanan yükümlülüklerinden birisini kısmen veya tamamen ifa etmemesi veya ayıplı ifa etmesi halinde, tüketicinin satıcı, sağlayıcı veya kredi verene veya bir üçüncü şahsa yöneltebileceği taleplerini, herhangi bir alacağını satıcı, sağlayıcı veya kredi verene karşı var olan bir borcuyla takas etme hakkı dahil, bertaraf eden ya da ölçüsüz şekilde sınırlayan şartlar,

2) (10 uncu alt bent,) finans hizmeti ifa edenlere, tüketici tarafından ödenecek veya tüketiciye ödenecek faiz oranlarını veya finans hizmetlerinin diğer bütün masraflarının bedelini haklı sebeplerin varlığı halinde önceden bildirmeksizin değiştirme hakkı veren şartlara engel değildir, yeter ki sağlayıcının, bu durumdan tüketiciyi derhal haberdar etme yükümlülüğü ve tüketicinin sözleşmeyi derhal feshetme hakkı bulunsun.

MADDE 1 — 21/12/2000 tarihli ve 24267 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Telekomünikasyon Kurumu Telekomünikasyon Uzman Yardımcılığı ve Telekomünikasyon Uzmanlığı Sınav, Görev, Çalışma Usul ve Esasları Hakkındaki Yönetmeliğin 4 üncü maddesindeki Eleme Sınavı tanımı aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

MADDE2 — Aynı Yönetmeliğin 13 üncü maddesinin birinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

MADDE3 — Aynı Yönetmeliğin 14 üncü maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“Madde 14 — Eleme sınavında başarılı olanlar, Kurumca ilan edilecek usul ve esaslar kapsamında yazılı sınava çağrılır. Eleme sınavına, açıktan atanma izni alınmış kadro kontenjan sayısının en fazla 20 katı kadar aday, başvuruların KPSS’deki başarı sıralaması önceliği esas alınarak kabul edilir. Son sıradaki adaylardan, aynı puana sahip olan adaylar da eleme sınavına kabul edilirler.”

MADDE4 — Aynı Yönetmeliğin 27 nci maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

MADDE5 — Aynı Yönetmeliğin Geçici 1 inci Maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“Geçici Madde 1 — Diğer kamu kurum ve kuruluşlarında özel mevzuatları uyarınca yarışma ve yeterlik sınavına tabi tutularak, Uzman ve Uzman Yardımcısı olarak atanmış bulunanlar;

b) İktisadi, idari ve sosyal alanda; Siyasal Bilgiler, İktisadi ve İdari Bilimler, Hukuk, İktisat, İşletme ile İletişim Fakülteleri veya bu fakültelerin bölümlerinden mezun olması ya da yukarıda sayılanların denkliği yetkili makamlarca kabul edilen yurt dışındaki eğitim kurumlarından mezun olması veya lisans öğrenimlerine bakılmaksızın yukarıda sayılan bölümlerde yüksek lisans veya doktora yapmış olması halinde, Kurul kararıyla Telekomünikasyon Uzmanı veya Telekomünikasyon Uzman Yardımcısı olarak atanabilirler. Uzman Yardımcılarının kendi kurumlarında çalıştıkları süre, kurumda Uzman Yardımcısı olarak geçirilmiş kabul edilir. Bu durumda olan personelin uzmanlık tezleri ile ilgili hususlar bu Yönetmelikte yer alan usul ve esaslara göre düzenlenir.”

MADDE6 — Aynı Yönetmeliğin Geçici 2 nci Maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“Geçici Madde 2 — Üniversitelerde öğretim görevlisi ve/veya araştırma görevlisi olup, Yüksek Lisans veya Doktora yapmış bulunanlar;

b) Hazırladıkları Yüksek Lisans veya Doktora tezinin kurumun görev alanı ile igili olduğunun Kurul tarafından yapılacak inceleme sonucu belirlenmesi,

Geçici 1 ve 2 nci Madde hükümleri çerçevesinde atanacak Uzman ve Uzman Yardımcılarının sayısı (20) yirmiyi aşmayacaktır.”

MADDE7 — Aynı Yönetmeliğin Geçici 3 üncü Maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“Geçici Madde 3 — Kurum kadrolarında çalışan ve Kurumda toplam çalışma süresi üç yıl ve daha fazla bulunanlar;

c) Bu Yönetmelik çerçevesinde, tez konusunun kendisine bildirilmesinden itibaren en geç bir (1) yıl içinde tez hazırlayarak Telekomünikasyon Uzmanlığı Yeterlilik Sınavında başarılı olması,

halinde Telekomünikasyon Uzmanı kadrosuna atanabilirler.

MADDE8 — Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

MADDE9 — Bu Yönetmelik hükümlerini Telekomünikasyon Kurulu Başkanı yürütür.

Sayfa Başı

—— • ——

—— • ——

—— • ——

—— • ——

—— • ——

—— • ——

—— • ——

—— • ——

—— • ——

Sayfa Başı

İnceleme             : Türkiye Denizcilik İşletmeleri A.Ş.’ne ait Şehir Hatları İşletmesi Bakım ve Onarım Atölyesi ile İstanbul Liman İşletmesi Bakım ve Onarım Atölyesi işyerlerinde Bakanlığımızca yapılan incelemede; işyerlerinin Türkiye Gemi Sanayi A.Ş. bünyesinde iken 15/5/2002 tarihinden itibaren Türkiye Denizcilik İşletmeleri A.Ş.’ne devredildiği, bunun üzerine Türkiye Denizcilik İşletmeleri A.Ş.’nin ana sözleşmesinin faaliyet ve amaçlar başlığını taşıyan 3. maddesine “...her türlü gemi ve deniz araçlarının inşa, tamir, tadil ve havuzlama işleri ile bakım onarım yapma işleri...”nin eklendiği, işyerlerinde gemi bakım onarım işlerinin yapıldığı, atölyelerde giderilemeyen büyük arızaların ise tersaneye gönderildiği, işyerlerinde yapılan işlerin İşkolları Tüzüğü’nün 14 sıra numaralı “Gemi” işkolunda yeraldığı tespit edilmiştir.

Karar : Türkiye Denizcilik İşletmeleri A.Ş.’ne ait Şehir Hatları İşletmesi Bakım ve Onarım Atölyesi ile İstanbul Liman İşletmesi Bakım ve Onarım Atölyesi işyerlerinde yapılan işlerin niteliği itibariyle İşkolları Tüzüğü’nün 14 sıra numaralı “Gemi” işkoluna girdiğine ve yapılan bu tespitin Resmî Gazete’de yayımlanmasına 2821 sayılı Sendikalar Kanunu’nun 4. maddesi gereğince karar verilmiştir.

—— • ——

—— • ——

5 — Tarım topraklarında faydalı mikro organizmaların ölmesine, toprak erozyonu ve verim kaybı olumsuzluklarının yanında, çevredeki ağaç, çalı ve toprak üstü canlılara ve henüz hasat edilmemiş tarladaki ürünlerin zarar görmesine, havanın kirlenmesine, anız artıkları ile beslenen yaban hayvanlarının ölmelerine, doğal dengenin bozulmasına ve arazi üzerinde bulunan enerji üretim ve haberleşme hatlarının zarar görmesine sebep olduğundan, anızların yakılmasının yasaklanmasına,

Bu tedbir ve yasaklara uymayanlar hakkında 6831 sayılı Orman Kanunu, 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 526 ncı maddesi ve 2872 sayılı Çevre Kanununun ilgili maddesi uyarınca yasal işlem yapılmasına,

Sayfa Başı